กรี๊ด!
เสียงกรีดร้องโวยวายอย่างคนตื่นตระหนกตกใจของแอลลี่ดังขึ้น วิที่วิ่งนำไปก่อนหน้าหันกลับมามองตามเสียงแต่ก็ไม่พบใคร เธอหันมองซ้ายขวาอีกรอบพลางนึกขึ้นได้ว่าบางทีอาจจะเป็นเสียงกรี๊ดกร๊าดของนักท่องเที่ยวรายอื่นๆ จึงไม่ได้สนใจมากมาย
"แอล อีเพื่อนชั่ว ฉันโกรธแกขนาดนี้แกยังไม่ตามฉันมาอีก ฮึ! " เธอบ่นพึมพำเมื่อหันหลังแล้วไม่พบใครก่อนจะวิ่งออกไปด้วยความหงุดหงิดเสียใจ
"โอ๊ย! " แอลลี่ตะโกนเสียงดังเมื่อเธอถูกโยนลงบนพื้นที่แข็งและเย็น ตอนนี้มือของเธอไถลกับปูนซีเมนต์หยาบจนเกิดเป็นแผลถลอก
"นายเป็นใคร" เธอเอ่ยถามชายแปลกหน้าที่ลักพาตัวเธอมา แม้ว่าตอนนี้เธอจะหวาดกลัวมากแต่ก็ยังมีสติดีอยู่
"เธอซินะ แอลลี่แฟนไอ้เศษฝุ่น" เขาเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา
แอลลี่หรี่ตาลงพยายามเพ่งมองตามเสียงของเขา แต่เพราะว่าตอนนี้มันมืดเกินไปจึงเห็นไม่ค่อยชัดเท่าไร
"กะ ก็ใช่ แล้วก็ไม่ใช่" เธอตอบอย่างกล้าๆ กลัวๆ
"เธ
