ตอนที่ 5 นิสัยมาเฟียชัด ๆ

1956 Words

จอมขวัญจ้องมองดวงตา คมกริบของเขา วาวโรจน์ อย่างไม่พอใจมาก ๆ เพราะตอนนี้เขากำลังใช้ความเผด็จการ กับเธอ และตอนนี้เธอก็อยากจะรู้แล้วว่าเขาเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงกล้าทำเรื่องแบบนี้ได้ เพราะจะว่าไปมันผิดกฎหมาย และถ้าเขากล้าทำแบบนี้ แสดงว่าเขาต้อง มีอิทธิพลมาก ๆ พอสมควร “คุณให้คนไปส่งฉันกลับขึ้นฝั่ง ได้แล้ว ฉันหายมานานแบบนี้ ทุกคนจะเป็นห่วงได้ “ จอมขวัญเอ่ยบอกชายหนุ่ม อีกครั้ง และเขาก็ยิ้มมุมปากอีกครั้ง ก่อนจะตอบเธอ “เสียใจนะ คนสวย ผมจะพาคุณกลับขึ้นฝั่งแน่นอน แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เอาละทานข้าวกันเถอะ นี่ก็จะเย็นแล้ว คุณคงหิวแย่แล้ว “รอยด์เปลี่ยนเรื่องคุยทันที “คุณจะมาใช้อิทธิพลมืดกับฉันไม่ได้นะ “ “ถ้าคุณคิดว่าผมมีอิทธิพลขนาดนั้น คุณก็ควรจะรู้ว่า ไม่ว่าคุณจะพูดจะทำอะไร มันก็ไม่มีผลกับผมอยู่แล้วขวัญ “ “คุณมันบ้าจริง ๆ คนไม่รู้จักกัน แบบนี้ แต่กลับมาทำพฤติกรรมที่เลวร้ายกับนักท่องเที่ยวอย่างฉันได้ไง “ “ผมก็กำลังเป็นเจ้าบ้านที่ดีโดยการต้อนรับและพาคุณล่องเรือ เที่ยวอยู่นี่ไงขวัญ แล้วแบบนี้จะว่าผม ทำตัวไม่เหมาะสมได้ไง จริงไหมขวัญ “รอยด์ ตอบคำพูดของเธอ ด้วยท่าทางเป็นต่อ “แต่ฉันไม่ได้ต้องการแม้แต่นิดเดียว ได้ยินไหมว่าฉันไม่ได้ต้องการ แต่จะว่าไปฉันคิดว่าคุณกำลังคิดจะแก้แค้นฉันใช่ไหม “ จอมขวัญพูดในสิ่งที่เธอ สงสัย ตั้งแต่การพบกันเป็นครั้งที่ 2 และ 3 แบบนี้ “แล้วคุณคิดว่าทำไมผมต้องแก้แค้นคุณ ละขวัญ และทำไมผมต้องแค้นคุณด้วยละ ทำไม” รอยด์เดินเข้ามาใกล้ เธอที่ตอนนี้นั่งอยู่ที่เก้าอี้ สายตาของเธอก็คอยมองการเคลื่อนไหวของเขาเช่นกัน เพื่อเตรียมหาทางหนีทีไร่ ถึงแม้ว่าจะไม่มีทางหนีได้ก็ตาม แต่อย่างน้อยเธอหนีไปอยู่ในห้อง ก็น่าจะปลอดภัยระดับหนึ่ง ละ จอมขวัญได้แต่คิดในใจ ขณะที่สายตาก็มองจ้องเขาไม่วางตา “ว่าไง ขวัญ ทำไมผมต้องแค้นเคืองคุณด้วย คุณทำอะไรให้ผมไม่พอใจงั้นเหรอ “รอยด์ ก้มมาถามใกล้ ๆ ใบหน้าสวย ทำให้ จอมขวัญต้องเอนตัวไปด้านหลัง เพื่อจะหลบใบหน้าหล่อของเขา “ก็เพราะว่าวันนั้นฉันทำให้คุณ ต้อง เสียหน้า นะสิ หึ แต่มันก็สมควรแล้วนี่” จอมขวัญเอ่ยบอกชายหนุ่ม และพูดเสียงเบาในตอนท้าย เพื่อไม่ให้เขาได้ยิน “ผมทำอะไร”รอยด์ยังคงถามต่อ และจ้องใบหน้าสวยเพื่อรอฟังว่าเธอจะตอบเขายังไงยิ่งได้มองใกล้ ๆ แบบนี้ ยิ่งเห็นถึงความสวยของคนตรงหน้า “ก็คุณ ลวนลามฉัน ที่คลับ คืนนั้น “จอมขวัญตอบเสียงสะบัดบ่งบอกถึงความไม่พอใจ เมื่อนึกถึงเรื่องนั้น “ผมลวนลามคุณยังไงขวัญ หืม คุณบอกผมได้ไหมว่าผมลวนลามคุณยังไง”รอยด์โน้มตัวก้มมาใกล้ ๆ เธอและสายตามองจ้องที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ และบอกตัวเองว่าเขาอยากจูบริมฝีปากนี้เหลือเกินแล้ว “นี่คุณไม่ต้องเข้ามาใกล้ขนาดนั้นก็ได้ ถอยไปเลย “ “คุณบอกมาก่อนว่าผมลวนลามคุณยังไง “ “คุณก็รู้อยู่แล้วจะถามทำไม “ “ใช่ ผมรู้ ผมลวนลามคุณแบบนี้ขวัญ ผมจะเตือนความทรงจำของคุณเอง “ พูดจบ ริมฝีปากบางเฉียบของเขาประกบปิดริมฝีปากอวบอิ่มของเธอทันทีอย่างรวดเร็ว โดยที่จอมขวัญไม่ทันได้ตั้งตัว ริมฝีปากของเขาบรรจงจูบซับเบา ๆ ที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ อย่างอ่อนโยน เขาจูบเธออยู่นานโดยที่ จอมขวัญได้แต่ ครางอึกอักประท้วงในลำคอ แต่มันก็เป็นเพียงในตอนแรกเท่านั้น เพราะเขาก็สามารถทำให้เธอโอนอ่อนไปกับเขาได้อย่างง่ายดาย และก็เผลอจูบตอบเขาด้วยความเงอะงะ ไม่ประสา แต่ว่าการตอบสนองที่ไม่ประสานั้นมันกลับทำให้ อารมณ์ความปรารถนาของรอยด์ตื่นเพลิดมากกว่าเดิม จอมขวัญได้แต่เอนตัวไปด้านหลัง ด้วยเพราะเขา รุกจูบเธอ มากกว่าเดิม มือหนาสอดโอบรอบเอวสวยและดึงเธอให้ลุกขึ้นยืน โดยที่ริมฝีปากบางเฉียบก็ยังบดจูบริมฝีปากอวบอิ่มของเธอไม่ห่าง ขายาว ก้าวพาเธอหมุน จนแผ่นหลังเนียน พิงกับ ราวเหล็กของเรือ มือหนาจับมือบางให้เลื่อนมาที่รอบคอแกร่งของเขา เพื่อพยุงร่างเล็ก ไว้ ส่วนมือหนาของเขา เลื่อนลูบไล้ตามส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างเล็ก ด้วยความหลงใหล ริมฝีปากบางเฉียบบดจูบด้วยความเร่าร้อน อีกครั้ง เสียงครางต่ำในลำคอแกร่งของเขาดังงึมงำไม่หยุด ด้วยความพอใจในจูบที่เธอตอบสนองเขา “หวานเหลือเกินคนสวย คุณหวานอย่างที่ผมคิดไว้จริง ๆ ขวัญ “รอยด์เอ่ยงึมงำเมื่อริมฝีปากบางเฉียบจูบไซ้มาที่กกหูของเธอและซุกไซ้ปลายจมูกโด่งที่ ซอกคอขาวทั้งซ้ายขวาสลับไปมา โดยที่จอมขวัญได้แต่หายใจหอบด้วยความรู้สึกเสียวซ่านจากสัมผัสของเขา ขณะที่ริมฝีปากบางเฉียบกำลังจูบไซร้ที่ซอกคอขาว อยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขาก็ดัง ขึ้นทำให้ สติที่กำลังหลุดลอยของจอมขวัญกลับมาทันที มือบางพยายามดันอกแกร่งให้ถอยห่าง และโทรศัพท์ก็ยังดังไม่หยุดเช่นกัน “อะไรกันวะ “รอยด์สบทเสียงดุ ก่อนจะ ล้วงโทรศัพท์ ขึ้นมากดรับสายแต่แขนอีกข้างยังคงโอบกอดร่างบางไว้ไม่ยอมปล่อย “ว่าไงวะแซม มีเรื่องอะไร ถ้าไม่สำคัญละก็ โบนัสปีนี้นายอด เข้าใจไหมแซม “รอยด์เอ่ยคาดโทษ ลูกน้องคนสนิท ทำให้คนที่อยู่ปลายสายต้องขนลุกซู่ขึ้นมาโดยทันที “เอ่อครับ เจ้านาย คืออย่างนี้ครับ มีเรือ ต้องสงสัย ลอยลำอยู่ห่างจากเรือของเจ้านาย ประมาณ 2 กิโลเมตรครับเจ้านาย”คำตอบของแซมทำให้ดวงตาคมกริบวาวโรจน์ ทันทีก่อนจะปล่อยวงแขนแกร่ง จากร่างเล็ก และเดินไปที่ท้ายเรือ และหยิบกล้องส่องท่างไกลมองไปรอบ ๆ และเขาก็เห็น อย่างที่แซมบอกจริง ๆ “พวกไหน แซม “ สายตาของเขายังคงจ้องมอง ไปเรือลำดังกล่าวอยู่ ปากก็เอ่ยถาม “กลุ่มมิสเตอร์ไมค์ครับเจ้านาย” “ฮึ เล่นไม่เลิกนะ งั้นก็มาสนุกกันหน่อย จับตาดูพวกมันไว้แซม และ ให้คนของเราไปทักทายมันหน่อย อย่าให้มันมาสร้างความรำคาญให้ฉัน เด็ดขาด “ “ครับเจ้านาย ตอนนี้คนของเราอยู่รอบ เรือของเจ้านายแล้วครับไม่ต้องห่วงครับ และผมจะให้พวกที่เหลือไปจัดการครับ “ “โอเค ถ้าอย่างนั้น แค่นี้ละ” รอยด์กดวางสายจากลูกน้องคนสนิท และหันมาหาจอมขวัญ ยังจุดที่เธอยืนอยู่ แต่ปรากฏว่า ตอนนี้ไม่มีแม้แต่เงาของเธอด้วยซ้ำไป รอยด์ได้แต่ขมวดคิ้วและสงสัยว่าเธอเดินไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน “เร็วจริงนะ ขวัญ”รอยด์เอ่ยและหันหลังเดินไปหยิบแก้วไวน์ยกขึ้นดื่มที่เดียวหมดแก้ว แล้วก็หันหลังเดินไปที่ห้องของเธอ .............................................. จอมขวัญเมื่อเข้ามาในห้องแล้ว เธอก็ปิดประตูล๊อคห้อง อย่างแน่นหนา แล้วก็เดินมาทิ้งตัวบนที่นอนและถอนหายใจ อย่างคิดไม่ตกว่าเธอจะทำยังไงดี ที่สำคัญกว่านั้นคือตอนนี้เธอจะต้องติดต่อพี่ชายของเธอและวาสนาให้ได้ก่อน จะเป็นยังไงบ้างไม่รู้ แต่โทรศัพท์เธออยู่ไหนกัน นะ หล่นที่ไหนหรือว่าเขาจะเก็บไว้หรือเปล่า จอมขวัญได้แต่คิดกังวล แต่เธอจะทำอะไรได้ละ แต่สิ่งที่เธอจะต้องทำก่อนเลยคือต้องติดต่อพี่ชายของเธอให้ได้ก่อน จอมขวัญ นั่งคิดนอนคิด จนกระทั่งเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว รอยด์เดินมาถึงหน้าประตูเขาเคาะประตูอยู่สักพักเธอก็ไม่ยอมเปิด เขาตัดสินใจบิดลูกบิดเพื่อที่จะเปิดประตูเข้าไป แต่ปรากฏว่า ประตูล๊อค และดูท่าแล้วจะล๊อคจากด้านในด้วยสิ รอยด์ เคาะแรง ๆ อีกครั้ง และก็ยังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม รอยด์ต้องยืนนิ่งและขมวดคิ้วอีกครั้ง สุดท้ายเขาก็หันหลังเดินกลับไปที่ ดาดฟ้าของเรืออีกครั้ง