"หมูป่าเหรอหรือเสือ" แอลลี่คลานเข่าเข้าไปหลบอยู่ด้านหลังของต่อ ต่อมองประตูที่ส่งเสียงดังตึงตังแล้วก็รู้สึกกลัวไม่แพ้หญิงสาว
"แถวนี้ไม่น่าจะมีเสือนะ" เขาพูดตะกุกตะกักอย่างไม่แน่ใจ
"งั้นเสียงอะไร" แอลลี่เอ่ยถามทั้งที่ไม่อยากรู้คำตอบ
"บางทีอาจจะเป็นวิญญาณเร่ร่อนมารอรับเราสองคน" ต่อพูดแล้วหันมาทำท่าน่ากลัวกับเธอ
"ผีบ้านะซิ" เธอค้อนขวับพร้อมทุบเข้าที่หลังเขาอย่างลืมตัวจนเขาต้องรีบหันไปทางอื่นเพราะความเจ็บปวด
"เจ็บ"
"ขอโทษ"
ปัง!
ปัง!
เสียงนั้นยังดังต่อเนื่องไม่หยุด มันเริ่มส่งเสียงดังและแรงขึ้นจนบานประตูสั่นสะเทือนไปหมด
ปัง!
กรี๊ด!
แอลลี่มุดหน้าลงด้วยความกลัวก่อนจะได้ยินเสียงตะโกนเรียกชื่อของเธอ
"แอลลี่"
"หะ! "
แอลลี่เงยหน้าขึ้นตามเสียงเรียกเธอเห็นเงาเลือนรางที่ต้องกับแสงจันทร์กำลังวิ่งเข้ามาพลางตะโกนเรียกชื่อเธอไม่หยุด วินาทีนั้นเหมือนโลกของเธอสว่างขึ้นอีกครั้งความพยายามที่จ
