Neşe, arabanın arka koltuğunda elindeki kuru yemişlerden yerken şaşkındı. Çünkü annesi onu kimliği ile birlikte resmen Tunç’a vermiş titrek ve korkak bir sesle “Artık onun kardeşisin” demişti.
Ağzındaki çiğnediği fındığı yutarken bir yudum su içti. Tamamen lokması tükendiğinde “Tunç abi, nereye gidiyoruz?” deyip cevap bekledi.
“Evimize küçük hanım.”
“Evimiz mi?”
“Evet, evimiz. Biliyor musun kocamandır. Çok fazla odası var. Şöyle manzaraya bakan güzel bir tanesini senin için hazırlayacağım. İnci ablan geldiğinde onun da bir odası olacak. Üçümüz keyifle yaşayacağız.”
Tunç'un aklında İnci’yi bulmak ve bulduğu an yanına almak vardı çünkü bir şey daha öğrenmişti ki Cevahir kardeşi olduğunu biliyordu. Bilinmeyen bir numaradan gelen mesajda önce Cevahir’in adresine giren gönderiler
