หลังจากที่ฉันเลือกทิ้งขุนทัพแล้วขึ้นรถกลับกับแอร์บัส ฉันก็นั่งเงียบมาตลอดทาง ภายในใจสับสนหลายอย่าง ทั้งการกระทำแปลก ๆ ของขุนทัพและการยุ่งวุ่นวายจนเกินไปของแอร์บัส ผู้ชายสองคนนี้กำลังทำให้ฉันคิดไม่ตก…
“ตกลงเธอคบกับไอ้ขุนทัพอยู่หรือเปล่า” จู่ ๆ แอร์บัสพูดทำลายความเงียบขึ้น ฉันหันมองหน้าเขานิ่ง ไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไรจากคำถามนั้นกันแน่
“ฉันก็บอกไปแล้วไงคะว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน”
“เพื่อน?”
“ใช่ เฮียต้องการคำตอบแบบไหนกันแน่”
คราวนี้ฉันจ้องตาเขาจริงจัง แอร์บัสทำตัวแปลก ๆ ไปแล้วนะ อยู่ ๆ จะมาสนใจอะไรเรื่องของฉันนักหนา เขาควรจะสนใจเรื่องโบอิ้งสิ เอ๊ะ… หรือเขากำลังจับผิดฉันเพื่อโยงไปเรื่องของโบอิ้งด้วย
“ก็ไม่มีอะไร แค่ถามไปงั้นแหละ”
ฉันดึงสายตากลับมามองนอกรถเหมือนเดิม ไม่ค่อยชินกับบรรยากาศแบบนี้เท่าไหร่ ปกติเราไม่ได้สนิทกันถึงขั้นไปรับไปส่งหรือมานั่งพูดคุยอะไรกันแบบนี้อยู่แล้วน่ะนะ พูดเลยว
