ดื้อนักจับรักซะเลย EP.6 แฟน/งานใหม่
2105 Words
น่าตี !! ยัยเด็กคนนี้น่าจับตีก้นให้ลายนัก กวนตีนเก่งเป็นที่หนึ่ง ยั่วประสาทเก่งเป็นที่สอง แล้วก็ยังมีสามสี่ห้าตามมาอีก หลายอย่าง ต้องสั่งสอนกันใหม่ ผมไม่ได้ปากร้ายแค่อยากให้เธอยอมรับบางเรื่อง
อย่างเช่นเรื่องไม่ทันคน ความซื่อบื้อที่มีเกินครึ่งกว่าคนทั่วไป ทำเป็นอวดดีอวดรู้ทุกเรื่อง เถียงคำไม่ตกฟาก ไอ้โซลมันสั่งสอนน้องบ้างหรือเปล่า หรือว่ามันก็ตามใจน้องเหมือนกับที่มันตามใจเมีย เฮ้อ.... เหนื่อยใจครับ ผมขับรถมาส่งแจ๋นที่คอนโดไอ้โซลจากนั้นก็เลี้ยวรถวนกลับไปร้านกาแฟอีกครั้ง วันนี้ผมยังไม่เจอหน้าแม่เลย
ร้าน Room Coffee
เปิดประตูเข้ามาก็ได้กลิ่นเมล็ดกาแฟลอยคละคลุ้งไปทั่วร้าน ร้านกาแฟขนาดกลางไม่เล็กไม่ใหญ่มาทีไรก็สุขใจทุกที ผมกวาดสายตาไปโดยรอบ ลูกค้ายังคงแน่นขนัดเพราะที่ร้านไม่ได้มีแค่กาแฟกับขนม
ที่ร้านมีอาหารบริการด้วย สายตาของผมจับจ้องไปที่หน้าเคาน์เตอร์แล้วยิ้ม คนสวยของผมกำลังง่วนอยู่กับการจัดขนมใส่จานให้ลูกค้า ส่วนเด็กเสิร์ฟก็ง่วนอยู่กับการทำหน้าที่ตัวเองแทบไม่มีเวลานั่งพัก
" ขยันแบบนี้ต้องขึ้นเงินเดือนให้ซะแล้ว " แม่ผมยื่นจานขนมที่เพิ่งจัดเสร็จให้เด็กเสิร์ฟแล้วหันมาแจกยิ้มสดให้ผมเหมือนสาววัยใส ท่านโผเข้ากอดทำราวกับว่าผมยังเป็นเด็กอยู่ ผมกอดตอบโดยไม่ลังเล แวะมาก็เพื่อสิ่งนี้ เป็นเด็กในสายตาของแม่เสมอ
"ไงผู้จัดการตัวดี ไปไหนมาปกติไม่เห็นแวะมาเวลานี้ " กิจการของแม่แต่เจ้าของกิจการเป็นผมเอง แม่เปิดร้านนี้โดยใช้ชื่อของผมเป็นผู้บริหาร เพราะแม่อยากให้ผมมีธุรกิจเป็นของตัวเอง น่ารักมั้ยล่ะครับ
"ไปทำธุระมาครับ แล้วแม่ล่ะครับ ตอนเย็นผมแวะมาไม่เห็นแม่อยู่ร้านเลย "
"แม่ไปทำธุระมาเหมือนกัน เสร็จแล้วก็รีบมาเลย กลัวที่ร้านจะยุ่ง ดูสิยุ่งจริงๆ " สายตาของแม่กวาดมองไปทั่วร้านพร้อมกับรอยยิ้ม แม่ภูมิใจและดีใจที่ได้ผลตอบรับดีจากลูกค้าเพราะฝีมือทำเบอเกอรี่ของตัวเอง รวมถึงสูตรอาหารของแม่ที่ถ่ายทอดให้เชฟประจำร้านทำออกมาให้ลูกค้ารับประทาน ได้รับผลตอบรับดีเยี่ยมไม่แพ้กัน
"เรื่องหย่า ใช่มั้ยครับ "
"มันไม่มีอะไรแล้ว กินอะไรมาหรือยัง หิวมั้ย แม่สั่งข้าวคลุกกะปิให้เอามั้ย " ไม่มีอะไรของแม่ ข้างในไม่ใช่ เจ็บปวดทุกครั้งที่ต้องพูดเรื่องนี้ออกมา พ่อแท้ๆของผมกำลังเห็นคนอื่นดีกว่าภรรยาที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมา ผ่านร้อนผ่านหนาวมาตั้งมากมาย คนที่ยื่นคำขาดในครั้งนี้คือแม่ เจ็บแต่จบเคยได้ยินคำนี้มั้ยครับ
"ผมไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ครับ "
