EP.13 [เดือนคณะ]
1232 Words
“ดาวคณะงั้นเหรอ…”
“ใช่! คะแนนโหวตของแกตอนนี้ขึ้นอันดับหนึ่งเลยนะเฌอ ทิ้งห่างสาวสวยเอกอื่น ๆ ในคณะเราซะไม่เหลือฝุ่นเลย”
ฉันปัดหน้าจอไอแพดเพื่อเลื่อนดูหน้าเว็บไซต์มหาวิทยาลัย มีเรื่องยุ่งยากใจให้กับฉันอีกแล้วสิ ใครกันนะที่เอารูปฉันไปลงโหวตอะไรแบบนี้ น่าวุ่นวายจริง ๆ
“แต่ฉันไม่สนนี่ ไม่ได้อยากประกวดอะไรพวกนี้เลย” ถอนหายใจแรง ๆ แล้วเก็บไอแพดใส่กระเป๋า ตอนนี้เราสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนแถวสนามบาสซึ่งกลายเป็นที่ประจำของพวกเราไปแล้ว
“รู้สึกว่าทางคณะกรรมการนักศึกษาเป็นคนคัดเลือกผู้เข้าประกวดเองนะ ที่นี่มีระบบไม่เหมือนที่อื่นด้วย การคัดเลือกดาว-เดือนคณะจะคัดจากคะแนนโหวตหน้าเว็บไซต์ เมื่อถึงเวลาที่กำหนดหากใครได้คะแนนนิยมสูงสุด คนคนนั้นก็จะได้เป็นดาว-เดือนคณะเลย”
“บ้าบอที่สุด ไม่คิดจะถามความสมัครใจของคนอื่นเลยหรือไง” ฉันเท้าคางมองหน้ายัยเฟรย์ที่กำลังอธิบายระบบแปลก ๆ ของการประกวดดาว-เดือนคณะ
“เอาจริง ๆ นะเฌอ ใคร ๆ ก็อยากเป็นทั้งนั้นป่ะ มีแต่แกนี่แหละที่โวยวายอยู่คนเดียว” เฟรย์หรี่ตาใส่ฉันแล้วอธิบายต่อ “แล้วก็ถ้าได้เป็นดาว-เดือนคณะแล้ว รู้สึกว่าทั้งคู่จะต้องเข้าประกวดดาว-เดือนมหาลัยด้วยนะ เห็นว่านอกจากต้องทำกิจกรรมคณะร่วมกันทั้งปีแล้ว ยังต้องขึ้นเวทีประกวดดาว-เดือนมหาลัยคู่กันด้วย”
“ยุ่งยากเสียจริง ฉันจะไปถอนตัว” ไม่พูดเปล่าแต่ฉันลุกขึ้นยืนด้วย ยัยเฟรย์รีบคว้าแขนฉันทันทีเลย
“เดี๋ยวสิแก! จะถอนตัวทำไมอ่ะ น่าสนุกดีออก อุตส่าห์ได้ใช้ชีวิตในมหาลัยทั้งทีนะ ลองทำอะไรใหม่ ๆ บ้างก็ดี”
“ดีกับผีน่ะสิ แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบวุ่นวาย โดยเฉพาะกับพวกผู้ชาย ถ้าเกิดฉันได้เป็นดาวคณะขึ้นมาจริง ๆ ฉันก็ต้องทำกิจกรรมร่วมกับเดือนคณะน่ะสิ ไม่เอาด้วยหรอก” ฉันจริงจังนะ นี่มันไม่ใช่เรื่องสนุกเลยสักนิด
“เอาน่า ๆ ใจเย็นก่อน ยังเหลือเวลาโหวตอีกตั้งหนึ่งอาทิตย์ แกอาจจะไม่ชนะก็ได้ อีกอย่างนะ ขืนแกขอถอนตัวตอนนี้ก็คงไม่ได้หรอก คะแนนโหวตของแกเยอะจะตาย ถ้าจู่ ๆ ชื่อแกหายไปนะเรื่องใหญ่แน่”
ฉันนั่งลงตามเดิมเพิ่มเติมคือความหนักใจแบบสุด ๆ ไอแพดถูกหยิบขึ้นมาเปิดหน้าเว็บไซต์เดิมแล้วเลื่อนไปหน้าโหวตเดือนคณะวิศวะฯ ก่อนจะชะงักไปเล็กน้อย
“อะไรเนี่ย…”
“หืม อะไรเหรอ?” ยัยเฟรย์ยื่นหน้ามามองจอก่อนจะร้องอ้อออกมา “อ้อ ฉันลืมบอกแกไปว่าพี่ชายฉันคะแนนนำโด่งเหมือนกัน”
“หมายความว่ายังไง? ทำไมพี่ชายแกอยู่ในรายชื่อเดือนคณะด้วยล่ะ? เอ๊ะเดี๋ยวนะ… ไม่ได้มีแค่เขา แต่มีพี่ชายฉันกับแสงเหนือด้วย?” ฉันปัดจอสลับไปมาด้วยความไม่เข้าใจ นี่อย่าบอกนะว่าทั้งสามคนก็ถูกคัดเลือกเข้าประกวดเดือนคณะเหมือนกันน่ะ
“ใช่ ๆ พี่ชายเราสองคนก็ติดหนึ่งในเดือนคณะด้วย ส่วนแสงเหนือเนี่ย ปีนี้มาแรงแบบม้ามืดมากเลยนะ แกดูสิ คะแนนห่างจากพี่ชายฉันไม่เท่าไหร่เอง”
เป็นจริงอย่างที่เฟรย์พูด คะแนนโหวตของแสงเหนือห่างจากโลกิไม่เท่าไหร่ ในขณะที่พี่ฌอนคะแนนอยู่อันดับสาม
บ้าจริง… หมายความว่าถ้าหากฉันได้เป็นดาวคณะจริง ๆ ฉันอาจจะต้องทำกิจกรรมร่วมกับหนึ่งในสามคนนี้อย่างนั้นเหรอ??
