บทที่ 13: ความเหนื่อยล้าของวันเสาร์
นนท์ สะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึก หนักอึ้ง และ อ่อนเพลีย ไปทั้งร่าง แสงแดดยามเช้า สาดส่องเข้ามาเต็มห้อง บ่งบอกว่าเขา ตื่นสาย กว่าปกติมาก เขาจำไม่ได้ว่าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ความทรงจำสุดท้ายคือ ความบ้าคลั่ง ที่รุนแรงในอ้อมกอดของ ซัคคิวบัส
เขาปวดหัวเล็กน้อย แต่ความเครียดและความกระหายที่เคยมีนั้น หายไปอย่างหมดจด ราวกับถูก ชะล้าง ออกไปจนไม่เหลือร่องรอย เขาพยายามยันตัวลุกขึ้น แต่ขาของเขากลับ สั่น และ ไร้เรี่ยวแรง ราวกับวิ่งมาราธอนมาทั้งคืน
เมื่อนนท์เดินโซซัดโซเซลงมาชั้นล่าง เขาสังเกตเห็นว่า บรรยากาศในบ้านเงียบผิดปกติ วันนี้เป็นวันเสาร์ ซึ่งโดยปกติ แม่ จะต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปตลาดแล้ว แต่ตอนนี้ห้องครัวกลับว่างเปล่า
"แม่ครับ... แม่!" นนท์เรียกขึ้น
เสียงตอบรับที่ อ่อนแรง ดังมาจากห้องแม่ แม่ ค่อยๆ เดินออกมาจากห้อง ใบหน้าของเธอซีดเผือด และ ขอบตาคล้ำอย่า
