EP 20
อยากกลับบ้าน
..................................
ตั้งแต่วันนั้นเอลิออสก็ไม่มาหาพะพายเลย เขาเอาแต่หลบหน้าหลบตาไม่ยอมพบเจอกับเธอ ถึงแม้จะคอยดูแลอยู่ห่าง ๆ แต่ทว่าพะพายก็รู้สึกโดดเดี่ยวอยู่ดี เธอต้องอยู่ในที่ ที่มนุษย์ถูกมองเป็นเพียงแค่อาหาร อยู่ท่ามกลางผู้คนที่ดูถูกเหยียดหยันเธอ และต้องอยู่กับความโดดเดี่ยว ตอนนี้เธอไม่รู้แล้วว่าตัวเองต้องอยู่ในที่นี้ในฐานะอะไร
'ปีศาจก็ไม่ใช่ นางฟ้า.....ก็ยิ่งไม่ใช่' พะพายพึมพำเสียงอ่อนในขณะที่เอาแต่เหม่อมองไปนอกหน้าต่างห้องนอน
"มัวแต่พึมพำอะไรคนเดียวน่ะเจ้ามนุษย์ (^_^) "
" (-_-) " พะพายที่กำลังมองวิวอยู่เพลิน ๆ เมื่อเห็นว่าตัวน่ารำคาญประจำวันมาก่อกวนอีกแล้วก็กลอกตาเบือนหน้าหนีไปทางอื่นทันที
"การทักทายของพวกมนุษย์เนี่ยช่างมีมารยาทเสียจริง" เอลฮาคินเอ่ยยิ้ม ๆ พลางเคาะนิ้วกับขอบหน้าต่างไปพลาง
"มาทำไม" พะพายเอ่ยถามเสียงเรียบแบบไม่ได้ใส่อารมณ์ใด ๆ ท
