Chapter 30
“Ano? Okey ka na? Pwede na ba tayong bumaba?”
“Huhhh!” naglabas ako ng hangin sa aking dibdib. “Okey… okey na ako.”
Hinawakan niya ako sa aking mga kamay. Pinisil niya iyon.
“Nanlalamig ka at nangininig ah. Bakit?”
“Ewan ko ba? Siguro dahil naroon pa rin ang inferiority complex ko na aking nakuha noong bata pa ako at pinagtatawanan ako dahil sa mahirap lang kami. Nang panahong natapon ang baon ko at ang tanging laman no’n ay kanin at asin. Nasa probinsiya pa lang kami noon ni Mama. Doon kasi niya ako itinago at mas lalong naging mahirap ang buhay namin doon noon. Hindi kasi matanggap ni Mama na mahirap na kami kaya ini-enrol niya ako sa isang private school pero dahil may kaya ang mga kaklase ko, pinagtatabuyan nila ako dahil kaiba ako sa kanila.”
Ikinulong ng dalawang pal
