ดื้อนักจับรักซะเลย

ดื้อนักจับรักซะเลย EP.7 เด็กเฮีย

"น้ำจ่ะ "

"ขอบคุณค่ะ " ฉันยกมือไหว้ขอบคุณพี่พนักงานที่หาน้ำมาให้ระหว่างนั่งรอคุณป้าคุยธุระกับแขกของท่านในห้องด้านในของร้าน นานหลายนาทีก็ยังไม่มีวี่แววจะออกมา บอดี้การ์ดสองคนยืนเฝ้าหน้าห้องไม่ห่าง ใครจะเข้าไปก็โดนกันท่าออกมา ชักเป็นห่วงคุณป้าขึ้นมาแล้วสิ ถ้าไม่มีสองคนนั้นยืนกันท่าเอาไว้ฉันคงไม่ห่วงเท่าไหร่ เรื่องเป็นมายังไงทำไมถึงได้ลึกลับซับซ้อนกันแบบนี้ ถึงจะซื่อบื้อแต่ฉันก็สัมผัสได้ว่าผู้หญิงปากแดงคนนั้นไม่น่าไว้ใจ

"เป็นไงบ้างเข้าไปได้มั้ย"

"ไม่ได้เลยแก ทำไงดี เป็นห่วงคนอรจังเลย คุณกิ่งไม่ได้มาดีแน่ๆ "

"จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อมีบอดี้การ์ดตัวใหญ่เฝ้าอยู่หน้าห้อง "

"คุณแอลก็ยังไม่เข้ามาเลย แจ้งตำรวจดีมั้ย "

"ฉันว่าเดี๋ยวก่อนดีกว่า คุณอรเป็นคนเก่ง แล้วก็ใจเย็นพอ "

เสียงกระซิบกระซาบของพี่พนักงานทำให้ฉันเริ่มกังวลมากกว่าเดิม มีชื่อเฮียลอยมาด้วยหรือว่าคุณป้าคนเมื่อกี้คือแม่ของเฮีย เขามีปัญหาอะไรกันนะ ท่าทางพี่พนักงานทั้งสองคนดูกังวลมาก พานทำให้ฉันทนนั่งฟังจิบน้ำเย็นไม่เป็นสุขไปด้วย สมองอันน้อยของฉันเริ่มคิดหาวิธี ผู้ชายตัวใหญ่ตั้งสองคน แถมยังหน้าตาน่ากลัวจะเอาอะไรไปล่อออกมา ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว เผลอๆ ถูกจับเหวี่ยงกระแทกพื้นกระดูกร้าวตายคาร้าน เอายังไงดี ?

หลายนาทีต่อมา

"พี่ กินน้ำมั้ย หนูเห็นพี่ยืนอยู่ตั้งนานน่าจะหิวน้ำ น้ำค่ะ" ฉันยื่นน้ำหวานสองแก้วให้พี่หน้าดุทั้งสองคน เอาเถอะเขาเป็นคนต้องรู้สึกหิวบ้างล่ะ

".." เงียบค่ะ ไม่มีสัญญาณตอบรับ

"ถ้าอย่างนั้นหนูวางเอาไว้ตรงนี้นะ มีขนมด้วย " ไม่นานขนมหน้าตาน่ากินก็ตามมาเสิร์ฟ น้ำหวานสองแก้วกับขนมหวานน่ากินสองชิ้น ไม่กินก็ยืนมองน้ำลายไหลไปก็แล้วกัน

"...."

"อย่าลืมกินนะคะ อร่อยมาก" ฉันทิ้งท้ายสรรพคุณขนมของที่ร้านเอาไว้ แล้วเดินกลับมานั่งที่เดิม แอบสังเกตการณ์อยู่ไกลๆ เริ่มมีความเคลื่อนไหวเพราะพี่บึกคนที่หนึ่งเดินมาหยิบแก้วน้ำแล้วยกขึ้นมอง มองแล้วมองอีกถอดแว่นกันแดดมองก็แล้ว ใช้จมูกดมอีกรอบ สุดท้ายก็ต้องกิน หึ หิวล่ะสิ หิวก็ต้องกินค่ะ อย่างนั้นหมดแก้วเลย ฉันนั่งลุ้นตัวเกร็งพร้อมกับพี่พนักงานอีกสองคน น้ำหวานถูกยกกระดกจนหมดแก้ว

