มะ... ไม่...
ฉันรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายผลักโลกิออกแล้วลุกขึ้นนั่งโดยไม่สนใจอีกต่อไปแล้วว่าพี่ฌอนจะตื่นอยู่หรือเปล่า มือข้างหนึ่งยกขึ้นกุมลำคอที่ยังรู้สึกถึงความกรุ่นร้อนเมื่อครู่ สองตาจับจ้องไปทางร่างสูงตรงหน้า ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความเร่าร้อน มันเป็นสีหน้าที่ฉันไม่เคยเห็นจากโลกิมาก่อน
ปึก...
เสียงวัตถุบางอย่างหล่นกระทบทำให้ฉันหันมองตามทิศทางนั้นทันที สองตาเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อพบว่าร่างสูงที่กำลังนอนพิงหัวเตียงอยู่ไม่ไกลกันกำลังมองมาด้วยสีหน้าอึ้งงันแสงจากหน้าจอโทรศัพท์ที่ตกลงบนตักเขาส่องแสงสลัวไปทั่วห้องมืด ๆ
พะ พี่โต... เห็นหมดแล้วสินะ... ฉันจะทำยังไงดี…
“ทำห่าไรวะไอ้โต แสงโทรศัพท์มึงแยงตากู” ขนในกายฉันลุกชันเป็นรอบที่สองเมื่อเสียงพี่ฌอนที่น่าจะหลับไปแล้วดังขึ้นงัวเงีย พี่โตมองฉันสลับกับโลกิก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นปิดหน้าจอ ภายในห้องจึงกลับมามืดอีกครั้ง “โอ๊ยไอ้ห่า เอาผ้ามาคลุมหัวกูท
