สิบนาทีต่อมา
เฮ้อ… ค่อยยังชั่วหน่อย
ฉันถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกโล่งหลังจากทำธุระในห้องน้ำเสร็จแล้ว ฉันรีบล้างมือแล้วเช็กสภาพตัวเองในกระจกก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำหญิง แต่กลับต้องชะงักนิ่งเมื่อเห็นร่างสูงคุ้นตากำลังยืนพิงผนังฝั่งห้องน้ำชายเหมือนรอใครอยู่ เขาเงยหน้าขึ้นมองฉัน ดวงตานิ่ง ๆ มีแววตกใจเล็กน้อยก่อนเดินเข้ามาหาฉัน
“เอ่อ… นายมาเข้าห้องน้ำเหรอ”
“เปล่า ฉันมารอเธอ”
หะ… เขามารอฉันงั้นเหรอ? ขุนทัพเนี่ยนะมายืนรอฉันหน้าห้องน้ำ…
“เพื่อนเธอเป็นห่วงมากน่ะ รั้นจะเดินตามมาทั้งที่เมาแบบนั้น ฉันเลยให้ไอ้ไม้อยู่ดูแลแล้วเดินมารอเธอแทน” ขุนทัพอธิบายด้วยสีหน้านิ่ง ๆ เขาหลบตาฉันด้วย แต่ก็นะ… เขาคงมารอเพราะโบอิ้งเมาจริง ๆ นั่นแหละ อีกอย่างเขาคงคิดว่าสถานที่แบบนี้มันอันตรายสำหรับสาวน้อยวัยใสอย่างฉันล่ะสิ -.- ไม่ค่อยเข้าข้างตัวเองเลยนะยัยลิลลาเอ๊ย!
“ขอบคุณมากนะ เกรงใจนายชะมัดเลย” ฉันยิ้มแห้ง