"น้องแจ๋นหมดแก้วแล้วค่ะ ว่าแต่ ในน้ำใส่อะไรลงไปหรือคะ ยาสลบหรอ" ดูหนังมากไปรึเปล่าคะ ฉันทำหน้าสงสัย ยาสลบจะไปหาซื้อที่ไหนได้ ดูตัวผู้ชายสองคนนั้นสิ ต้องกินเท่าไหร่ถึงจะสลบหมดฤทธิ์

"ป่าวค่ะ ไม่ใช่ยาสลบ แต่เป็นสลอด "

"หืม สลอด " พูดพร้อมกันแล้วทำหน้าสงสัยใส่ คนเมืองนี่ไม่รู้จักสมุนไพรกันหรอกหรอ

"เอาเป็นว่าเดี๋ยวหนูอธิบายให้ฟังทีหลังก็แล้วกันนะคะ ขออธิบายสั้นๆ มันคือ ย่าถ่ายค่ะ " พี่ทั้งสองคนตาโต คิดว่าเป็นยาสลบงั้นสิ มันอ่อนไปค่ะ บันเทิงกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว

"แน่ใจนะคะว่าไม่ถึงตาย "

"เตรียมห้องน้ำให้พร้อมก็พอค่ะ "

.........................

5 นาทีต่อมา

"อูย มึงเฝ้าก่อนนะเดี๋ยวกูมา "

"กูก็ไม่ไหวแล้ว เชี้ยเอ้ย ทำไมต้องมาปวดตอนนี้วะ "

"คิกๆ ขี้แตกกันแล้ว " ฉันนั่งหัวเราะเหมือนคนบ้า ส่วนพี่ๆพนักงานก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง สลอดที่ฉันใส่ลงไปในน้ำออกฤทธิ์แล้ว รู้สึกภูมิใจกับผลงานตัวเองที่สุด สลอดที่ฉันพกติดตัวมันมีประโยชน์มหาศาลก็วันนี้นี่แหละ ทำไมถึงต้องพก ? ในกระเป๋าของฉันมียาสารพัด เพราะเด็กๆ ฉันป่วยบ่อย ซุ่มซ่ามเดี๋ยวเป็นนู่นเป็นนี่ ยาทุกอย่างมีพร้อมแน่นกระเป๋าเน้นสมุนไพรไทยเป็นหลัก

" ไปแล้ว ไปหมดแล้ว พี่ๆคะ ไปหมดแล้วค่ะเข้าไปดูคุณป้าได้เลยค่ะ เดี๋ยวหนูจะดูต้นทางให้ " ทุกคนแยกย้ายทำตามหน้าที่ของตัวเอง ฉันรีบวิ่งไปหน้าห้องน้ำคอยสังเกตการณ์อยู่ไกลๆ คงอีกนานค่ะกว่าสลอดจะหมดฤทธิ์ เผลอๆ อาจสลบคาห้องน้ำไปเลยก็ได้

ลึกๆ ข้างใน ...กูทำเกินไปป่าววะ? ทำไมไม่รอให้เฮียกลับมาก่อน ในหัวความคิดเริ่มตีกัน ถ้ารอเฮียมันอาจจะช้าเกินไป เพราะสีหน้าของพวกพี่ๆ ในร้านไม่ค่อยดีเลย แสดงว่าคุณป้าปากแดงคนนั้นจะต้องเป็นคนไม่ดี แจ๋นทำถูกแล้ว

"อูย น้องเอาอะไรมาให้กิน อูย ซี๊ด มันมาอีกแล้ว " โชคดีค่ะพี่ๆ ควรเอาตัวเองให้รอดก่อนที่จะรู้ว่ากินอะไรเข้าไปนะคะ ต้นทางโปร่งโล่งสบายเพราะข้าศึกไม่สามารถก้าวออกจากห้องน้ำได้เกินหนึ่งก้าว

"เหี้ย เอ้ย!! กระดาษหมด กางเกงในก็แล้วกัน " ขี้กันจนกระดาษหมด โอว แม่เจ้า ทางนี้คงไม่มีอะไรน่าห่วงแล้ว ขอตัวไปจากตรงนี้เลยก็แล้ว เหม็น

*******************

"คุณกิ่ง อย่าทำอะไรคุณอรนะคะ ว้าย" ออกจากตรงนั้น ขยับมาตรงนี้ก็มีเสียงโวยวาย เอ้าอยู่เฉยทำไมล่ะคะลุยสิ ฉันรีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้าไปในห้องทันที