"วันนี้เด็กที่ร้านบอกแม่ว่า ลูกชายแม่พาสาวมากินข้าว " เสียงหยอกของแม่ทำให้ผมขำ ถ้าการพายัยเด็กนั่นมากินข้าวทำให้ดูเหมือนคู่รักหรือว่าพามาออกเดตละก็.. ตาถั่วที่สุด
"น้องไอ้โซลครับ พอดีโซลมันไม่ว่างก็เลยให้ผมไปรับมาให้ "
"เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าโซลมีน้องสาวด้วย"
"น้องข้างบ้านหน่ะครับ โดนแกล้งบ่อยโซลมันก็เลยสงสาร " แม่เดินเข้าครัวสั่งข้าวคลุกกะปิให้ผม จากนั้นก็หาน้ำผลไม้มาให้ผมดื่มระหว่างรอข้าว ไม่ค่อยหิวของผมคือยังไงก็ได้
"โดนแกล้งบ่อย คนแกล้งนี่ จิตใจทำด้วยอะไรนะ "
"ที่น่าโมโหสุดก็คงโดนเปิดกระโปรงล่ะครับแม่ ไอ้พวกนี้มันต้องโดนกระทืบ ดีแล้วล่ะครับที่โซลมันรับเอาไว้เป็นน้อง "
"รอข้าวแป๊บหนึ่งนะลูก แม่จะไปช่วยดูความเรียบร้อยต่ออีกหน่อย " รอยยิ้มของแม่ผุดขึ้นเล็กน้อย นัยน์ตาเศร้าแต่ถึงยังไงแม่ก็ยังมีรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นให้ผมอยู่เสมอ อีกไม่นานทุกอย่างต้องดีขึ้น ถึงครอบครัวจะไม่สมบูรณ์แต่ผมเชื่อว่าความสุขจะต้องเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า
"แม่ครับ "
"ว่าไงลูก "
"ร้านต้องการเด็กเสิร์ฟอีกมั้ยครับ "
"เด็กเสิร์ฟ?? หรือว่าเด็กลูก "
"แม่ เด็กเสิร์ฟครับ " ต้องย้ำชัดอีกรอบ ร้อยวันพันปีผมไม่เคยรับพนักงานเข้าร้าน เป็นธรรมดาที่จะโดนแซว ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมทำหน้าที่ผู้บริหารที่ดีให้กับธุรกิจเล็กๆ ของตัวเอง ที่มีแม่เป็นคนดูแลทุกสิ่งทุกอย่างให้จบครบทุกเรื่อง เพราะผมไม่อยากเข้าไปก้าวก่ายส่วนของพ่อ แม่เลยเลือกสร้างตัวขึ้นมาใหม่ โดยไม่ลืมลูกชายอย่างผม ถึงยังไงบริษัทนำเข้าจิวเวอร์รี่ก็ต้องตกเป็นของผม
เพราะชื่อผู้ถือหุ้นเก้าสิบเปอร์เซ็นต์เป็นชื่อแม่ไม่ใช่พ่อ พ่อมีหน้าที่บริหารงานให้แม่ก็เท่านั้น ไม่มีใครเอาอะไรไปได้ สุดท้ายพ่อก็ไม่เหลืออะไรเพราะสมบัติส่วนใหญ่เป็นของแม่
"เด็กเสิร์ฟก็เด็กเสิร์ฟ มาเมื่อไหร่ พรุ่งนี้เลยมั้ย "
"ต้องถามเจ้าตัวก่อนครับ ว่าเต็มใจมาเป็นเด็กเสิร์ฟหรือเปล่า " เป็นเด็กเสิร์ฟที่นี่ก็ต้องเชื่อฟังเจ้านาย เจ้านายที่ว่าก็ผมนี่ไงครับ
*******************
วันต่อมา
" เฮียกินข้าวค่ะ " ผมวางรีโมททีวีลงบนโต๊ะหลังจากได้ยินเสียงสดใสของยัยหนูแจ๋นเรียกไปกินข้าว วันนี้ผมให้เธอมาทำความสะอาดห้องแล้วก็ทำอาหารเย็นให้กิน อ่อ มีค่าจ้างนะครับไม่ได้ใช้แรงงานเด็กแบบฟรีๆ
"พูดเพราะขึ้นเยอะ แบบนี้สิค่อยน่ารักหน่อย "
"เฮีย " วันนี้ยัยเด็กนี่มีพิรุธแปลกๆ
"มีอะไร??? " ผมนั่งลงบนโต๊ะอาหารแล้วเค้นเสียงถามกลับไป
