น้ำแข็ง...
ตอนนี้ฉันยืนมองดูปลาในบ่อที่พี่คีเลี้ยงไว้ในสวนเพื่อประกอบอาหาร ลักษณะของบ้านสวนที่นี่ออกแนวเศรฐกิจพอเพียงบรรยากาศเลยร่มรื่นน่าอยู่ แถมยังมีลมพัดเย็นสบาย มีกลิ่นดอกไมหอม ๆ โชยมาตามสายลมเมื่อลมพัดมาแถมยังเงียบสงบไม่มีเสียงรบกวนจากภายนอกเพราะกว่าจะเข้ามาถึงตัวบ้านได้ก็ต้องผ่านสวนหน้าบ้านมาไกลพอสมควร
ที่นี่เป็นบ้านในฝันที่ฉันอยากมีเมื่อนานมาแล้ว...
"จะกลับตอนนี้จริง ๆ เหรอครับหื้ม ทำไมไม่รอกลับเย็น ๆ ล่ะครับ" คนที่เดินมาสวมกอดฉันจากด้านหลังถามขึ้นพลางเกยคางไว้บนไหล่ฉัน ปลายจมูกซุกซนนั้นกดลงบนหัวไหล่เบา ๆ ก่อนจะเกยคางไว้ตามเดิม
"ค่ะ เดี๋ยวถึงบ้านช้าคุณน้าจะเป็นห่วง" ฉันหันไปบอกคนที่เกยคางไว้บนไหล่พร้อมกับบีบแก้มเนียนเบา ๆ
ฉันค้างนอกบ้านมาสองคืนแล้วแถมยังไม่ได้ไปเรียนแล้วก็ไม่ได้ไปทำงานอีก นอกจากจะเกรงใจคุณน้าแล้วยังเป็นห่วงคุณน้าด้วยเพราะไม่อยากให้ท่านอยู่บ้านคนเดียว พวกพี่ ๆ ข
