ญาทิสากัดฟันแน่นไม่อยากให้เขามาเห็นสภาพความเป็นอยู่ของเธอ แต่เวลานี้มันคงไม่สามารถปิดบังอะไรได้อีกแล้ว
“ที่นี่เป็นบ้านของสาเองค่ะ”เธอตอบเสียงแผ่วเบา
คู่กรณีเขาถูกพยุงเข้าด้านในพักใหญ่เห็นญาทิสาออกมา เธอเดินนำเขาออกไปนอกบ้านแล้วนั่งตรงม้าหินริมน้ำ มองผาดๆ คงเป็นคลองสำหรับทำสวน
“คุณคงสมเพชสามากเลยใช่ไหม”ญาทิสาถามเสียงแผ่วเหม่อมองทิวทัศน์เขียวขจีรอบๆ
“เปล่าสา ผมแค่... ไม่เคยคิดว่าคุณจะลำบากมากขนาดนี้”
เธอเอื้อมมือกุมมือเขาจ้องมองด้วยความหวัง ยศราชย์คือทุกสิ่งทุกอย่าง เขาอาจทำให้เธอหลุดพ้นจากความลำบาก แค่เพียงเขาขอแต่งงานเท่านั้น
“ยศ... คุณเคยคิดจะแต่งงานกับสาบ้างไหม?”
น้ำเสียงจริงจังเล่นเอาคนถูกถามถึงกับสะอึกพูดไม่ออก เพราะเขา... ไม่เคยคิดจะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนเลย
“สาผมไม่เคยคิดแต่งงานกับผู้หญิงคนไหน คุณก็รู้ว่าผมเป็นคนยังไง... แรกเริ่มที่เราคบกันเราตกลงกันแล้วนะครับ”เขาบอกเธอ สีหน