"วันนี้มีรุ่นพี่มาจีบหนูด้วยแหละ หล่อมาก แล้วคือ เขากำลังจะโทรมา หนูขอไปคุยโทรศัพท์ก่อนได้มั้ย เฮียกินข้าวไปก่อนเลย " ยัยเด็กแก่แดด หน้าแบบนี้ยังมีคนมาจีบอีกหรอวะ มีพิรุธเพราะเรื่องนี้แน่ๆ แล้วรุ่นพี่ที่ว่ามันเป็นใครใช้วิธีไหนถึงได้หลอกล่อให้ยัยเด็กนี่กระวนกระวายจนออกนอกหน้าแบบนี้ ชมผู้ชายหล่อ จะแก่แดดไปถึงไหน อยากให้ไอ้โซลได้ยินจริงๆ ว่าน้องมันพัฒนาเลเวลไปถึงไหนแล้ว
"ยัยหนูแจ๋น "
"นะคะ หนูอยากมีแฟน " กุมขมับ ผมควรทำหน้าแบบไหนดี
"อยากมีแฟน??? ถามหน่อย ยังไม่ได้คุย แค่เขามาขอเบอร์ก็อยากได้เขาเป็นแฟนแล้วเนี่ยนะ เธอคิดอะไรอยู่เนี่ย ไม่รู้หรือว่า ไม่ได้คิด " ไม่ได้ปิดกั้น แต่เรื่องแบบนี้ควรใช้ความคิดให้ถี่ถ้วน ไม่ใช่นึกอยากก็มีเลย แล้วคนที่มาจีบเป็นใครก็ไม่รู้ จะจับผู้ชายทำแฟนสักคนก็ต้องคิดให้มากหน่อยดิวะ
" ไม่ได้คิด ไม่ได้คิดอะไรเลย คุยๆ ไปเดี๋ยวก็รู้เองแหละ "
"เฮ้อ... "
เสียงเรียกเข้า
' จะเลิกคุยทั้งอำเภอ เพื่อเธอคนเดียวน่ะรู้หม้าย จะไม่ยอมแหลงกับใคร จะยกให้เธอไปทั้งใจ จะมีเพียงเธอเท่านั้น'
"ขอตัวนะคะ " ยัยเด็กแจ๋นชูโทรศัพท์ที่มีเสียงเรียกเข้าโคตรขัดหูให้ผมดู พี่บอย หน้าจอปรากฏชื่อ บอยไหนวะ?
"คุยตรงนี้แหละ " ผมหยิบช้อนขึ้นมาพร้อมกินมื้อเย็น
"ไม่เอาหนูอาย "
"ก็แค่คุย จะอายทำไม "
"เผื่อพี่เขาให้หนูบอกคิดถึง หนูจะทำยังไง " แก่แดด เด็กสมัยนี้ทำไมเป็นขนาดนี้วะ มันชักเกินไปแล้วนะ
"รับ เดี๋ยว นี้ ! "
"เฮีย "
"ถ้าไม่รับตรงนี้ก็ไม่ต้องคุย "
*********************
"ฮัลโหลค่ะพี่บอย "
"ทำไมรับช้าจัง "
"เอ่อ คือ แจ๋น ทำกับข้าวอยู่ค่ะ "
"ทำกับข้าว? เก่งจัง " โคตรกดดัน คุยไปเหลือบมองเฮียไปด้วย ไม่รู้ทำไมต้องให้ยืนคุยตรงนี้ด้วย
"พี่บอยทำอะไรอยู่คะ กินข้าวหรือยัง "
"กินแล้วครับ แจ๋นล่ะกินหรือยัง "
"ยังเลยค่ะ "
"พี่โทรมากวนหรือเปล่า กินข้าวก่อนมั้ย เดี๋ยวพี่โทรไปหาใหม่ "
"ก็ได้ค่ะ แจ๋นขอกินข้าวก่อนนะคะ "
"โอเคครับ "
ตี๊ด
ฉันกดวางสายแล้วเดินไปนั่งโต๊ะ หยิบช้อนขึ้นมาตักข้าวเข้าปาก สายตาที่ไม่อาจคาดเดาของเฮียทำให้ฉันกังวล เฮียต้องเอาเรื่องนี้ไปฟ้องพี่โซลแน่ๆ
"อร่อยมั้ยเฮีย ไม่ได้ใส่ผงชูรสเลยนะ "
"อืม ก็ดีกว่าไม้ดีดปาก "
"ถ้าอย่างนั้น หนูกลับเลยนะ เฮียไม่ต้องไปส่งก็ได้ "
"ทำไม นัดแฟนไว้หรือไง " เฮ้อ เพราะแบบนี้ไงถึงไม่อยากอยู่ คนแก่ขี้บ่น อะไรนักหนาก็ไม่รู้
"ไม่ได้นัดกับใครไว้ทั้งนั้นแหละ "
"แล้วทำไมไม่กินข้าวให้หมดจานก่อน "
"ใครจะกินลง ก็เฮียเล่นจ้องจับผิดซะขนาดนี้ หนูจะมีแฟนนะคะไม่ได้จะไปฆ่าใครตาย ทำไมต้องทำหน้าเครียดขนาดนี้ด้วย "
