ตอนที่ 5 เลวเจอเลว
1559 Words
วันต่อมา
มหาวิทยาลัย PR
คณะวิศวกรรมการบิน
"ฮ่า ๆ ๆ มึงโดนแน่ยิงมันดิไอ้วิน!"
"กูยิงอยู่เว้ยรับรองว่าตามนี้เราชนะแน่ใจไอ้พา" เสียงของกวินกับพารัสกำลังเล่นเกมส่วนเจ้าเมืองก็กำลังนอนหลับฟุบหน้ากับโต๊ะอยู่เพราะว่าเมื่อคืนนอนดึก หลังจากที่กลับจากบ้านของสายชลเขาก็ไปทำกิจกรรมกับผู้หญิงมาเพื่อระบายอารมณ์ของตัวเองด้วยเลยทำให้นอนน้อยมาก
"ไอ้เมืองเมื่อคืนมึงไปไหนมา?" พารัสถามขึ้นเพราะว่าเขาคิดว่าเจ้าเมืองไม่นานกลับคอนโดไปนอนนะจากสภาพวันนี้คาบเรียนเมื่อเช้าเขาก็เอาแต่นอน
"มันคงจะตอบมึงหรอกมึงเดินดิไอ้พา.."
"เฮ้ย! ไอ้เจ้าเมืองเพื่อนพวกมึงใช่ไหม?" และขณะนั้นเองก็มีคนเดินเข้ามาและถามหาเจ้าเมืองทั้งสองเลยต้องเงยหน้ามองแต่มือก็ยังคงเล่นโทรศัพท์อยู่
"ใครวะ?" กวินถามขึ้น
"ไม่รู้วะไม่เคยเห็นหน้า" ทั้งสองคุยกัน
"กูเป็นผัวของผู้หญิงที่เพื่อนมึงไปนอนด้วยเมื่อคืน! บอกมาว่าไอ้เจ้าเมือนั่นมันอยู่ไหน?!"
"พี่โตพอเถอะ! เบลล์ไม่ได้นอนกับเขาจริง ๆ นะ" และก็ผู้หญิงตามมาพยายามห้ามแฟนตัวเองเพราะเธอไม่อยากมีเรื่องและอีกอย่างเธอกลัวว่าแฟนตัวเองจะโดนเจ้าเมืองกระทืบน่ะสิ
"ไม่ได้นอนเหี้ยอะไรวะเมื่อเช้ากูเปิดกล้องในห้องมึงดูแล้วว่ามึงพามาไปนอน!! ว่าไงมันอยู่ไหน?!" โตถามทั้งสอง
"อยู่นี่มึงมีธุระอะไร?" เจ้าเมืองเงยหน้าขึ้นมา
"มึงกล้ามานะที่มานอนกับเมียกู!!" โตชี้หน้าของเจ้าเมืองแต่มีเหรอที่เขาจะสถบสะท้านอะไรน่ะ
"ไหนเมียมึง?" เจ้าเมืองเลิกคิ้ว
"นี่ไง!!" หมับ!! โตกระชากแขนเบลล์มายืนตรงไหนของตัวเอง
"คนนี้อ่อ?" เจ้าเมืองขมวดคิ้ว
"เออไง!!ที่หอพัก R เมื่อตอนตี 4!!" โตบอกเวลาเรียบร้อย
"เออนอนแล้วทำไมอะเมียมึงอนุญาตเอง" เขาพูดอย่างไม่รู้สึกผิดอะไรทั้งนั้นที่ไปนอนกับแฟนชาวบ้าน เพราะเขามีคติว่าถ้าผู้หญิงยอมเขาไม่ผิด
"ไอ้สัส!!"
"เมียมึงยอมเองก็ด่าเมียมึงนู้นที่มันร่านอะ ส่วนกูก็แค่หาที่ระบายอารมณ์แต่เมียมึงผ่านมาพอดีเท่านั้นแหละ"
"เจ้าเมืองทำไมพูดแบบนี้อะ?!" เบลล์ก็ไม่พอใจทันทีที่เธอยอมเพราะคิดว่าเขาจะชอบเธอเหมือนที่เธอชอบเขาซะอีก
"หรือมันไม่จริงอะถ้าเธอปฏิเสธก็จบแล้วป่ะนี่มาตกลงเองเปิดประตูเองแท้ ๆ "
"แปลกว่ามึงยอมรับสินะว่านอนกับเมียกู?!"
"เอออออออ!! สองยกถุงยางทิ้งไว้ให้ถังขยะ" เจ้าเมืองตอบกลับ
"ไอ้เหี้ย!!" พรึ่บ!! โตก็เข้ามาจะชกหน้าแต่ว่าเขาหลบทัน
"ก่อนจะมาหาเรื่องกูเนี่ยไปด่าเมียตัวเองเถอะ ถ้าไม่ให้เอาใครเขาจะไปเอากูถามจริง?!"
