Bilincim, karanlık bir denizin dibinden yüzeye doğru zahmetle yükselen bir dalgıç gibiydi. Önce, bedenime ait acılar geri döndü. Bileklerimde ve ayak bileklerimde, kelepçelerin metalinin saatlerdir (belki de dakikalardı, zaman kavramını yitirmiştim) aynı noktaya bastırdığı yerlerde yanıcı, zonklayıcı bir ağrı vardı. Sanki çelik halkalar derimi ve etimi kesmiş, kemiklerime kadar işlemişti. Sonra, uğultu halindeki sessizlik kulağıma çarptı. Mutlak karanlıkta gözlerimi açtım, göz kapaklarımı kırpıştırdım, umutsuzca bir şekil, bir ışık çakıntısı, herhangi bir ipucu aradım. Ama hiçbir şey yoktu. Hâlâ, boğucu, dokunulabilir, koyu bir tüy yığınının altına gömülmüş gibiydim. Korkunun ilk dalgası, midemi bulandıran bir mide bulantısıyla birlikte geri geldi.
Kenan'ın merhametine kalmıştım. Bu düşün