"การมีแฟนมันไม่ได้สวยงามอย่างที่เธอคิดนะ "
"ไม่ลองจะไปรู้หรอเฮีย พี่บอยหน่ะแฟนคนแรกเลยนะ "
"สรุป เป็นแฟนแล้ว??? "
"ยัง รอพี่เขาขออยู่ " ไม่อยากบอกเลยว่าไม่เคยมีแฟนมาก่อน อายุปูนนี้แล้ว ยังไม่เคยมีใครเข้ามาจีบจริงจังเลยสักครั้ง มีแต่ผู้ชายนิสัยไม่ดีที่เข้ามาแกล้ง พี่บอยเป็นรุ่นพี่คณะวิศวะปีสี่ รุ่นเดียวกับเฮียเลย ฉันรู้สึกว่าพี่บอยเป็นผู้ชายที่สุภาพ เข้ามาขอเบอร์แบบว่าพระเอกขอนางเอกแต่งงานอะไรประมาณนี้
"เพ้อเจ้อ "
"เขาอาจจะรอเวลาที่เหมาะสม พี่บอยใจดีแถมยังเป็นสุภาพบุรุษ ดูใจกันไปนานๆ ก็ดีเหมือนกัน "
"เธอนี่มัน .. คิดว่าตัวเองเป็นดาราหรือไง "
"ไม่หรอกเฮีย หนูก็เป็นผู้หญิงธรรมดานี่แหละ ผู้หญิงธรรมดาที่อยากได้ผู้ชายธรรมดามาปกป้องดูแล แค่นี้เอง "
"งั้นงานที่ฉันหาให้ก็คงไม่มีความหมายแล้วล่ะสิ" หืม หันขวับทันที งานหรอ ฉันต้องการงานค่ะ เพราะฉันอยากได้เงิน
"งานอะไรอะเฮีย "
"พนักงานเสิร์ฟร้านกาแฟ "
"ทำค่ะ ทำ ทำ ทำ "
"เสียงเปลี่ยนขึ้นมาทันทีเลยนะ " ฉันตอบแบบไม่คิด ดีใจที่ได้งานทำ อย่างน้อยๆ ฉันก็ช่วยแบ่งเบาภาระพ่อกับแม่ได้บ้าง
"เฮีย"
"กินข้าวให้หมดก่อนแล้วฉันจะไปส่ง "
"ค่ะ "
***********************
ร้าน Room Coffee
"สวัสดีค่ะ มาสมัครงานค่ะ "
"หนูแจ๋นใช่มั้ยลูก "
"ใช่ค่ะ " ฉันมาร้านกาแฟที่เฮียบอก เป็นร้านเดียวกับวันนั้นที่ฉันเคยมานั่งเป็นลูกค้า มุมตรงนั้นที่ฉันเคยนั่ง วันนี้ลูกค้าค่อนข้างเยอะ คนในร้านเดินกันให้วุ่น มีคุณป้าท่านหนึ่งเดินมาหาฉันที่กำลังทำท่าเงอะงะอยู่หน้าประตู รอยยิ้มกับน้ำเสียงที่แสนอบอุ่นทำให้ฉันคลายกังวลหลายๆ เรื่อง
"เข้ามาสิ "
"นี่หน่ะหรอ ธุรกิจใหม่ของคุณพี่อรณี รวยล้นฟ้าแต่ทำไมมาเปิดร้านกาแฟเล็กๆ แบบนี้ละคะคุณพี่ มันไม่เหมาะกับตำแหน่งเศรษฐินีอันดับหนึ่งของประเทศเลยนะคะ " อยู่ๆ ก็มีผู้หญิงหน้าสวยปากสีแดงเพลิงเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับพูดเสียงดังจนทำให้ทุกคนหันมองกันเป็นตาเดียว ไม่นานก็มีผู้ชายใส่ชุดดำเดินตามเข้ามา เจ้าแม่มาเฟียหรือไง ทำไมต้องบอดี้การ์ดคุ้มกันด้วย
"หนูแจ๋นเข้าไปรอข้างในก่อนนะลูก "
"ได้ค่ะ " ฉันยอมเดินเข้าข้างในร้าน แต่สายตาก็ยังจับจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ตลอด
"ขอน้ำเปล่าสองแก้ว เสิร์ฟโต๊ะด้านในด้วยนะ "
"ได้ค่ะคุณอร "
"หนูแจ๋น เดี๋ยวป้าเสร็จธุระแล้วมาคุยรายละเอียดเรื่องงานนะลูก "
"ค่ะ " ฉันยิ้มตอบคุณป้า หลังจากนั้นก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรบอกเฮียว่าถึงร้านแล้ว
***************
- Writer