"เลว...ก็นายบอกว่าต้องการฉันนิ" เบลล์ตาแดงรู้สึกอับอายและเสียใจมาก ๆ
"คนมันมีอารมณ์ก็พูดว่าต้องการทั้งนั้นแหละ จะให้บอกอยากกินชูชิเหรอ?"
เพี๊ยะ!!
"สารเลวที่สุด!!" เบลล์ตบหน้าของเขาก่อนจะรีบออกมาจากตรงนั้นเพราะว่าอับอายมากกับการโดนเจ้าเมืองประจานแบบนั้นเธอรู้ว่าเธอผิดที่นอกใจแฟนตัวเองแต่นั่นเพราะเธอคิดว่าเขาชอบเธอจริง ๆ
"เหอะ!" เจ้าเมืองเอาลิ้นดุ้นแก้มตัวเองไม่ได้เจ็บสักนิด
"สนุกมากเหรอที่นอนกับแฟนคนอื่นไปทั่ว?" โตถามเขา
"ให้กูก็เอาหมดแหละมีแฟนไม่มีแฟนอะ"
"สักวันมึงจะรู้สึกว่าการกระทำของมึงมันทำให้คนอื่นเจ็บปวดแค่ไหน คนอย่างมึงไม่มีวันตายดี!!" โตชี้หน้าของเขา
"ตายดี...?"
"...."
"กูไม่คาดหวังกับชีวิตตัวเองขนาดนั้นหรอก" เขาไม่เคยคิดว่าการใช้ชีวิตแบบนี้จะทำให้เขามีชีวิตที่ดีหรือตายดีหรอกนะแต่ถามว่าแคร์ไหมบอกเลยว่าเขาอย่างเขาไม่แคร์เลยสักนิด
"กูจะคอยดูในวันที่ชีวิตมึงฉิบหาย"
"เชิญตามสบาย" เจ้าเมืองยักไหล่อย่างไม่แคร์ส่วนโตก็รีบตามเบลล์ไป
"เมียตัวเองมานอนกับมันเองแท้ ๆ เสือกมาหาเรื่องมันเฉย"
"มันไปนอนห้องเขานู้นผู้หญิงไม่ได้มาหามัน"
"แต่ผู้หญิงก็อนุญาตป่ะ?" พารัสและกวินคุยกันพวกเขาไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรเลยเพราะชินกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว พวกเขารู้ว่าเพื่อนตัวเองชอบนอนกับผู้หญิงไปเรื่อยโดยไม่ตรวจสอบก่อนว่าผู้หญิงมีแฟนหรือเปล่าเรื่องมันเลยเป็นแบบนี้ไง
"เจ้าเมือง" จันจ้าวมาหาเขาที่คณะหลังจากที่แม่ของเธอย้ายห้องพักฟื้นแล้ว
"ใครอีกวะ?" เจ้าเมืองหันมาก็เจอกับจันจ้าวและเธอไม่รอช้าตบหน้าของเขาอย่างแรงทันที เพี๊ยะ!!!แรงกว่าที่เบลล์ตบซะอีกเพราะว่าเธอเป็นนักกีฬาไง
"เชี้ยยยยยย!!"
"อะไรกันอีกวะเนี่ย?!" แต่ครั้งนี้พารัสและกวินตกใจมากเพราะว่าไม่เคยมีผู้หญิงมาตบและหาเรื่องเจ้าเมืองแบบนี้มาก่อนเลย นี่ครั้งแรก...
"ยัยจั๊ดง่าว!!" เจ้าเมืองเรียกเสียงดัง
"จั๊ดง่าวนั่นมันนายเว้ย!!กล้าดียังไงมาทำร้ายแม่ของฉันฮะไอ้สารเลวเอ๊ย!!" พลั๊ว!! จันจ้าวออกหมัดเทควันโดใส่เจ้าเมืองจนเขาปากแตก
"เฮ้ยยยยย!!!"
"ขอบจริงงงง!!" เพื่อนเขาต่างตกใจกันใหญ่
"ยัยจันจ้าว!!" หมับ!! เขาพุ่งเข้ามาด้วยความโกรธและกระชากแขนของเธออย่างแรง เธอเลยพยายามเตะเขาแต่มีเหรอที่ครั้งนี้เขายอมอีกเลยเหยียบเท้าของเธออย่างแรงเอาไว้
"กรี๊ด! ปล่อยนะ!!" เธอยกเขาไม่ได้
"เรื่องอะไรที่ฉันจะปล่อยเธอทำอีกวะคิดว่าเก่งนักเหรอเป็นแค่เทควันโดจะสู้แรงชายได้ยังไง?" เขาเลิกคิ้วใส่
"หันสำนึกซะบ้างเพราะนายแม่ฉันเลยแท้ง!!และเด็กคนนั้นมันก็น้องนายนั่นแหละ!!"
