บทที่ 10: ความเหนื่อยล้าที่ไม่ควรมี
เช้าวันใหม่มาเยือนพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆ นนท์ ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึก พึงพอใจ และ อ่อนเพลีย อย่างที่สุด แต่ในใจเต็มไปด้วยความ อิ่มเอม จากค่ำคืนที่ จัดหนัก กับ ซัคคิวบัส ซึ่งยังคงนอนกอดเขาอยู่จนกระทั่งฟ้าสาง ก่อนที่เธอจะสลายหายไปอย่างเงียบเชียบ
นนท์ จัดการตัวเองอย่างรวดเร็ว เขารู้สึกเหมือนเป็น คนใหม่ ที่ได้ปลดปล่อยทั้งความเครียดและความกระหายจนถึงที่สุดแล้ว เขารีบแต่งตัวและเดินลงไปที่ห้องครัว
กลิ่นไข่ดาวและขนมปังปิ้งยังคงหอมฟุ้ง แต่บรรยากาศในครัววันนี้ดูแปลกไป แม่ ของนนท์นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารในครัว แต่แทนที่จะอ่านหนังสือพิมพ์ เธอกลับใช้มือ กุมขมับ และ หาว อย่างต่อเนื่อง ใบหน้าของเธอมี ร่องรอยความเหนื่อยล้า และมี ขอบตาคล้ำ อย่างเห็นได้ชัด
"อรุณสวัสดิ์ครับแม่" นนท์กล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงสดใสอย่างเคย
แม่ เงยหน้าขึ้นมองลูกชายช้าๆ "อรุณสวัสดิ์จ้ะ นนท์..." น้ำ
