Sahil kenarında yürüdük, sokak lezzetlerini denedik ve bir kafede oturup kahve içtik. Otele gitmeden önce o akşam ne yapabilirsek yapmaya çalıştık anlayacağınız çünkü ertesi sabah Batum’dan ayrılacaktık. Direk kuzeye ilerleyip Çerkezya’dan geçip Rusya’ya, Rostov şehrine devam edecektik. Tabii karadan gideceğimiz için sınır kapılarından geçmek de biraz zaman alabilirdi. Neyse ki Serhan bir iş adamı olduğu ve Türkiye’de faaliyet gösteren şirketlerinin Kafkaslarda bağlantıları bulunduğundan benim için bulunmaz bir nimetti varlığı.
Kafede kahvemizi içerken Serhan’ın telefonu çalınca yanımdan kalkar diye bekledim ama bu sefer,
‘’Kuzenim arıyor pardon.’’ diyerek cevapladı. Ben etrafa bakınırken onlar konuşuyordu.
‘’Evet, kararlıyım. Belki birkaç gün gecikebilirim, beni idare etmen gerekecek.
