หน้าต่างเปิดกว้าง..
ลมเย็นพัดผ่านจนทำให้ผมเคลิ้มหลับไป..
ตุ้บ ตุ้บ!
เสียงทุบประตูดังขึ้นกลางดึก..
ผมตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ.. ใครกันมาดึกดื่นขนาดนี้..
แม่ครับ เปิดประตูให้ผมหน่อยครับ
เขาร้องเรียกหาคุณแม่ถึงสองที.. ด้วยน้ำเสียงเมางัวเงียเกือบฟังไม่ได้ศัพท์.. จากนั้นเสียงก็เงียบหายไป
ผมกำลังคิดว่าควรลงไปดูเขาไหม.. เขาเป็นใคร ถึงได้เดินเข้ามาในบ้านของผมยามดึกดื่น..
ถ้ารอให้คุณยายหรือลุงสินตื่นคงไม่ดีแน่.. อาจมีความวุ่นวายเกิดขึ้นก็ได้
ผมลุกขึ้นจากเดินออกจากนอกประตูห้องนอน.. เหยียบฝีเท้าลงบันไดอย่างช้าช้า เดินให้เบาเสียงมากที่สุด..
พื้นที่ข้างล่างมืดทึบ.. มีเพียงไฟบนเสาไฟส่องสว่างที่ล่องผ่านช่องประสูงหน้าบ้านเท่านั้น..
ผมยืนช่างใจอยู่นานว่าจะเปิดประตูดูว่าเป็นใครดีไหม หรือที่เงียบไปเขาออกไปหรือยัง..
แม่ครับ..
เสียงทุ้มดังขึ้นจากหน้าประตู.. เขายังอยู่ที่เดิมซินะ
ผมเดินไปหยิ
