ครืด... ครืด...
โทรศัพท์เครื่องบางสั่นครืนในคลาสเรียนสุดท้ายของวัน ฉันรีบคว้าขึ้นมากดเปิดอ่านข้อความทันที ยัยเฟรย์ที่นั่งอยู่ข้างกันหันมองอย่างจับผิด ฉันยิ้มนิด ๆ เมื่ออ่านข้อความเหล่านั้นจบ พออาจารย์ออกจากคลาสไปยัยเพื่อนตัวดีก็รีบถลามากอดแขน
“ฮั่นแน่! ใครส่งแชทมาย่ะ บอกมานะ!”
“อะ อะไรเล่า ไม่มีอะไรสักหน่อย” ฉันรีบเก็บของใส่กระเป๋า พยายามทำตัวปกติ แสงเหนือเดินเข้ามาหาพวกเราพอดี ฉันจึงได้โอกาสเปลี่ยนเรื่อง “เอ้อใช่ เย็นนี้เราต้องเข้าชมรมใช่ไหม?”
“อื้อ วันนี้มีประชุมชมรมเฉพาะกลุ่มพัฒนาสังคม”
“ถ้างั้นเราไปกันเลยดีกว่า” ฉันยิ้มให้ทั้งสองอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินนำออกจากห้อง ยัยเฟรย์รีบวิ่งตามออกมาโดยมีแสงเหนือเดินตามหลังสุด
“นี่... เดี๋ยวนี้มีความลับกับเพื่อนเหรอยะ คิดว่าฉันไม่เห็นหรือไงว่าแกอ่านแชทแล้วอารมณ์ดีทั้งวันอ่ะ”
“บ้า แชทเชิทอะไร ไม่มีสักหน่อย” ฉันปฏิเสธหน้าตาย ให้ยัยนี่รู้ไม่ได้เด
