ทุกคนบนโต๊ะอาหารเริ่มงุนงงกับสถานการณ์ เช่นเดียวกับกันตธรมองว่าที่เจ้าสาวด้วยความไม่เข้าใจ ยิ่งเห็นกายเธอสั่นเทาสีหน้าโกรธจัดยิ่งดูน่าหวั่นใจ
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าเม”กันตธรถาม ครั้งนี้เขารู้สึกห่วงจริงๆ
“ฉันไม่ได้เป็นอะไร ฉันจะกลับบ้าน!”คนตัวเล็กหุนหันออกไปทันที กันตธรตกใจรีบวิ่งตามด้วยความงุนงง
วิพลมองภรรยาด้วยความไม่เข้าใจ สีหน้าเธอดูแปลกไปมือจับกันอยู่ก็เย็นเฉียบ
“โสคุณกับหนูเมรู้จักกันมาก่อนเหรอ?”วิพลถามขณะนั่งลง
“เอ่อ... เราสองคนเป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ”คนถูกถามตอบเสียงเบา
มือสองข้างจับกันแน่นไม่วายชำเลืองมองสองร่างซึ่งยื้อยุดกันอยู่หน้าบ้าน ถ้ายัยเมริยาเปิดปากคงเป็นปัญหาใหญ่สำหรับเธอแน่ ไม่ได้เด็ดขาดจะไม่ยอมให้ชีวิตสุขสบายเช่นนี้มลายหายไปต่อหน้า ควรแก้ปัญหาเรื่องนี้ยังไงดี
กันตธรวิ่งตามจับข้อมือของว่าที่เจ้าสาวไว้ แต่กลับถูกสะบัดด้วยอารมณ์โกรธของอีกฝ่าย เขาไม่เข้าใจมั