"โทษวะแต่ไม่นับมันเป็นน้อง...หรือว่าเธอรับได้ละที่แม่ท้องกับพ่อฉันในฐานะเมียน้อย!!?" เขาตะโกนเสียงดังจนคนมองมากกว่าเดิม
"แล้วต้องถึงขนาดต้องทำร้ายร่างกายต้องเผาบ้านกันเลยเหรอถ้าแม่ฉันตาย!!นายนั่นแหละไอ้ฆาตกร!!!"
"ก็ดีนิเพราะพ่อฉันจะได้ไม่เลิกกับแม่ไปหาเมียน้อย!!"
"ไอ้เลว!!!"
"ยังไม่สุดนะเพราะยังเลวได้อีก!!!" พรึ่บ!! เจ้าเมืองอุ้มจันจ้าวพลาดบ่าและเดินออกจากคณะส่วนเธอก็ทุบหลังของเขาอย่างแรง
ตุบ!!ตุบ!!ตุบ!!
"ปล่อย!!ไอ้เจ้าเมือง!!ไอ้สารเลว!!!"
"แล้วเธอดีเหรอวะยัยจันจ้าว ขอข้าว ขอแกง ถุ๊ยย?! "
"ดีกว่านายก็แล้วกัน!!!" เธอสวนกลับทันทีเพราะในโลกนี้เธอไม่เคยเจอใครเลวร้ายเท่าเขาอีกแล้ว
"ไม่เชื่อหรอกเพราะแม่เธอเลว...เลือดในตัวเธอมันก็ต้องเลวเหมือนกันนั่นแหละ!!! เลวเจอเลวก็สมน้ำสมเนื้อดีนิ?!"
"จะพาไปไหนปล่อยนะ!!มีตีนเดินเองได้!!" มือเธอยังทุบหลังเขาไม่หยุดถ้าเปิดเสื้อขึ้นมาน่าจะเขียวทั้งหลังแล้วตอนนี้
"ปล่อยเหรอได้ดิ" เขามาหยุดที่เนินหญ้าข้างคณะและปล่อยให้จันจ้าวกลิ้งลงไป
ตุบ!! พรึ่บ!!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!อึก!!" ร่างของเธอกลิ้งลงไปเรื่อย ๆ จนไปกระแทกกับพื้นด้านล่างอย่างแรงจนเธอรู้สึกจุก
"ปล่อยแล้วพอใจไหมละ?" เขาเยาะเย้ยเธอตอนนี้ตามตัวของเธอมีรอยถลอกเต็มไปหมด
"..." เธอเงยหน้ามองเขาด้วยความแค้นใจ
"มองทำไมเธอกับแม่เธอมันก็เหมือนกันนั่นแหละสารเลว! ทั้งที่เธอเองก็รู้ว่าแม่ตัวเองเป็นเมียน้อยยังจะปกปป้องอีก" หมับ!! เจ้าเมืองเดินตามลงมาและบีบแก้มของเธอ
"นายปกป้องแม่ของนาย ฉันเองก็ปกป้องแม่ของฉัน" เพี๊ยะ! เธอตีมือของเขาออกไป
"งั้นก็ปกป้องให้ดีแล้วกันเพราะว่าฉันไม่หยุดแค่นี้แน่!!"
"ตอนนี้แม่ฉันนอนอยู่โรงพยาบาลเพราะว่านายทำร้าย!!ตอนนี้แม่ฉันจะฟื้นขึ้นมาหรือเปล่าก็ไม่รู้?!"
"ก็เหมือนแม่ฉันเลยนิ...เวรกรรมมันตามทันแม่เธอแล้ว"
"นายทำต่างหาก"
"ก็ฉันนี่แหละเวรกรรมแม่เธอ...แต่ในเมื่อตอนนี้แม่เธอมารับกรรมไม่ได้งั้นเธอก็รับแทนแล้วกันในฐานะของคนเป็นลูก" เขากระชากแขนเธอให้ลุกขึ้นมา
"อ๊ะ!! แล้วคิดว่าฉันจะยอมเหรอ? "
"อย่าเธอจะสู้ได้แค่ไหนเชียวจันจ้าว?"
"ได้แค่ไหนเหรอ...?" เธอมองหน้าของเขาใกล้ ๆ และใช้ความเร็วของเทควันโดเตะเข้าที่เป้ากางเกงของเขา
ปึกกกก!! อย่างแรง
"อึก!!!ยะยัย..."
"จะสู้ได้แค่ไหนฉันไม่รู้หรอกนะแต่ว่าฉันจะสู้เท่าที่สู้ได้เหมือนกัน!!"
- Writer
