ตอนที่ 10 ความรู้สึกของผัวเก็บ
1734 Words
ตอนที่ 10
ความรู้สึกของผัวเก็บ
**คำเตือน**
เนื้อหาในบทสนมนามีการใช้คำหยาบ ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน
"เอ้า! ชน"
เสียงแก้วกระทบกันดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ไต้ฝุ่นยกแก้วขึ้นแล้วกระดกน้ำสีอำพันเข้าปากในรวดเดียวก่อนวางแก้วกระแทกกับโต๊ะแล้วเทเหล้าเข้าไปใหม่
"ระยอง! " เป้เอ่ยขึ้นติดตลกแต่เพื่อนในกลุ่มกลับมองเขาตาขวางกับมุกที่ไม่เข้าท่า
"ไอ้เป๋ มึงเล่นมุกอะไรของมึงวะ" โอบซึ่งเป็นเพื่อนในกลุ่มเอ่ยถามอย่างเหนื่อยใจ
"เป้ โว้ย! ไม่ใช่เป๋" เป้ยิ้มหวานพร้อมพยายามปรือตาที่หนักอึ้งขึ้น
"เบา ไต้ฝุ่นเบา" เป้ห้ามไต้ฝุ่นเมื่อเห็นเขากระดกเหล้าเข้าปากรวดเดียวโดยไม่รอชนกับเพื่อน
"มึงเป็นอะไรของมึงวะ" กัสหนึ่งในกลุ่มเพื่อนเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง แต่จริงๆ ก็คืออยากรู้นั่นแหละ
"เอ่อ! นั่นซิ กูสังเกตมาหลายวันแล้วช่วงนี้มึงเป็นอะไรวะ ดูผิดปกติ" เป้เอ่ยเสริม
"จริงกูก็สังเกตเห็น เหมือนว่าช่วงนี้มึงไม่ค่อยชั่วเท่าเมื่อก่อน" โอบเอ่ยขึ้น
"นั่นแหละที่กูหมายถึง เหมือนความชั่วมึงจะดรอปลง" เข้มเพื่อนอีกคนในกลุ่มพูดเสริม
"เฮ้อ! " ไต้ฝุ่นถอนหายใจ เพื่อนแต่ละคนดีๆ ทั้งนั้น
"หรือมึงจะเลิกชั่วแล้วเป็นคนดี แบบนั้นไม่ได้นะโว้ย" เข้มเอ่ยด้วยความกระวนกระวายใจ เพราะเขากลัวไต้ฝุ่นจะกลายเป็นคนดีขึ้นมาจริงๆ
"ไอ้เข้ม" เป้หยิบผักที่อยู่ในจานโยนใส่เข้มแต่เขาหลบทัน
"มึงคิดว่าความชั่วมันเลิกกันได้ง่ายๆ เหรอวะ มึงดูไอ้โอบเพื่อนกูนี่ ชั่วตั้งแต่หัวจรดเท้าชั่วตั้งแต่ข้างนอกจนถึงข้างใน" เป้ชมเชยความชั่วที่เพื่อนมีให้เหล่าเพื่อนพ้องทราบ ซึ่งโอบเองก็ยืนขึ้นยืดยกยอมรับด้วยความภูมิใจ
"ขนาดมีแฟนแล้วมันยังชั่ว" เป้พูดต่อ
"แล้วเป็นไงว่ะ" กัสเอ่ยถาม
"เมียทิ้งไงครับ ฮ่าๆ "
เสียงหัวเราะของเพื่อนๆ ทำให้โอบที่ยืดอกอย่างภูมิใจคอตกในทันที ยกเว้นแค่ไต้ฝุ่นเท่านั้นที่ยังคงนั่งนิ่งและส่งสายตาสงสารให้โอบซึ่งต่างจากทุกครั้ง
"เฮ้อ! " ไต้ฝุ่นถอนหายใจอีกรอบ ซึ่งทุกคนต่างหันมามองที่เข้าอย่างเป็นห่วง
"ตกลงมึงเป็นอะไรวะ" เป้ตบที่ไหล่ของเพื่อนเบาๆ
"เรื่องผู้หญิงชัวร์ กูรู้กูเคยเป็น" โอบโผลงขึ้น
"มึงหุบปากก่อนไอ้โอบ" เข้มยัดเนื้อแดดเดียวเข้าไปในปากโอบเพื่อให้เขาหยุดพูด
"กูรู้สึกว่ากูชอบผู้หญิงอยู่คนหนึ่งว่ะ" ไต้ฝุ่นกระดกเหล้าเข้าปากก่อนระบายให้เพื่อนฟัง
