มีคาถามนต์ดำหรือเวทมนตร์ใด ๆ ก็ได้บนโลกใบนี้ที่สามารถแสกให้ฉันหายตัวไปตอนนี้เลยได้ไหม… ฉันขอสักบทหนึ่งเถอะ!
ทำไมนะทำไม! ฉันแค่จะเข้ามาเอาไดร์เป่าผมของตัวเองที่พี่ฌอนยืมมาใช้เมื่อวันก่อนแล้วก็จะรีบกลับห้องเลยแท้ ๆ ไม่คิดว่าจะได้เผชิญหน้ากับบุคคลที่ฉันไม่อยากเจอมากที่สุดในเวลานี้
“…” ความเงียบกินเวลาระหว่างเราไปร่วมนาทีกว่าโลกิจะคลายสีหน้าอึ้ง ๆ ลง เขามองชุดนอนชุดใหม่ของฉันที่เพิ่งอาบน้ำและเปลี่ยนเสร็จด้วยสายตาอธิบายยาก มันทำให้ฉันหนาว ๆ ร้อน ๆ อย่างบอกไม่ถูก
“เอ่อ… คือฉันเข้ามาหยิบของ... ถ้างั้นขอตัวก่อนนะคะ” ฉันชูไดร์เป่าผมในมือขึ้นแล้วเบี่ยงตัวเตรียมจะเดินออกจากห้อง ทว่ายังไม่ทันจะเดินผ่านโลกิ เสียงพูดคุยคุ้นหูก็ดังขึ้นจากทางเดินนอกห้อง วินาทีนั้นหัวใจฉันแทบหยุดเต้นแน่ะ
“ไอ้เวรนั่นไม่คิดจะช่วยเลยหรือไงวะ รีบขึ้นมานอนทำไม ทำตัวเป็นเด็กอนามัยไปได้ ห่านี่”
“เออน่า มึงจะบ่นให้ได้ไร บ่นเ
