EP.04 #พี่ชายเพื่อน
953 Words
“เฮ้ย! เดี๋ยวสิ!”
หมับ!
ท่อนแขนของฉันถูกมือหนาคว้าจับเอาไว้ แอร์บัสพุ่งเข้ามารวดเร็วมาก เร็วจนเกือบจะทำฉันหงายหลังแน่ะ โชคดีนะที่เขาเอื้อมแขนอีกข้างมาโอบเอวฉันทัน ไม่อย่างนั้นก้นฉันจ้ำเบ้ากับพื้นแน่ ๆ
“ทำอะไรเนี่ยเฮีย ฉันเกือบล้มแน่ะ!” ฉันคว้าไหล่ทั้งสองข้างของแอร์บัสแน่นแล้วเงยหน้าขึ้นมองเขา ระยะห่างระหว่างใบหน้าของเราสองคนเหลือน้อยมาก แถมเขายังเบียดร่างแกร่งเข้ามาแนบชิดฉันมากกว่าเดิมอีก
ให้ตายสิ… ปกติเขาไม่เคยเข้าใกล้ฉันขนาดนี้เลยนะ!
“...”
“เอ่อ… เฮีย… ปล่อยฉันก่อนไหม?”
ฉันรีบดึงสองมือของตัวเองออกจากไหล่หนาของเขา เมื่อกี้สัมผัสโดนผิวเนียนแข็งแกร่งนั่นด้วย กล้ามเนื้อแน่น ๆ ของเขามันร้อน ๆ แฮะ แปลกจัง… ทำไมผิวเขาถึงร้อนฉ่าขนาดนั้นกันล่ะ นี่แอร์บัสกำลังเป็นไข้หรือยังไงกันนะ
“เธอ… มาทำอะไร” ริมฝีปากเรียวขยับถามแผ่วเบา ฉันเผลอจับจ้องคราบลิปสติกข้างแก้มของเขาก่อนจะลากสายตาลงมองตรงช่วงลำคอที่มีรอยลิปสติกประทับอยู่
รอยลิปสติกของผู้หญิงคนนั้นสินะ…
“มองเฮียด้วยสายตาแบบนั้น… อยากโดนเหรอลิลลา?”
“เอ่อ… หะ? เฮีย… กำลังพูดถึงเรื่องอะไรคะ?”
“ก็เธอใช้สายตาแบบนั้นมองเฮียไง”
“สายตา? สายตาแบบไหนเหรอคะ?” ฉันขมวดคิ้วถามกลับด้วยความไม่รู้จริง ๆ แอร์บัสขมวดคิ้วเช่นกันก่อนจะหยักยิ้มมุมปากเล็กน้อย ทว่ามันดูน่ารักสำหรับฉันมากเลยล่ะ
“เธอนี่มัน… ซื่อบื้อ” เขาปล่อยฉันเป็นอิสระแล้วทำท่าจะหันหลังเดินหนี แต่ฉันคว้าชายเสื้อเขาเอาไว้ได้ทัน แอร์บัสหยุดชะงักหันกลับมามอง แววตาแพรวพราวของเขาดูฉงนที่สุด “ว่าไง? รั้งเฮียไว้ทำไมห๊ะ หรือว่าอยากจะโดนจริง ๆ”
“เฮียพูดอะไรเนี่ย อยากโดนอะไรกัน อย่าพูดให้ฉันงงได้ไหมคะ”
“เออช่างเหอะ แล้วเธอมีอะไรล่ะ เฮียจะขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าบ้างแล้ว”
“คือ… ฉันมีเรื่องอยากจะปรึกษาน่ะค่ะ เฮียพอมีเวลาไหม” ฉันปล่อยชายเสื้อแอร์บัสแล้วบีบมือทั้งสองข้างด้วยความตื่นเต้น เมื่อกี้ที่ฉันเห็นภาพแอร์บัสกำลังจะอี๊สอ๊ากับผู้หญิงคนนั้นแล้วฉันก็นึกอะไรดี ๆ ได้น่ะ ฉันคิดจะปรึกษาแอร์บัสเรื่องประสบการณ์สยิวน่ะสิ เพราะเขาดูจะช่ำชองมากถึงมากที่สุดแล้ว!
