ตุ๊กตาของท่านประธาน # 19

1060 Words

“ไฮพี่วสุ!” “สวัสดีค่ะคุณวสุ” “สวัสดีครับทุกคน” สไปร์ทกล่าวทักประธานบริษัทอย่างคุ้นเคย ตามมาด้วยพนักงานคนอื่นๆ กล่าวทักพร้อมกับค้อมศีรษะลงตามๆ กัน หนึ่งในนั้นมีพลอยชมพูด้วย วันนี้วาวสุมาดูการถ่ายทำมิวสิควิดีโอของวงบาร์บี้ดอลล์กับซิงเกิ้ลแรก แนวเพลงป๊อปแดนซ์ฟังง่ายเข้าใจง่าย ท่าเต้นสามารถเต้นตามได้ เป็นเพลงเปิดตัวที่เน้นเสิร์ฟความสดใสร่าเริง ผนวกกับ CG อลังการทุนสร้างแพงเว่อร์วัง “เป็นไงกันบ้าง” “เรียบร้อยดีครับ เดี๋ยวถ่ายฉากเดี่ยวอีกนิดหน่อยแล้วส่งให้ทีมซีจีเอาไปตัดต่อ รับรองว่าเสร็จทันตามกำหนดแน่นอนครับคุณวสุ” “ดีมาก” ประธานหนุ่มแวะมาดูการทำงานเป็นครั้งคราว เพราะเขาถือคติเป็นเจ้านายต้องทำงานเป็นตัวอย่างให้พนักงานดูและเข้าถึงง่าย ลูกจ้างถึงจะเคารพด้วยใจไม่ใช่ตำแหน่งหัวโขนที่สวมใส่ เพียงแต่ยังเว้นระยะห่างและไม่ลดตัวลงไปสนิทสนมกับพนักงานมากนักแบบพี่ชายต่างมารดาอย่างนาวา สายตาของประธานท็อปวันสอดส่ายมองดูการทำงานของบรรดาพนักงานไปเรื่อยไม่ได้เจาะจง แต่แล้วก็มาสะดุดเข้ากับสาวสวยร่างบางผิวสีน้ำนมเส้นผมสีบรอดทอง เธองดงามราวกับเทพธิดาลงมาจุติ เหมือนตุ๊กตาที่ได้รับพรวิเศษให้มีชีวิตบนโลกมนุษย์ ทุกๆ การขยับตัวของเธอราวกับสโลว์โมชั่นในหนัง ออร่าเปล่งประกายโดดเด่นท่ามกลางช่างไฟและช่างแต่งหน้า รอยยิ้มของเธอทำให้เขามองจงลืมกะพริบตาไปแล้ว “คุณวสุจะอยู่ดูการถ่ายทำก่อนมั้ยครับ” “เอาสิ” วาวสุตอบรับ เขามัวยุ่งอยู่กับโปรเจ็คสองวงเกิร์ลกรุปที่มีแพลนจะเปิดตัวไล่ๆ กันจนลืมพลอยชมพูไปเสียเลย และเมื่อมีโอกาสได้เจอเธออีกครั้งในคราวนี้ เขามองแม่เด็กจอมทะเยอทะยานคนนั้นจนตาค้าง สวย น่ารักตามคอนเซ็ปต์ตุ๊กตาจากโลกในจินตนาการแต่เธอก็ยังเป็นเด็กใฝ่สูงที่ยอมทุกอย่างเพื่อความฝันอยู่ดี “ทุกคนประจำตำแหน่ง” “บาร์บี้ดอลล์ซีนห้าเทกหนึ่ง แอ็คชั่น!” ดนตรีเปิดคลอเป็นท่อนที่เมนโวคอลได้โชว์ศักยภาพลูกคอขั้นเทพพอดี วาวสุมองหญิงสาวผ่านจอมอนิเตอร์เล็กๆ แล้วแทบหยุดหายใจ “คัท! โอเคครับ เก่งมากทุกคน” การถ่ายทำจบอย่างง่ายดายและรวดเร็วเสียจนชายหนุ่มไม่อยากกลับขึ้นไปชั้นยี่สิบเอ็ดปฏิบัติหน้าที่ตัวเอง เขามองความวุ่นวายขณะกองเลิกและหญิงสาวที่เพิ่งทำให้เขาตาค้างหลายครั้งในเวลาเพียงสั้นๆ ยอมรับอย่างลูกผู้ชายว่าเธอสวย น่ามอง ดูโตขึ้นกว่าเมื่อก่อนและแตกต่างไปเป็นคนละคนจนกระทั่งเขาก็ละสายตาไม่ได้ ไม่แปลกเลยที่ค่ายของเขาทำสัญญาร่วมกับศูนย์ความงาม เป็นสปอนเซอร์หลักสนับสนุนการแปลงโฉมศิลปินให้หล่อสวยสะพรั่งดูดีทุกคน “ไหนๆ คุณวสุก็อยู่ตรงนี้แล้ว ช่วยอยู่เป็นเกียรติให้น้องพลอยสักหน่อยได้มั้ยครับ” หนึ่งในทีมงานมากระซิบ “เกียรติเรื่องอะไร” “วันนี้วันเกิดน้องพลอยครับ” “ฮะ!?” ประธานหนุ่มอึกอัก เขาไม่เคยมีส่วนร่วมในการเซอร์ไพรส์ศิลปินคนไหน และคิดว่าคงไม่เหมาะสมโดยเฉพาะกับแม่เด็กเส้นใหญ่เย็นตาโฟคนนี้ มีก็แต่ไอ้นาวาที่หมั่นทำหน้าที่สนับสนุนกิจกรรมศิลปินได้อย่างดีเยี่ยม “แฮปปี้เบิร์เดย์ทูยูว...” รองประธานคนหน้าทะเล้นเดินถือเค้กร้องเพลงนำ ตามมาด้วยพนักงานอีกหลายๆ ร้องตามและปรบมือ คนถูกเซอร์ไพรส์ยังไม่รู้เรื่อง พลอยชมพูยืนร้องและปรบมือตามไปด้วย ไม่คิดว่าทั้งหมดนี้เพื่อตัวเองด้วยซ้ำ “ของพลอยเหรอคะ” “แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทู...พลอย” ฮิ้ววว! ทีมงานสตาฟเอ็นดูแม่หนูที่เจียมตัวเจียมตนไม่เคยใช้อำนาจเด็กเส้นตามที่คนนินทามาชี้นิ้วสั่งใคร พลอยยังเป็นเด็กที่พูดน้อยไม่ก้าวร้าวหรือแสดงกิริยาไม่น่ารัก ทำทุกอย่างด้วยตัวเองไม่เคยถือว่าเป็นศิลปินแล้วยกตนข่มสตาฟ เวลาเจอผู้ใหญ่ก็จะค้อมศีรษะและยกมือไหว้ทุกครั้ง จากเด็กเส้นใหญ่เย็นตาโฟที่ใครๆ ต่างเหม็นหน้ากลายเป็นที่รักของพนักงานทุกระดับตั้งแต่แม่บ้านยังท่านรอง “อ้าว! วันนี้ซีอีโอให้เกียรติมาดูการทำงานด้วยเหรอครับเนี้ย ผมเพิ่งเห็น” นาวาแซะ เขาทำตัวสนิทกับพนักงานทุกระดับเพื่อให้ได้คะแนนนิยม ตำแหน่งประธานใหญ่และมีอำนาจสูงสุดคือสิ่งที่นาวาพยายามเอาจากวาวสุให้ได้ แต่เจ้าตัวก็นิ่งเฉย เขาต้องลดตัวไปต่อปากต่อคำกับนาวาทำไมในเมื่อเขาและมันต่างระดับชั้นกัน “ไหนๆ ก็มาแล้วงั้นช่วยอวยพรวันเกิดเป็นเกียรติให้ว่าที่ศิลปินของเราหน่อยแล้วกันนะครับ” “ไม่ต้องก็ได้มั้งค่ะ” หญิงสาวเย็นแผ่นหลังวูบ พลอยชมพูขออยู่ห่างๆ จากผู้ชายคนนี้ดีกว่า คำอวยพรหรือสิ่งใดก็ไม่ต้องการรับทั้งนั้น “เอาน่ะพลอย!” นาวาดันหลังหญิงสาวให้เข้าใกล้ หากประธานใหญ่มีข่าวฉาวกับเด็กในค่ายบ้างก็คงลดความน่าเชื่อถือไปได้เยอะ “เอาสิ! ผมขอให้คุณสุขภาพแข็งแรง คิดหวังสิ่งใดสมปรารถนา และประสบความสำเร็จทุกประการตามที่ตั้งใจไว้ ตราบใดที่ยังเดินอยู่บนเส้นทางที่ถูกต้องและเหมาะสม” “ขอบคุณนะคะ” พลอยชมพูยืนตัวเกร็งเหนื่อยแตกชุ่ม เป็นคำอวยพรที่แสนเยนยะเยือกและไหนเลยเธอกลับมีหยดเหงื่อผุดพราวเต็มกรอบหน้า “ช่างแต่งหน้าซับแป้งให้พลอยหน่อย ผมขอภาพประธานอวยพรวันเกิดให้กับศิลปินสักเฟรมนะครับ” “อะไร นะคะ” ทีมงานหลายคนแหวกตรงกลางให้ประธานและศิลปินหญิงยืนอยู่กันสองคน คนที่ไม่รู้ว่ามีอะไรในกอไผ่ก็เห็นความอบอุ่นเป็นกันเองของซีอีโอหนุ่ม ส่วนคนรู้ดีอย่างนาวาก็พยายามสุมกองฟางเส้นบางๆ ทีละเส้น รอให้วันหนึ่งมีเชื้อเพลิงลอยมาตกจะได้มอดไหม้วอดวายฉิบหายไปทีเดียวให้หมดพร้อมๆ กัน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more