"กลับบ้านกันเร็ว เด็กขี้เซา " แก้มขาวเนียนถูกรุกรานด้วยริมฝีปากร้อนไปทั่วใบหน้า คนตัวเล็กทำจมูกฟึดฟัดเพราะได้กลิ่นที่คุ้นเคย เผลอหลับไปอีกจนได้ อากาศในห้องมันช่างดีเหลือเกิน ทั้งเงียบทั้งสงบไร้คนมากวนใจ
"เฮียขา กี่โมงแล้ว " หันหน้าหนีริมฝีปากซนของคนตัวโตเป็นพัลวัน ยิ่งหนีก็ยิ่งโดนรุกหนัก ทำไมเดี๋ยวนี้เริ่มอาการหนักขึ้นทุกวันละ ^^! เมื่อก่อนไม่เห็นชอบมานัวเนียแบบนี้เลย
"หันหน้าหนีทำไม " ทำเสียงดุแล้วมองหน้า ก่อนที่มือใหญ่จะคลายเนกไทที่ตั้งใจผูกออกเล็กน้อย ..หงุดหงิดง่ายด้วย ไม่ยอมหน่อยก็โมโหใส่
"เฮียเป็นอะไรอะ ทำไมเดี๋ยวนี้ชอบเกรี้ยวกราดใส่หนู แล้วที่หนูหันหน้าหนีก็เพราะมันจั๊กจี้ ไม่ได้อยากหันหนีเลยสักนิด " ปฏิเสธไม่ได้หรอกค่ะว่าชอบให้เฮียทำแบบนี้ รู้สึกเหมือนเป็นคนสำคัญขึ้นมา ชอบให้เฮียหอม กับชอบจูบเฮีย เฮ้ย! อยู่ๆก็ ..หน้าแดง
"หอมเฮียบ้างสิ ปล่อยให้เฮียหอมคนเดียวอยู่ได้ " ดูสีหน้าเหน
