EP.08 #เนื้อแนบเนื้อ
991 Words
พรึ่บ…
แสงไฟภายในห้องสว่างวาบขึ้นจนฉันตกใจ ฉันรีบหันหลังกลับไปมองตำแหน่งสวิตช์ไฟก็พบกับร่างสูงในสภาพกึ่งเปลือยยืนอยู่ตรงนั้น เขาพันผ้าขนหนูผืนเดียวเอาไว้รอบเอว ท่อนบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นซิคแพคน่ามองเต็มไปด้วยหยาดน้ำเกาะประปราย
ฉันรีบเลื่อนสายตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาทันที ดวงตาพราวระยับเบิกกว้างเล็กน้อยราวกับตกใจไม่แพ้กันที่เห็นฉันเสนอหน้ามายืนอยู่ในห้องนอนของเขาแบบนี้
แต่ไม่… นั่นมันไม่ใช่ประเด็น! เพราะสิ่งที่ฉันเห็นตรงหน้านี่มันน่าอายเกินกว่าสาวน้อยอย่างฉันจะรับมือไหว!
“กระ… กรี๊… อุบ!!”
“เฮ้ย!”
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก ฉันที่กำลังจะกรี๊ดออกมาถูกผู้ชายตรงหน้ากระโจนเข้าใส่ด้วยความรวดเร็วจนร่างของของเราสองคนเสียหลักล้มลงบนเตียงนอนเบื้องหลัง มือหนาคว้าริมฝีปากเพื่อปิดเสียงร้องของฉันเอาไว้ ร่างสูงในสภาพกึ่งเปลือยทาบทับอยู่บนตัวฉันจนสัมผัสได้ถึงไอร้อนจากร่างกายเขารวมไปถึงหยดน้ำจากปอยผมสีดำสนิทที่มันค่อย ๆ หยดลงบนแก้มของฉัน
“อื้อ ๆ!”
“เดี๋ยว ๆ ขอตั้งสติแป๊บ” เขาเม้มปากแน่น มือยังคงปิดปากฉันเช่นเดิม ดวงตาเรียวรีจ้องลึกลงมา มันดูสั่นไหวแปลก ๆ ก่อนจะกลับสู่สภาวะปกติเหมือนที่เขาเคยเป็น แววตาของหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์!
และใช่… เจ้าของห้องนี้ก็คือ… แอร์บัส!
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
อ่า… ทำไมหัวใจฉันเต้นแรงขนาดนี้ มันเต้นกระหน่ำจนแทบหายใจไม่ทันเลยนะ!
“เธอ… มาทำอะไรในห้องเฮียเนี่ย… ลิลลา!”
“อื้อ ๆ ๆ!” ฉันพยายามส่งเสียงบอกให้แอร์บัสปล่อยมือออกจากปากฉัน เขาหลุบตามองมือตัวเองชั่วครู่ก่อนจะค่อย ๆ ผละมือออก
“ปล่อยแล้วอย่าร้องนะ เดี๋ยวได้ตื่นกันทั้งบ้านแน่”
ฉันหอบหายใจทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสระ ขณะที่แอร์บัสยังคร่อมอยู่บนตัวฉันไม่ยอมถอยออกไป เขายันมือลงขนานกับที่นอนก่อนหลุบสายตากวาดมองไปทั่วร่างกายฉัน แววตาแบบนั้นมันหมายความว่ายังไงกันเนี่ย
“ออกไปสิเฮีย ฉันหนักนะคะ” ฉันยกมือผลักอกเขา และมันสัมผัสผิวเปลือยเปล่าของเขาอย่างไม่ตั้งใจ เรียกความร้อนวูบวาบไปทั่วใบหน้าฉันเลยทีเดียว “ฮะ… เฮีย ฉันหนักนะ ร้อนด้วย ถอยออกไปก่อน”
“เฮียว่ามันคงจะไม่ดีถ้าจะให้ถอยตอนนี้…”
“ทะ ทำไม”
คำตอบของแอร์บัสคือสายตาหลุบต่ำที่เลื่อนมองลงเบื้องล่างของฉัน นั่นทำให้ฉันรีบหลุบตามองเช่นกันก่อนจะเผลอกรี๊ดออกมาอีกครั้ง
“กรี๊ดด… อื้อ ๆ!”