เพื่อรอว่าเธอจะเป็นฝ่ายออกมาด้านนอก เอง เขาบอกตัวเองว่าจะต้องใจเย็น “คุณเป็นคนแรก ขวัญที่ทำให้ผมต้องใช่ความพยายามในการรอคอย แบบนี้ เพราะถ้าเป็นคนอื่น ผมคงจะพักประตูและจับโยนลงทะเลไปแล้วคนสวย “รอยด์ได้แต่ยืนบ่นอยู่หน้าประตูก่อนจะหันหลังเดินออกไป จอมขวัญ ค่อย ๆ ลืมตาเพราะเธอรู้สึกเหมือนว่ามีคนเคาะประตู แรง ๆ อยู่ด้านนอก แต่เพราะเธอเพลียมาก และรู้สึกว่าตัวเองกำลังเกิดอาการเมาเรือด้วย ทำให้หลับได้ลึกขนาดนี้ จอมขวัญ พยายามลุกขึ้นช้า ๆ และทรงตัว เพื่อที่จะเดินไปที่ประตู เมื่อเดินมาถึงประตูเธอเปิดประตูออกไปแต่ปรากฎว่าไม่มีใคร อยู่ตรงหน้าประตู “หรือว่าเราจะหูฝาด หรือว่าฝันไปหรือเปล่านะ “จอมขวัญได้แต่เอ่ยพึมพำและหันหลังเดินเข้าข้างในและไม่ลืมที่จะปิดประตูและล๊อคเหมือนเดิมแล้วเดินไปทิ้งตัวบนที่นอนเหมือนเดิมเพราะตอนนี้อาการเมาเรือกำลังเล่นงานเธอแล้วตอนนี้ รอยด์นั่งดื่ม ที่ดาดฟ้าเรือจนตอนนี้ ทั่วทั้งท้องฟ้า ล้วนมืดมิดแล้ว มีเพียงแสงดาวที่เปล่งประกายระยิบระยับเต็มท้องฟ้า รอยด์ ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและเดินลงไปด้านล่างและตรงไปที่ห้องของเธออีกครั้ง ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้ จอมขวัญ ได้ยินเพราะเธอเพิ่งจะรู้สึกตัวหลังจากหลับมานาน แต่อาการเมาเรือยังคงมีอยู่ เธอเดินมาที่ประตู “มีอะไรคะ “ จอมขวัญเอ่ยถามผ่านประตูแต่ยังไม่ยอมเปิด “คุณจะไม่ออกมาทานข้าวเย็นหรือไง ขวัญ จะขังตัวเองอยู่แบบนั้นหรือไงฮึ” รอยด์ถามเสียงรัว และยังคงเคาะประตูไม่หยุดเช่นกัน “หยุดเคาะได้แล้ว คุณ ฉันไม่หิว “ “เปิดประตูขวัญ “ “ไม่ “ “ผมบอกให้เปิด ขวัญ เดี๋ยวนี้ เปิด “ “ไม่ ขอตัวนะ ฉันต้องการพักผ่อน”พูดจบจอมขวัญก็เดินหันหลังกลับไปแล้วก็หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ เพราะคิดว่า ถ้าได้อาบน้ำให้สดชื่นร่างกายของเธอน่าจะดีขึ้น จอมขวัญเดินตรงเข้าห้องน้ำทันที ผ่านไป เกือบ 30 นาที จอมขวัญก็เดินออกจากห้องน้ำด้วยสภาพผ้าเช็ดตัวพันกายเพียงผื่นเดียว อีกผืน โพกที่ศีรษะ ที่เพิ่งจะสระเสร็จ จอมขวัญ เดินออกจากห้องน้ำ และเมื่อเงยหน้าก็ต้องตกใจ เมื่อตอนนี้คนที่นั่งอยู่บนที่นอนก็คือ รอยด์ ที่กำลังมองมาที่เธอด้วยสายตาพราว ทำให้จอมขวัญแทบจะก้าวขาไม่ออกแล้วในตอนนี้ เหมือนร่างกายโดนแช่แข็ง ***********************************

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more