ต้องแนะนำก่อนว่าผู้ชายสุดหล่อรูปร่างฟิตแน่นตรงหน้าฉันคนนี้ก็คือ ‘แอร์บัส’ พี่ชายเพียงคนเดียวของโบอิ้งเพื่อนรักฉันเอง เนื่องจากฉันคบกับโบอิ้งมานานมากจึงทำให้ฉันพลอยรู้จักกับพี่ชายยัยนั่นไปด้วย แต่เราไม่ค่อยสนิทกันหรอกนะ ปกติเขาไม่ค่อยมายุ่งวุ่นวายอะไรกับพวกฉันสักเท่าไหร่ น่าจะเป็นเพราะโบอิ้งมันสั่งห้ามไว้ด้วยแหละ
แอร์บัสน่ะเป็นเสือผู้หญิงตัวฉกาจเลย เห็นหน้าหวาน ๆ ดูมุ้งมิ้งน่ารักแบบนี้เถอะ ความเจ้าชู้และความหื่นกามนี่ตัวพ่อเลยนะ ฉันได้ยินโบอิ้งมันนินทาให้ฟังบ่อย ๆ แถมมันยังบอกอีกว่ามันสั่งห้ามแอร์บัสอย่างเด็ดขาดเลยว่าห้ามเข้ามายุ่งวุ่นวายกับฉัน เรียกได้ว่าห้ามเข้าใกล้กันเลยทีเดียว ไม่อย่างนั้นโบอิ้งมันจะอาละวาดให้บ้านแตก เพื่อนรักฉันมันหวงฉันมากเลยนะว่าไหม?
ส่วนเรื่องความคิดที่จะขอให้แอร์บัสช่วยสอนสร้างฟิลลิ่งสยิวน่ะ ฉันอยากให้เขาสอนภาคทฤษฎีให้ฉัน แบบว่าอธิบายความรู้สึกในห้วงเวลานั้นให้ฟังหน่อยอะไรแบบนี้อ่ะ ถามว่าทำไมต้องเป็นแอร์บัส? คือปกติแล้วฉันไม่ค่อยสนิทกับผู้ชายที่ไหนเลยอ่ะ นอกจากซิลเลอร์ที่เป็นน้องชายแท้ ๆ ซึ่งฉันไม่มีทางไปขอร้องให้หมอนั่นมาสอนแน่ ๆ แล้วก็ยังมีขุนทัพอีกหนึ่งคน และเขาก็คือผู้ชายที่ฉันแอบปลื้ม…
อ่า… ถ้าจะให้ฉันไปขอร้องให้ขุนทัพช่วยสอนสร้างฟิลลิ่งสยิวมันก็ออกจะกร้านโลกเกินไปหน่อยมั้ง อีกอย่างถ้าขุนทัพยอมสอนให้ฉันจริง ๆ ฉันคงเขินจนตัวระเบิดตายอ่ะ ขนาดแค่เขาบังเอิญจับมือฉัน ฉันยังเขินจนไข้แทบขึ้นเลย
“อ้าว… จะปรึกษาเฮียเรื่องอะไรล่ะ อย่ามายืนจ้องกันแบบนั้นจะได้ไหม”
“หา… เอ่อ… คือ” ฉันสะดุ้งเล็กน้อยพลางเงยหน้าขึ้นมองแอร์บัสซึ่งขยับเข้ามายืนใกล้กันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ฉันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อรวบรวมความกล้าบ้าบิ่นของตัวเองก่อนจะเปล่งเสียงออกดังลั่น “เฮียช่วยสอนประสบการณ์สยิวให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ?!”
“หะ? เธอ… พูดว่าอะไรนะ?”
“เฮียบัสช่วยสอนฉันสร้างฟิลลิ่งสยิวหน่อยได้ไหมคะ? สอนภาคทฤษฎีให้ฉันหน่อยนะ ขอร้องล่ะ”
ฉันก้มหัวต่ำเก้าสิบองศา ส่วนผู้ชายตรงหน้าน่ะเหรอ ยืนอึ้ง ทึ่ง เสียวไปแล้ว แอร์บัสดูจะเหวอกับคำขอร้องของฉันมาก หากทว่าเพียงเวลาไม่ถึงนาทีฉันกลับต้องเหวอซะเองเมื่อเขาตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ราวกับหมาป่าจอมวายร้าย
“ภาคทฤษฎีฉันสอนไม่เป็น เก่งแต่ภาคปฏิบัติ เธอสนใจไหมล่ะลิลลา…”
- Writer