"คุณป้า " ภาพที่ฉันเห็นคือคุณป้าล้มลงไปกองกับพื้น สีหน้าของคุณป้าบ่งบอกเลยว่าเจ็บ ฉันมองคนไม่ผิดจริงๆ คุณปากแดงไม่ใช่คนดี

"เธอมันร้ายนังพี่อร เอาสมบัติของคุณพี่คืนมาเดี๋ยวนี้ เอาคืนมา!!! " สมบัติ สมบัติอะไร สมบัติเมทะนีหรอ ไม่สิไม่ตลกค่ะ ฉันรีบวิ่งไปหยุดการกระทำอันป่าเถื่อนของคุณป้าปากแดง ฉันคิดว่ามันป่าเถื่อนนะ มีสิทธิ์อะไรมาทำกับคนอื่นแบบนี้

"นี่หยุดนะคะคุณป้าปากแดง "

"เป็นใครมิทราบมาบอกให้ฉันหยุด นังเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้า เป็นแค่ลูกจ้างอย่าสะเออะ " โอ้โห ปากคอเราะรายเหมือนสีปากไม่มีผิด

" ออกไปจากร้านของฉันเดี๋ยวนี้ก่อนที่ฉันจะเรียกตำรวจ สิ่งที่เธออยากได้ฉันก็ยกให้แล้ว จะเอาอะไรอีก"

"สมบัติไง!! สมบัติที่ควรจะเป็นของคุณพี่ บ้าน บริษัท มันควรจะเป็นของลูกชายของฉันเหมือนกัน นังพี่อรนังงูพิษ "

"หยุดหยาบคายใส่คุณป้านะ ออกไปได้แล้ว "

"ยังไม่เลิกปากดีหรออีเด็กเวร ได้ "

ปึก .....

พรึ่บ !

"ว้าย !!! หนูแจ๋นลูก "

"โอ๊ย! หนูไม่เป็นไรค่ะ หนูโอเค " ความร้ายกาจของผู้หญิงคนนั้น ทำให้ฉันเซถลาหัวฟาดกับขอบโต๊ะอย่างแรง มันทั้งมึน ทั้งวิ้ง ทั้งเบลอ แล้วก็ลุกไม่ไหว

"ยัยหนูแจ๋น " เสียงเฮีย เฮียมาแล้ว ยิ้มออกอย่างโล่งอก มีคนมาช่วยคุณป้าแล้ว

"ฮะ เฮีย ไม หน้าเฮียมีดาวลอยเต็มไปหมดเลย " มันวิ้งมากค่ะ เห็นหน้าเฮียมีดาวลอยเต็มไปหมด อีป้าปากแดงทำไมแรงเยอะแบบนี้ เล่นทีเผลอ

"ตายแล้วลูกหนูแจ๋นหัวแตก เลือดไหลเต็มเลย " หัวแตก ถึงกับหัวแตกเลยหรอ ตายแล้ว

"เจ็บมั้ย?? โทรเรียกตำรวจ แม่ครับเดี๋ยวผมพาแจ๋นไปโรงพยาบาลก่อนนะครับ " กลายเป็นเรื่องใหญ่แล้ว

"จะ เจ็บ แต่ไม่ไปหาหมอได้มั้ยหนูกลัวอะเฮีย "

"กลัวหมอแต่ไม่กลัวตาย เลือดไหลเยอะขนาดนี้เดี๋ยวก็ช็อกตายหรอก " โดนดุอีก น้ำเสียงของเฮียฉุนเฉียวมากค่ะ ไม่นานร่างของฉันก็ถูกยกลอย อะ ไปก็ไป

" เฮียแล้วคุณป้าจะไม่โดนยัยปากแดงแกล้งอีกหรอ"

"เดี๋ยวตำรวจก็มา ไม่ต้องห่วงหรอก คนแบบนั้นทำอะไรมากไม่ได้นอกจากใช้กำลัง ความคิดไม่มี " แรงอะ เฮียว่าแรงจังเลย แต่มันก็จริงอย่างที่เฮียพูด

"เขาทำบ่อยหรอ"

"เลิกถามได้แล้ว " อ้าว ถามก็ไม่ได้

*************************

โรงพยาบาล

"โอเคครับ ครับแม่ แม่ไม่เป็นไรแน่นะครับ ออกมาพอดีเลย เจอกันที่ร้านครับ "

