“ฉันมีนัดกับหมอหกโมงเย็น พี่กลับไปเถอะ ถึงเวลาค่อยมารับฉัน”พอแม่ไม่อยู่ ความเก่งกาจของนาเดียก็ลดลง เพราะรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยขณะนี้
“ถ้าอย่างนั้น ก็เจอกันเย็นนี้”
ซีริลรู้ทันลูกไม้ตื้นๆ ของนาเดีย เขาแกล้งลุกขึ้นเหมือนจะเดินผ่านเธอไปยังประตู
“ว๊าย! ปล่อยนะ!!!”
หัวใจหล่นวูบไปอยู่ปลายเท้า เพราะถูกซีริลอุ้มตัวปลิวแล้วพาเธอเดินดุ่มเข้าห้องนอนตัวเอง แม้นาเดียจะดิ้นรนทุบตีเขาพัลวัน แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายไม่สะดุ้งสะเทือนเลยสักนิด
“ปล่อยน้ำเข้าท้องเธอน่ะเหรอ ได้เลย!”
แค่ก้าวขายาวๆ สองสามก้าวก็ถึงห้องหอชั่วคราวของเขา ซีริลใช้เท้าถีบประตูที่หมุนเปิดด้วยมือให้ปิดลงอย่างรีบร้อน พาว่าที่เจ้าสาวลงนอนบนเตียงสีชมพู ในห้องที่ทุกอย่างเป็นสีชมพู แล้วทาบทับเธอเอาไว้ ไม่ให้หนีรอดไปไหนได้
น้ำเสียงหื่นที่ได้ยินและร้อยยิ้มมาดหมายของผู้ชายที่อุ้มกอดเธอไว้แนบอก ทำเอานาเดียเสียวสันหลังวูบ เพราะรู้จักฤทธิ์เดชควา
