"ทั้งตัวและหัวใจของเธอเป็นของผมแบบนี้ อย่าโกหกดีกว่าว่าไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว"
"..."
"หรือพี่จะพูดล่ะว่ามันไม่จริง?"
ฉันสบสายตาคนตรงหน้าด้วยสายตาเรียบนิ่งแม้ว่าเขาจะส่งรอยยิ้มตัวเองมายี่ยวนฉันขนาดไหน มือของฉันกำเข้าหากันแน่นพร้อมกับหัวใจตัวเองที่กำลังเต้นแรงวูฟโน้มใบหน้าตัวเองเข้ามามากขึ้นพร้อมกับมือใหญ่ของเขาที่เอื้อมมือมากุมมือฉันไว้เบาๆ
"ผมรู้ว่าพี่โกรธ...แต่เรื่องนั้นมันก็หลายวันผ่านมาแล้วพี่ยกโทษให้ผมและเราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ"
"..."
"นะครับคนดีของผม...ผมไม่อยากให้เราเป็นแบบนี้แล้ว"
วูฟเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำพร้อมกับมืออีกข้างของเขาที่ค่อยๆเอื้อมมือตัวเองขึ้นมาจับแก้มฉันไว้ ฉันสบสายตากับสายตาตรงหน้าด้วยแววตาที่ยังคงนิ่งเฉยเช่นเคยขณะที่ใบหน้าของเขาก็กำลังขยับเข้ามาหาใบหน้าฉันมากขึ้นมากขึ้นจนฉันเริ่มรู้สึกถึงความร้อนของริมฝีปากนั้น
"ฉันชอบอะไร?"
"...ว่าไงนะ?"
ฉั
