"แกไม่เป็นไรใช่ไหม" วิเอ่ยถามแอลลี่ด้วยความห่วงใย
"อือ" เธอหันมายิ้มให้วิ แต่วิรู้ว่ารอยยิ้มนี้ของเพื่อนมันต้องฝืนมากแค่ไหน
"เราขอโทษนะแซน" เธอเอ่ยขอโทษอย่างจริงใจกับเรื่องไม่เป็นเรื่องที่ทำให้แซนต้องเจ็บตัว
"แอล คือ" แซนพยายามจะถามถึงเรื่องที่ไต้ฝุ่นพูดเมื่อหัวค่ำแต่ก็โดนวิขัดขึ้นก่อน
"ขอโทษนะแซนตอนนี้เราอยากอยู่คนเดียว" แอลลี่เอ่ยด้วยความเหนื่อยล้า เพราะเริ่มหมดกำลังแล้วจริงๆ หัวใจน้อยๆ ดวงนี้ของเธอกำลังเจ็บปวด
"แอล"
"ปล่อยมันไปเถอะแซน" วิบอกกับแซนเพราะรู้ว่าเพื่อนรักของเธอต้องการเวลา
"เบาๆ "
เป้พร้อมกับเพื่อนๆ ในกลุ่มมองตามมือของไต้ฝุ่นที่ยกแก้วขึ้นแก้วแล้วแก้วเล่าอย่างเป็นห่วง
"เอามาอีกขวด" เขาคว่ำขวดลงเพื่อให้แน่ใจว่าของเหลวที่อยู่ในนั้นถูกเขาดื่มจนหมดเกลี้ยง
เป้มองตามเขาพลางส่ายหน้าอย่างระอากับสภาพของหนุ่มแบดบอยที่นั่งฝั่งตรงข้าม
"เดี๋ยวเบาหวานก็ขึ้นตาหรอก" กัสเอ่ยขึ้นเมื