“ชู่ว์! อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวยัยโบก็ตื่นมาหักคอเฮียหรอก” แอร์บัสรีบคว้ามือปิดปากฉันอีกรอบ เขาขมวดคิ้วยุ่งแต่ฉันไม่สนใจหรอก เพราะสิ่งที่ทำให้ฉันตื่นตกใจมากที่สุดในเวลานี้คือสิ่งที่มันกำลังสัมผัสหน้าขาฉันอยู่ต่างหาก!
มันบ้ามาก! ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง! ตอนนี้ท่อนล่างของแอร์บัสกำลังสัมผัสแนบชิดกับหน้าขาของฉัน และที่พีคไปกว่านั้นก็คือช่วงจังหวะที่เขาล้มทับฉันเมื่อครู่ ปมผ้าขนหนูของเขามันดันหลุดออกทำให้ส่วนล่างของเขาสัมผัสกับฉันแบบชนิดที่เรียกว่า…
เนื้อแนบเนื้อ…
อ๊ากกกกกกกก! ลิลลาจะเป็นลม! ฮือออออ!! นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกับชีวิตฉัน! ร่างกายอันบริสุทธิ์ผุดผ่องของฉันตอนนี้มีมลทินเสียแล้ว! เพราะส่วนสงวนของเขามันกำลังเกยตื้นอยู่บนหน้าขาฉันอ่า!!
“อื้อ ๆ ๆ” ยิ่งคิดอย่างนั้นฉันก็ยิ่งดีดดิ้นสุดฤทธิ์ พยายามเบี่ยงหน้าขาตัวเองให้พ้นจากการกดทับของอะไรบางอย่างที่มันเริ่ม… แข็งตัว
“เฮ้ย ๆ อย่าดิ้นสิ! ยิ่งเธอดิ้นมันก็ยิ่งแข็งนะลิล!”
“อื้อ ๆ ๆ ๆ” ถึงเขาจะพูดอย่างนั้นแต่ฉันจะไม่ทนนะ! มันแข็งดุนดันขาฉันใหญ่เลยอ่ะ แง๊! ฉันกลัววว!
“ซี๊ด… โอเค ๆ เฮียจะปล่อยเธอ แต่! เธอต้องหยุดดิ้นก่อน ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าเฮียไม่เตือนนะ!” แอร์บัสกดเสียงตอบ เขาดูทรมานมาก เหมือนพยายามระงับอารมณ์ตัวเองอยู่ แต่ฉันไม่รับรู้ด้วยแล้ว ตอนนี้สติสตังฉันมันเตลิดเขาป่าไปหมดแล้วนะ! ฉันหยุดตัวเองให้อยู่นิ่ง ๆ ไม่ไหวแล้ว!
“อี๊ดดดดด!” ฉันกรี๊ดในลำคอสุดเสียง สองตาเบิกกว้างเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่แข็งขืนกำลังสอดแทรกเข้ามาตรงหว่างขาตัวเอง หัวใจมันเต้นรัวแรงจนแทบจะระเบิดออกมา ฉันสบตากับแอร์บัสที่กำลังเม้มปากตัวเองแน่นราวกับกำลังอดทนกับอะไรบางอย่างอยู่
“ให้ตาย… ลิลลาอย่าดื้อ! อยู่นิ่ง ๆ ก่อน”
“อื้อ ๆ ๆ” ฉันได้ยินเสียงแอร์บัสนะ แต่สมองมันไม่รับรู้แล้วอ่ะ ร่างกายมันไม่ยอมหยุดนิ่งเลย ขาฉันมันดิ้นไปเอง ฉันบังคับตัวเองไม่ได้ ทำไมร่างกายฉันมันรวนขนาดนี้ ฉันอยากจะร้องไห้แล้วนะ! ฮืออ!
“อืมมม… พูดแล้วไม่ฟัง อย่ามางอแงทีหลังนะ”
“อ่ะ… อื้อ!”
หัวฉันหมุนติ้วไปหมดตอนที่ฟังแอร์บัสพูดประโยคนั้นจบ เขาปล่อยมือออกจากปากฉันแต่เพียงแค่เสี้ยววินาทีเดียว ริมฝีปากฉันก็โดนปิดอีกครั้ง และครั้งนี้มันไม่ใช่ด้วยมือของแอร์บัส แต่มันเป็นริมฝีปากกรุ่นร้อนของเขาต่างหาก!
บ้าจริง… แอร์บัสกำลังจูบฉันเหรอ!
- Writer