ตี๊ด

" เฮียทำไมไม่เข้าไปอยู่กับหนูด้วยอะ หนูกลัว " น้ำตานองหน้าพร้อมกับทำน้ำเสียงตัดพ้อ ผมส่ายหัวเบาๆ ให้กับความงอแงของเธอ

"กลัวอะไร หมอเย็บแผลให้ ดูสิเลือดไม่ไหลแล้ว " หน้าผากด้านซ้ายมีผ้าก๊อซเล็กๆ ติดไว้ แสดงว่าแผลไม่ใหญ่มาก ที่ผมไม่เข้าไปเพราะรอสายจากแม่อยู่ ผมจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ถึงขนาดเลือดตกยางออกแบบนี้มันไม่เบาแล้วล่ะครับ

"แต่หนูกลัว ข้างในนั้นมันน่ากลัวมากเลยนะ "สีหน้าของคนตัวเล็กบอกชัดว่ากลัว เธอไม่ควรมาโดนอะไรแบบนี้ ไม่ควรเอาตัวเองมารับเคราะห์ปัญหาของที่บ้านผม เธอทำเพราะปกป้องแม่ของผม ดุไม่ลงเลยจริงๆ

"ฉันจัดการเรื่องวันนี้อยู่ หายเจ็บหรือยัง "

"ยังเจ็บอยู่ แต่น้อยกว่าตอนโดนโต๊ะเจาะหัว " หน้างอคอหักเป็นปลาทูเลย ไอ้โซลมันจะทำหน้ายังไงถ้ารู้ว่าน้องมันหัวแตก

"ขอบคุณ ที่ช่วยแม่ฉัน "

"แม่เฮียหรอ ทำไมป้าคนนั้นใจร้ายจังเลย " คุณกิ่งแก้ว ผู้หญิงเลือดเย็นที่ไม่รู้จักพอ ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้สมบัติพ่อของผมมาครอบครอง

"ผู้หญิงคนนั้นไม่มีหัวใจ ไม่รู้เหมือนกันว่าพ่อฉันหลงรักไปได้ยังไง "

"หืม คืออะไรอะเฮีย "

"ไม่มีอะไรหรอก กลับคอนโดเลยมั้ยเดี๋ยวฉันไปส่ง "

"ไม่เอาอะ หนูอยากไปดูคุณป้าก่อน "

"แม่ไม่เป็นอะไร ที่ร้านไม่มีอะไรแล้ว แม่บอกให้ฉันดูแลเธอ "

"ถ้าคุณป้าไม่บอก เฮียจะดูแลหนูมั้ย " สายตาอ้อนวอน ถามแบบนี้ต้องการอะไรยัยเด็กบ้า ต้องการให้ฉันตอบว่าอะไร?

"....."

"เฮีย ว่าไง "

"อยากให้ฉันตอบว่าอะไรล่ะ " ผมจ้องลึกไปที่ดวงตาคู่สวย มองไปมองมายัยนี่ก็ตาสวยใช้ได้

"อยากให้เฮีย ตอบว่า... "

"ตอบว่าอะไร " ไม่หลบตาด้วย

" หนูอยากให้เฮีย "

"ถ้าอยากให้ฉันดูแลโดยที่ไม่ทำตามคำสั่งของใคร ก็มาเป็นเด็กฉันสิ"

"เด็กเฮีย?? ยังไงหรอ"

"ไม่ลองไม่รู้ ลองดูมั้ยล่ะ เริ่มจากวันนี้เลย ยินดีให้ทดลองก่อน ไม่พอใจ ยินดียุติหน้าที่ "

"ถ้ามันดีจริง หนูก็จะไม่ปล่อยเฮียไปไหนเหมือนกัน " ยัยเด็กแจ๋นทำปากยื่น ผมกระตุกยิ้มนิดๆ ให้กับข้อเสนอที่โคตรล่อลวง

"ถ้าอย่างนั้นก็ตกลงตามนี้ เริ่มเลยก็แล้วกัน เอาโทรศัพท์มา "

"เอาไปทำไมอะ "

"เป็นเด็กเฮียก็ห้ามคุยกับผู้ชายคนอื่น "

"เฮ้ย ไม่เอาไม่เป็นแล้ว "

"สายไปแล้วยัยหนูแจ๋น ขอโทรศัพท์ด้วย ถ้ายังเห็นคุยกับคนอื่นล่ะก็ โดนดีแน่ "

"เฮีย "

*********************