ดื้อนักจับรักซะเลย EP.5 มาม่าต้ม
1491 Words
"เฮียจะบ้าหรอมาขอดูตูด ไม่ต้องเลย รู้นะว่าคิดอะไร "
"คิดอะไร?? " เฮียทำหน้าสงสัย
"จะกินหนูล่ะสิ"
"ตัวแค่นี้ฉันกินไม่อิ่มหรอกนะ ผอมแห้งแรงน้อยกินไม่อร่อย " ฉันผอมหรอ ก็ไม่นะ น้ำหนักก็ตามเกณฑ์มาตรฐานหญิงไทย กินข้าววันละสามมื้อ กินขนมเก่ง ส่วนมากกินแต่ของทำให้อ้วนทั้งนั้น เอ๊ะ แล้วทำไมฉันต้องมาคิดเรื่องพวกนี้ให้มันปวดหัวด้วยล่ะ ฉันไม่เหมาะกับการเป็นอาหารของเฮียเพราะฉะนั้นฉันไม่สมควรเดือดร้อนเกี่ยวกับเรื่องความสมบูรณ์ของตัวเอง ผู้หญิงไม่ใช่อาหารของผู้ชาย ผู้ชายต่างหากที่คืออาหารของผู้หญิง คิกๆ หัวเราะในใจไม่ให้ใครรู้
"เฮียชอบอวบๆหรอแบบว่าหน้าอกเท่าหัวเด็กอะไรประมาณนี้ใช่มั้ย "
"ทำไมคิดแบบนั้น ฉันไม่ใช่ไอ้โซล " ใส่ร้ายพี่โซลอีกแล้ว
"ก็... เห็นส่วนมากเขาชอบแบบนี้กันทั้งนั้น หรือว่าเฮียไม่ชอบ บางทีหนูก็อย่างหน้าอกใหญ่ หน้าเรียวฟันสวยอย่างเขาบ้างนะ คนสวยมีแต่คนมอง มีแต่คนชม มันคงมีความสุขมากเลยเนอะ เฮียว่ามะ " ฉันทำหน้าเพ้อฝันอย่างหนักเมื่อพูดถึงเรื่องความสวยความงาม ความฝัน ผู้หญิงหลายคนฉันเชื่อว่าต้องคิดแบบนี้ ฉันคนหนึ่งแหละที่อยากสวย เพราะว่าคนสวยมักได้สิทธิพิเศษมากกว่าคนไม่สวยเสมอ มันคือเรื่องจริงที่ฉันประสบพบเจอมาตลอด อย่างล่าสุดที่ผ่านมา เรื่องการรับน้อง มันดูโหดร้ายมากกับการแบ่งแยกชนชั้นทางหน้าตา
"เลิกเพ้อได้รึยัง "
"ใจร้าย ชิ ใช่สิหนูมันไม่สวย ถ้าหนูสวยขึ้นมาเฮียอย่ามาชอบหนูก็แล้วกัน"
"ฉันไม่ชอบคนสวย แล้วก็เลิกคิดเรื่องบ้าๆ นี่สักที ชอบหรือไงเอาร่างกายตัวเองไปทรมาน อย่างเธอต้องยัดลูกโป่งกี่ลูกมันถึงจะโต ฟันต้องดัดกี่ชาติถึงจะเข้าที่ เอาเวลาไปตั้งใจเรียนดีกว่า " ปากร้ายที่สุด ใครเขายัดลูกโป่งใส่นมกันล่ะ ทำเป็นพูดไม่ชอบคนสวย จ้างให้ก็ไม่เชื่อหรอก เฮียแอลเนี่ยนะไม่ชอบคนสวย ไม่มีวันที่เฮียจะคิดแบบนั้นหรอกค่ะ เฮียโกหก หล่ออย่างเฮียมีตัวเลือกตั้งเยอะ แค่กะพริบตาทีเดียวก็ยกมาเป็นฝูงแล้ว
"รู้แล้วค่ะ ยังไงก็ไม่เลิกคิดหรอก คอยดูนะถ้าหนูมีเงินหนูจะทำนม ทำหน้าเอาให้สวยสะเด็ดไปเลยคอยดู"
" สมองไม่ได้อยู่ที่นม "
"เฮียเลิกว่าได้แล้ว หนูฉลาดนะ ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้โควตาเข้ามหาลัยนี้หรอก "
"ฉลาดแต่ซื่อบื้อ "
