WYNTER JUAREZ
Just a few moments passed and Ryan finally appreared in my room, wearing a plain-white shirt and an acid gray cotton short. May bitbit siyang isang unan at mukhang kaliligo niya lamang din base sa basa niyang buhok. At hindi pa man siya tuluyang nakakalapit, tila naaamoy ko na ang nakasanayan kong bango ng katawan niya with a mixture of his cologne.
He smiled at me lightly nang magtama ang mga mata namin, bago pa man niya i-lock ang pinto ng kwarto ko.
And I can already sense something hot and sweaty activities just by looking at him walking towards me.
Nakangiti siyang sumampa sa kama ko, sa kanang bahagi, dahil binakante ko na iyon kanina bago ko pa man siya reply-an at sabihing p'wede siyang pumunta rito. Oh, 'di ba ang landi ko?
"Uh. Teka. May ibibigay pala 'ko sa'y
