PUBG TAKTİKLERİ

PUBG TAKTİKLERİ B:8

Kazandıktan Sonra Yapılacak Psikolojik Intikam Hareketleri

Oyun bitti. Chicken Dinner geldi. Ekranda koca harflerle "Kazandın" yazıyor. Takım

arkadaşların bağırıyor, düşmanlar lobiye dönmüş, ortalık dağılmış. Ama sen daha işin

başındasın. Çünkü gerçek oyuncu kazandığı anda bırakmaz. Asıl intikam, zaferden sonra

başlar.

Bu bölümde öğreneceğin şey, kazandıktan sonra oyun içinden çıkıp, oyuncunun ruhuna

işlemektir. Rakip sana "güzel oynadın" demesin. "Keşke oynamasaydım" desin. "Bir daha

PUBG'ye girmem herhalde" noktasına gelsin. İşte bu, zaferin gerçek versiyonudur.

Estetik olanı. Acı verici olanı.

Birinci hamle: son öldürdüğün düşmana özel mesaj. Oyun biter bitmez, eğer isim aklında

kaldıysa, DM kutusuna git. Basit bir şey yaz. "lyiydin ama yetmedi." Cümle kısa, tehdit

yok, hakaret yok. Ama adamın beyninde yankı yapar. "Bu kimdi lan?" diye araştırır. Adını

Google'a yazsa şaşırmam. Çünkü artık seninle kafasında hesaplaşmaya başlamıştır.

ikinci taktik: zafer ekranında afra tafra. Ekrana gelen sonuç tablosunda dans et. Yüz

ifaden ciddi olsun ama karakterin gülüyor olsun. Adamlar hala skor tablosundayken

senin karakterin orada kendini selamlıyor. Bu küçük şey bile "ben sadece kazanan

değilim, bu işin jantlısıyım" demektir.

Üçüncü adım: takım arkadaşını öv, düşmanı ez. Sesli konuşuyorsan şunu yap. "Abi biz

mükemmeldik ya, bu rakipler kimdi öyle?" gibi cümlelerle kendi takımını hype'la.

Rakipler hala odaya düşmemişse, arkadan duyabilir. Hatta "Öldürdüğüm adam güzel

siktı, ama iş yok" diyerek yalandan da olsa küçümse. Bu yorumlar doğrudan mermi

kadar etkilidir.

Dördüncü intikam türü: tekrar girip aynı lobiye düşmek ve tanınmak. Aynı isimle

giriyorsun. ikinci kez karşılaşma ihtimali varsa, global mikrofona girip tek cümle söyle:

"Tanıdık geldi mi?" Eğer adam seni hatırlıyorsa, zaten bastonla oynuyor gibidir.

Hatırlamıyorsa, iki kill sonra seni asla unutmaz.

Bir de ekran görüntüsü alma olayı var. Öyle klasik "kazandık" paylaşımı değil. Rakibi

utandıracak detaylarla süsle. Mesela takımca 30 kill yapmışsın, adamın takımı sıfır

çekmiş. Onu kırp, paylaş. Adını gösterecek kadar net olsun ama hakaret içermesin.

Sessiz linç dediğimiz olay budur. Etiketleme, ama unutulmasın.

Son hamle: kendine isim yap. Oyun biter, zafer ekranı kapanır ama senin adın kalır. Her

maç sonunda "yine bu adam" diyen bir tayfa oluştuğunda, artık sadece oynamıyorsun.

Psikolojik savaş başlatmışsın. Ve bu savaşta silahın ekran değil, iz bırakan davranışların.

Bu bölüm sana şunu öğretti: zafer tek başına yetmez. Arkasında duman, iz, tahribat

birakmıyorsan, sadece sayı kazanmışsındır. Bizim için kazanç, hatırlanmaktır.

Korkulandır. Takip edilendir. Bir daha karşılaşınca "eyvah yine o geldi" dedirtendir.