ขณะที่ทั้งสองคนกำลังโต้เถียงกันอยู่นั้นพายุด้านนอกก็เริ่มจะรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ และเรือก็โครงเครงมากกว่าเดิมเสียงเคาะประตูดังขึ้นรอยด์เดินมาเปิดประตู
“เจ้านายครับเราต้องขึ้นฝั่งแล้วครับ “ลูกน้อง ของเขาเอ่ยบอก และรอยด์พยักหน้ารับก่อนจะหันมาหา จอมขวัญ ที่ยืนมองด้วยความกังวลอย่างเห็นได้ชัด เพราะตอนนี้เธอรับรู้ถึงลมที่พัดแรง คลื่นที่กำลังถาโถมเรือ
“ไปกันเถอะขวัญ เราต้องขึ้นฝั่งแล้ว”
“เอ่อ ไปยังไง “
“ไปเถอะตอนนี้ เรือเทียบท่าแล้ว เราต้องรีบลงจากเรือก่อน”พูดจบรอยด์ก็เดินไปจับมือเล็กและดึงให้เดินตามไปที่ด้านนอกไปที่กาบเรือ เพื่อลงบันได ขณะที่เดินไป จอมขวัญต้องบีบมือหนาแรง ๆ ด้วยด้วยความกลัว ที่เกิดขึ้น ยิ่งมองเห็นคลื่นทะเลยิ่งทำให้เธอรู้สึกกลัวมากกว่าเดิมและรอยด์สัมผัสได้ว่าเธอกำลังรู้สึกกลัว
“ไม่ต้องกลัว ผมไม่ปล่อยให้คุณตกน้ำหรอกนะ “รอยด์เอ่ยแซวจอมขวัญ แต่ว่าเธอไม่สนุกด้วยเพราะเธอกลัวจริง ๆ