"ถึงจะซื่อบื้อแต่ก็ไม่ซื่อถกกระโปรงให้เฮียดูตูดหรอกนะ ไม่ต้องมาแอบทำสายตาเสียดายหรอก ยังไงหนูก็ไม่ตกหลุมพรางเฮียหรอกนะจะบอกให้ " ปากร้ายนักใช่มั้ย เจออีแจ๋นสวนกลับหน่อยเป็นไง คำก็ซื่อบื้อสองสามสี่ห้าก็ซื่อบื้อ ถึงจะซื่อบื้อแต่ก็รู้นะว่าเฮียจะหลอกแต๊ะอั๋ง อย่ามาคิดเปิดซิงตูดอีแจ๋นนะเว้ย
"อย่ามากล่าวหาฉันนะ ฉันไม่ได้อยากเห็นตูดเธอเลยสักนิด"
"แล้วจะให้หนูปิดตูดให้ดูทำไมเล่า "
"ก็เธอบอกว่าเจ็บตูด ฉันก็จะดูให้ไงว่ามันร้ายแรงมากแค่ขนาดไหน " น้ำเสียงเริ่มลนลาน แจ๋นไม่ได้โง่นะ ไม่สวยแต่ก็มีความคิดอยู่ในสมองนิดหน่อย เป็นคำแก้ตัวที่โคตรห่วยเลยเฮีย
"ผู้ชายที่ไหนเขาขอดูตูดผู้หญิงกันเล่า เฮียโคตรเชยเลย อย่าเอามุขแบบนี้ไปจีบหญิงนะ ผู้หญิงเขากลัว "
"เฮ้อ เธอมันบ้า "
"เฮียนั่นแหละบ้าก่อน "
"ไปซักผ้าได้แล้ว เดี๋ยวมันจะดึก " เชอะ ไม่มีอะไรจะเถียงต่อล่ะสิ จากซื่อบื้อกลายเป็นบ้าอีกแล้ว เออดี อีแจ๋นคนนี้ไม่เคยมีอะไรดีกับเขาเลย
"ค่าาาาา "
-----------------------------
ที่จริงไม่ต้องซักก็ใส่ต่อได้ สาบานว่าเสื้อผ้าพวกนี้ใส่แล้ว กลิ่นยังหอมอยู่เลย กลิ่นเดียวกับตัวเฮียแอลเลย กลิ่นของมันช่างเย้ายวนเหลือเกิน อดไม่ได้ที่จะหยิบขึ้นมาดมก่อนใส่ลงเครื่อง ปลุกความโรคจิตในตัวคุณ นี่มันยิ่งกว่าเรื่องที่เฮียขอดูตูดอีกนะเนี่ย
"อะ แฮ่ม ฉันบอกแล้วไงว่าห้ามแอบดม "
"เสือกเห็นอีก "
"อะไรนะ! "
"ป่าวค่า ไม่มีอะไรค่า " พูดเบาๆ แล้วนะ ยังได้ยินอีก หูดี
ตี้ด ตี้ด ตี้ด
"ซักผ้ายังไงให้สีตกใส่เสื้อนักศึกษาฉันแบบนี้ " คืออะไร หนังสือนิยายหลุดจากมือเพราะอยู่ๆ เฮียแอลก็เดินถือเสื้อนักศึกษาที่มีสีแปลกปลอมติดโยนมาที่ฉัน
"เอ่อ คือหนู หนูไม่รู้ " ก็แยกดีแล้วนี่ มันไม่น่ามีอะไรแปลกปลอมลงไปปนได้นี่
"ไม่รู้ได้ไงก็สอนแล้วว่าให้แยกผ้า แล้วแบบนี้จะไปเป็นเมียใครได้ ซักผ้ายังทำไม่เป็นเลย " โห คำนี้รุนแรงค่ะ ซักผ้าไม่เป็นดูถูกกันเกินไปแล้ว
"เมียเฮียไง เป็นเมียเฮีย เฮียจะได้สอน เป็นเมียคนอื่นมันเตะหนูตายเลย " เออ เอาสิ เป็นเมียใครไม่ได้ก็เป็นเมียเฮียนี่แหละ กัดเก่งดีนัก กัดมาก็กัดกลับ
"แล้วคิดว่าฉันอยากเตะเธอมั้ย ตัวนี้มันแพงมาก" ก็ยี่ห้อเดียวกันหมดทุกตัว สรุปแพงทุกตัว
"อ้าว งั้นไม่เอาแล้ว ไม่เป็นเมียเฮียแล้วดีกว่า "
"จะรับผิดชอบยังไง "
"หนูดูดีแล้ว คัดเองกับมือ ไม่มีผ้าแปลกปลอมลงไปปนแน่นอน " ฉันเดินไปที่เครื่องซักผ้าหยิบเสื้อขึ้นมาทีละตัว ทีละตัว ก็ไม่เห็นมีผ้าสีอื่นนอกจากเสื้อนักศึกษาของเฮีย แต่... มีปากกาด้ามหนึ่งตกอยู่ก้นถังเครื่องซักผ้า "นี่อะไรคะ "