“ทำไมเป็นอย่างนี้ล่ะ ให้ตายสิ”
“ฉันว่าปีนี้มีลุ้นมากนะ พี่ฉันอาจจะตกจากตำแหน่งเดือนคณะสองปีซ้อนก็ได้ ฮิ ๆ”
“อะไรนะ? เดือนคณะสองปีซ้อนเหรอ??” ฉันละสายตาจากหน้าจอขึ้นขมวดคิ้วมองเพื่อนรัก ยัยเฟรย์พยักหน้าหงึกหงักแล้วชี้ไปทางอีกฟากหนึ่งของสนามบาส ซึ่งฉันเพิ่งสังเกตเห็นว่าบริเวณนั้นมีกลุ่มนักศึกษาชายกำลังนั่งอยู่ และหนึ่งในนั้นกำลังมองมาทางนี้ แถมเขาคนนั้นยังเป็นคนคนเดียวกับหัวข้อสนทนาของเราด้วย
“ดูจากท่าทางกระดี๊กระด๊าของสาว ๆ รอบตัวก็น่าจะรู้นะว่าพี่ชายฉันฮอตแค่ไหน เขาชนะโหวตเดือนคณะมาสองปีซ้อนแล้วนะ แถมปีที่แล้วยังได้เป็นเดือนมหาลัยด้วย”
ก็รู้นะว่าโลกิน่ะหล่อ รูปร่างหน้าตาก็แสนเพอร์เฟค ยิ่งเวลาที่เขาสวมหน้ากากเทพบุตรโปรยรอยยิ้มเฟค ๆ ให้สาว ๆ ออร่าความหล่อของเขาก็ยิ่งพุ่งสูงเข้าไปอีก แต่… จะมีใครรู้บ้างไหมว่าตัวตนจริง ๆ ของผู้ชายคนนั้นก็คือวายร้ายดี ๆ นี่เอง!
และดูเหมือนคนถูกว่าในใจจะรู้ตัว เพราะจู่ ๆ เขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินอ้อมสนามบาสที่มีรุ่นพี่ปีสองเล่นอยู่ ฉันเห็นพี่ฌอนกับพี่โตและเพื่อนของเขาอีกคนเดินตามหลังมาด้วย ตอนแรกคิดว่าพวกเขาจะเดินเข้าสนามบาส…
แต่เปล่าเลย… เพราะอีตารุ่นพี่วายร้ายคนนั้นกำลังเดินมาทางฉันต่างหากล่ะ!
.
.
.
[บทบรรยายโลกิ]
ยี่สิบนาทีก่อนหน้านั้น…
“วันนี้อาจารย์เลิกคลาสเร็วกว่าปกติตั้งครึ่งชั่วโมง จะไปสนามเลยปะวะ” ไอ้ฌอนตะโกนถามข้ามหัวไอ้โตมาขณะลุกขึ้นเก็บของใส่กระเป๋าเป้ ผมมองไอ้ไรม์ที่นั่งข้าง ๆ มันทำหน้าเชิงว่า ‘แล้วแต่พวกมึง’ ส่วนไอ้โตเพียงไหวไหล่เบา ๆ
“เออ ป่านนี้พวกไอ้ฟิวเล่นรอแล้วมั้ง” ผมพูดถึงพวกรุ่นน้องปีสอง ปกติพวกผมกับพวกมันจะนัดเล่นบาสด้วยกันประจำ ถ้าวันไหนพวกผมว่างน่ะนะ
“นี่ ๆ โลกิ พวกเราโหวตให้นายแล้วนะ ปีนี้นายต้องได้เป็นเดือนคณะอีกแน่ ๆ เลย ฮิ ๆ” เสียงเพื่อนผู้หญิงร่วมคลาสที่เกาะกลุ่มกันอยู่ประมาณห้าหกคนเรียกความสนใจจากพวกผมที่กำลังจะเดินออกจากห้อง ยัยพวกนี้เป็นทั้งเพื่อนและติ่งของพวกผม แถมยังเรียกได้ว่าเป็นกอสซิปเกิร์ลตัวแม่ประจำชั้นปีเลยก็ว่าได้
“อื้อ ขอบใจมาก” ผมปั้นยิ้มเทพบุตรส่งให้ ยังไงซะภาพพจน์ของผมในสายตาคนอื่นก็ยังคงดูดีเสมอ แม้แต่เพื่อนร่วมคลาสด้วยกันก็ตาม
“แต่ปีนี้ตำแหน่งเดือนของนายสั่นคลอนน่าดูเลยนะ น้องปีหนึ่งที่ชื่อแสงเหนือคะแนนนิยมดีมาก ตามนายมาติด ๆ เลยอ่ะ”
“ใช่ ๆ หมอนั่นนอกจากจะหล่อแล้วยังเล่นบาสเก่งมาก สาว ๆ รุมล้อมรอบสนามบาสประจำเลย” สาว ๆ หันไปพูดคุยกันอย่างออกรส หัวคิ้วผมกระตุกนิด ๆ เมื่อได้ยินชื่อของไอ้เด็กเวรนั่น…
จู่ ๆ ใบหน้านิ่ง ๆ และน้ำเสียงยียวนของมันก็ลอยเข้ามาในหัว...
- Writer
