ตอนที่1 ถูกข่มขืน
877 Words
Ep.1
?️..“หมวย”..?️
“ฮื่อๆได้โปรดปล่อยหมวยเถอะนะ” เราพนมมือขึ้นสองข้างพร้อมกับไหว้เสี่ยกรในขณะนี้เขาน่ากลัวมากสายตาของเขาพร้อมกับการกระทำเราได้เพียงแต่ร้องไห้และพนมมือไหว้เขาเราไม่น่ามาอยู่บ้านของพุธกับพีเลยในตอนแรกเราคิดว่าพวกเขาจะเมตตาเพราะว่าอย่างน้อยเราก็เป็นสายเลือดของเขาแต่เปล่าเลยเขากลับทำร้ายเราเราไม่ได้ตั้งใจที่จะอยู่บ้านหลังนั้นเราแค่ให้เขาช่วยเพื่อตบตาคุณพ่อภูตะวันเท่านั้นเองเรากำลังจะออกจากบ้านของเขาแต่เขาจับตัวเรามาขายจิตใจของเขาทำด้วยอะไรเราเป็นคนนะและขึ้นชื่อว่าเป็นน้องเขาด้วย
“จะไปไหนมานี่”ในขณะที่เขาเผลอเรากำลังลุกเพื่อที่จะวิ่งออกจากที่นี่แต่เขากลับใช้มือของเขาไปเอวของเราไว้ก่อน
“กรี๊ดฮื่อๆปล่อยๆ” พรึ่บ! ในขณะนี้เขาพลิกเราลงที่โซฟาก่อนที่จะขึ้นมาคอมเราหอมแก้มเราสีหน้าที่ดูหื่นกามสองมือของเขาจับแขนของเรากดลงเพื่อไม่ให้เราขยับได้เลย
“ฮื่อๆไม่ๆกรี๊ดคุณพ่อช่วยหมวยด้วย!!”เราร้องเรียกคุณพ่อสุดเสียงหลังจากที่เขาก้มลงไปไซร้คอเราร่างกายของเราเหมือนถูกอะไรทับไว้ซึ่งขยับไม่ได้
“ฟ๊อดๆอ้าส์” ในขณะน้ผู้ชายคนนี้น่ากลัวแล้วนอกจากขยะแขยงเหลือเกินไม่เพียงแต่เขาไซร้เราฟัดเราเเต่เขายังกระชากเสื้อของเราอีกต่างหากจนขาด
“อร๊ายฮื่อออไม่ไม่ฮื่อๆช่วยด้วย” พยายามดิ้นรนกรี้ดจนสุดเสียงเเล้วทำไมถึงทำกับเราแบบนี้ทำไมฟ้าถึงไม่เห็นเราบ้างหรือเราไปสร้างเวรสร้างกรรมกับคนอื่นไว้เยอะชาตินี้ถึงมีแต่คนกระทำกับเรา.
แคร๊ก!! ในขณะที่เรากำลังจะหมดแรงมีผู้ชายคนนึงเปิดประตูเข้ามาเรามองหน้าเขาไม่ถนัดหรอกเพราะว่าเรากำลังร้องไห้อยู่มีน้ำตาด้วยเสี่ยกรเขาหันกลับไปมองที่หน้าประตู
“ขอโทษที่เข้ามาขัดจังหวะ”ผู้ชายหน้าคมดูมีเสน่ห์อายุเขาน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับเสี่ยกรเขาพูดกับเสี่ยกรแต่สายตาของเขามองมาที่เราเราร้องไห้พร้อมกับมองหน้าเขาและใช้สายตาของเราอ้อนวอน
“ฮื่อๆคุณคะช่วยหนูด้วย ช่วยหนูด้วย” เราภาวนาขอให้เขาเป็นคนดีขอให้เขาช่วยเรารอดพ้นจากครั้งนี้
“มึงเข้ามามีอะไรออกไปก่อน”
“ฮื่อๆคุณช่วยหนูที” ผู้ชายคนนั้นเขาเหมือนลังเลกับการที่จะออกไปด้านนอกแต่เขายังคงมองเราอยู่เราเลยร้องให้เขาช่วยอีกครั้ง
“ปากอะเงียบ” เสี่ยกรเอามืออันหนาของเขามาบีบตรงแก้มร้องตรงช่วงปากเจ็บจริงๆสายตาของเขาน่ากลัวมาก
“ไอ้กรผู้หญิงคนนี้?”
“ไม่ต้องถามออกไปก่อน”
“มึงซื้อมาเท่าไหร่” ในตอนนี้เขากำลังพูดกันโดยที่เสี่ยกรหันมองไปที่เพื่อนของเขาเราเลยใช้จังหวะนี้ยกเข่ามาเข่าเป้าเสี่ยกร!
ปึก! “โอ้ย”พรึ่บเเล้วพลักเขาออกจากตัวเองก่อนที่จะรีบลุกขึ้นและมือทั้งสองข้างจับเสื้อไว้ตรงหน้าอกทั้งร้องไห้แล้วหวาดระแวงก่อนที่จะวิ่งมาที่หน้าประตู
พรึ่บ! “ฮื่อๆอย่าๆ” เราหลับตาพูดเลยแหละในนาทีนี้ผู้ชายคนที่เข้ามาหรือว่าเพื่อนของเสี่ยกรเขาได้จับแขนของเราไว้
“มึงโอ้ย”
“ผู้หญิงคนนี้กูขอซื้อต่อแล้วกันเท่าไหร่ก็โทรไปบอกสำหรับเพื่อนมึงให้ได้เสมอกูรู้” พรึ่บผู้ชายคนที่จับแขนเราอยู่เขาดึงเราออกมาจากห้องโดยที่เสี่ยกรไม่ได้พูดอะไรหรือว่าตามมาจนออกมาข้างนอกและมาที่รถคันหนึ่ง
“ฮื่อๆอย่าๆหนูถูกหลอกมาขาย”มือทั้งสองข้างของเราพนมไหว้ผู้ชายคนนี้เราเชื่อว่าเขาน่าจะเมตตาเรามากกว่าเสี่ยกร
“เธอถูกหลอกมาขายฉันเข้าใจแต่เธอต้องรับผิดชอบเพราะว่าคนที่หลอกเธอมานั้นเอาเงินไปแล้ว”
“ฮื่อๆ”
“ไม่เป็นไรฉันจะไม่ทำอะไรเธอเชื่อใจฉันได้”เรามองหน้าของเขาได้เต็มตาในขณะนี้ผู้ชายคนนี้ถึงจะดูมีอายุแต่ก็ยังดูคมหล่อแถมยังใจดีกว่าเสี่ยกรอีก
“ฮื่อๆสัญญานะคะสัญญากับหนูนะว่าจะไม่ทำกับหนูเหมือนเสี่ยคนเมื่อกี้นี้ฮึ้กๆ”
“อ้ะสัญญา”เขายกมือของเขาก่อนที่จะเอานิ้วก้อยออกมาเพื่อสัญญากับเราแล้วยิ้มพร้อมกับเช็ดน้ำตาแล้วก็เอานิ้วก้อยมาเกี่ยวก้อยกับเขาผู้ชายคนนี้เขาดูอบอุ่นเขาดูไม่น่ากลัวเหมือนกับเสี่ยกรเลย
“ฮึ้กคะขอบคุณนะคะขอบคุณจริงๆ”
- Writer
