โรงพยาบาล
“คนเก่งของแม่” มือสากลูบกลุ่มผมสีบลอนด์ทองของลูกสาวคนสวย
พลอยมอบของขวัญในวันที่เธออายุครบยี่สิบปีเป็นบัญชีเงินฝากที่มีตัวเลขหลักแสน
“พลอยอยากซื้อบ้านให้แม่ แต่พลอยยังไม่มีเงินมากพอ”
“นี้ก็ถือว่ามากมายแล้วพลอย แม่บอกแล้วว่าอยากเห็นพลอยสุขสบายในชีวิต แม่ไม่เคยอยากได้อะไรจากพลอย”
“เรามีกันอยู่แค่นี้ ขอให้พลอยได้ทำเพื่อแม่พลอยก็มีความสุขแล้วค่ะ”
“เห้อ...ลูกหนอลูก” คนเป็นแม่ถอนใจอย่างหมดกำลัง นั้นไม่ใช่อารมณ์เหนื่อยหน่ายแต่เป็นเพราะมารินรู้สึกผิดที่กลายเป็นภาระและเป็นห่วงลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนแสนหัวช้าคนนี้จับหัวใจ
“อาการแม่ดีขึ้นมั้ยคะ”
“ดี! ก็ดีตามสภาพ ที่นี่เขาดูแลแม่ดีมาก”
“เอ...! หรือพลอยจะรีบเก็บเงินซื้อบ้านแล้วจ้างพยาบาลพิเศษมาดูแลดีมั้ยคะ อยู่ในโรงพยาบาลมีแต่คนป่วยแม่ถึงไม่หายสักที” พอได้ย้ายออกไปอยู่คอนโดที่นาวายกให้ มันกว้างข้างและสะดวกสบายกว่าเดิมจนพลอยเริ่มคิด
คนช่