"ปากกาไง "
"ใช่ค่ะ ปากกา ต้นเหตุของสีบนเสื้อเฮีย ทีนี้ใครกันแน่ที่สมควรโดนเตะ "
"นี่ยัยหนูแจ๋น เธอจะเตะฉันเพราะปากกาด้ามนี้เลยหรอ "
"ใช่ค่ะ หันตูดมาเลย หนูจะเตะเฮียเพราะเฮียไม่เก็บของให้เรียบร้อย แล้วยังมาดูถูกหนูอีกว่าซักผ้าไม่เป็น " ฉันซักผ้าเป็นตั้งแต่จำความได้ อยู่กับผ้าของคนในบ้านมาตั้งแต่เด็ก เพราะเป็นคนทำงานบ้านเองทุกอย่าง ส่วนพ่อกับแม่ก็ทำงานนอกบ้านหาเงินให้คนในบ้านอย่างฉันใช้
"ตูดฉันมันไม่น่าเตะหรอกนะ มันน่าทำอย่างอื่นมากกว่า "
"หืม " นี่อย่าบอกนะ
"เอาเถอะ อยากเตะก็เตะ ถ้าเตะได้ก็เข้ามาเตะเลย ฉันสู้คนนะจะบอกให้ " ใครจะกล้าละคะ ฉันก็แกล้งพูดไปแบบนั้น หมั่นไส้มากกว่า ไล่เตะเฮียแอลมีหวังกระโปรงนักศึกษาเปิดเห็นกางเกงในหมด
"หนูไม่เอาตัวเองไปเสี่ยงกับคนแบบเฮียหรอกค่ะ "
----------------------------
"เฮ้อ เสร็จสักที " มองดูเวลาเกือบสองทุ่มแล้วหรอเนี่ย ข้าวเย็นยังไม่ได้กินเลย หิวชะมัด
"มากินข้าว "
"ทำอะไรกินอะเฮีย " ฉันรีบปรี่เข้ามาในครัวหวังว่าจะได้พบกับเมนูสุดอร่อย แต่ก็ต้องหน้าหงอยเพราะสิ่งที่ฉันเห็นตรงหน้ามันคือ มาม่าต้ม มาม่าต้มจริงๆ สูตรดั้งเดิมไม่มีอะไรเพิ่มเติมนอกจากน้ำเต็มชามกับเส้นที่เริ่มอืด
"ทำเป็นแค่นี้ "
"ไม่คิดจะโทรสั่งอะไรมากินเลยหรอ ในตู้ไม่มีไข่ หรือว่าอะไรที่มันทำกับข้าวได้ แบบว่าเนื้อหมู ไก่ ผักอะไรพวกนี้อะมีมั้ย "
"ไมอ่ะ " แล้วจะซื้อห้องครัวมาด้วยทำไมวะ ไม่เข้าใจ
"ลองชิมสิ อร่อยมั้ย "
"มาม่า มันก็คือมาม่าอะเฮีย "
"กินๆ ไปเหอะ "
"ก็ต้องกินนั่นแหละ เพราะว่าหิวมาก " ซักผ้าจนหมดแรง มาเจอมาม่าต้มของเฮียเข้าไปหมดแรงหนักยิ่งกว่าเดิม ไหนๆ เฮียก็ทำให้แล้ว ไม่กินก็เกรงว่าจะเสียน้ำใจ
"กินเสร็จแล้วเดี๋ยวไปส่ง " ฉันก้มหน้าก้มตาดูดเส้นมาม่าเข้าปาก ไม่ได้สนใจที่เฮียพูด แต่ก็ได้ยินชัดว่าเฮียจะไปส่ง
"เฮียไม่กินหรอ"
"ไม่อะ เบื่อ"
"นี่อย่าบอกนะว่ากินมาม่าทุกวันอะ "
"ก็ไม่มีใครทำกับข้าวให้กินนี่หว่า แล้วฉันก็เป็นโรคขี้เกียจออกไปหาอะไรกินซะด้วย "
"อยากให้ทำให้กินก็บอกสิเฮีย อ้อมไปอ้อมมาอยู่นั่นแหละ เรื่องแบบนี้ไม่ต้องอาย "
"ใครอายเธอ "
"เฮียไง "
"ยัยบ้า "
"ไม่กินหนูขอนะ หิว " สองชามไปเลย มาม่าคนรวย ชื่นใจมั้ยล่ะ
-----------------------------------
- Writer