"มึงเนี่ยนะชอบผู้หญิง กูเห็นผู้หญิงคนไหนมึงก็ฟันแล้วทิ้ง" ทั้งที่มีเนื้อแดดเดียวอยู่เต็มปากแต่โอบก็อดที่จะพูดไม่ได้
"มึงหยุดพูดก่อนได้ไหมไอ้โอบ ถ้ามึงไม่หยุดมึงได้กินตีนกูแน่" เป้ตาขวางใส่โอบซึ่งมันก็ได้ผล โอบหุบปากลงชะงัก
"แล้วไงต่อว่ะไต้ฝุ่น"
"เขาไม่ชอบกูว่ะ เขาไม่ให้กูบอกใครว่ากูกับเขาเป็นอะไรกัน" ไต้ฝุ่นกระดกเหล้าเข้าปากอีกรอบ
"กูรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผัวเก็บเลยว่ะ" เขาเอ่ยด้วยเสียงเศร้า ก่อนจะยกแก้วขึ้นมาแต่มันว่างเปล่า กัสรีบเทเหล้าให้ไต้ฝุ่นพร้อมเสิร์ฟให้ถึงปากเพื่อน
"ขอบใจ" ไต้ฝุ่นเอ่ยขอบใจกัส
"กูเห็นใจมึงจริงๆ ปกติกูเคยเห็นแต่พวกผู้หญิงทุกข์ใจเพราะมึง วันนี้กูเห็นมึงเป็นแบบนี้กูนี่ โคตรจะสมน้ำหน้าเลย ฮ่าๆ " เข้มเอ่ยขึ้นด้วยความสะใจ
"ไอ้เข้มคนอย่างมึงไม่เคยรักใครจริงมึงหุบปากไปเลย" เป้เอ่ย
"ทำยังกะไอ้ไต้ฝุ่นมันเคยรักใครจริง เปิดเทอมไม่กี่วันมันล่อสาวๆ แทบจะครบทุกคณะแล้วมั้ง" เข้มพูดต่อ และมันก็เป็นจริงดังที่เข้มพูด
"ไอ้เข้ม กูก็มีหัวใจนะโว้ย" ไต้ฝุ่นตอบทั้งที่ตัวเองยังสะลึมสะลืออยู่
"โอ๋! โอ๋! " เป้ดึงตัวไต้ฝุ่นเข้ามากอดปลอบเหมือนเด็กน้อย ตามประสาคนขี้เมา
"กูว่ากลุ่มเราไม่เหมาะกับการมีแฟนหรอก เราเหมาะกับการรักสนุกไม่ผูกพันมากกว่า" กัสเสริมพร้อมทั้งยกมือขึ้นเสยผม
"แต่กูรักเมียกูนะโว้ย" โอบพูดถึงแฟนที่ทิ้งเขาไปด้วยน้ำเสียงเศร้า เพราะจับได้ว่าโอบไปนอนกับผู้หญิงอื่น
"มึงอะตัวดี มีแฟนอยู่แล้วยังไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นแล้วยังเสือกให้เขาจับได้อีก" เข้มพูด
"พวกมึงเลิกสนใจเรื่องไอ้โอบก่อน คือตอนนี้กูอยากรู้มากเลยว่าใครทำให้มึงต้องกลายมาเป็นผัวเก็บว่ะ" เป้เอ่ยถามไต้ฝุ่น ไต้ฝุ่นผละออกจากอ้อมแขนของเป้แล้วมองหน้าเพื่อนๆ ในกลุ่มทีละคนพลางถอนหายใจ
"เอ่อ! พวกกูก็อยากรู้" เพื่อนที่เหลืออีกสามคนพูดพร้อมกันอย่างพร้อมเพรียง
"กูขอตอบแทนมัน เท่าที่กูดูมันไม่เคยรักใครจริงจังเลยจะมีก็แค่คนที่มันหวงยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมนั่นก็คือ หมอแอล แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เพราะทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทกัน" เป้เอ่ยขึ้นด้วยความมึนเมา
"กูเห็นด้วยกับมึง เพราะเมื่อตอนกลางวันกูเห็นไอ้หมอแซนมันกำลังจีบหมอแอลอยู่" กัสพูดเสริม
"มึงว่าไงนะ" ไต้ฝุ่นตบโต๊ะเสียงดัง เพราะหัวร้อนเมื่อได้ยินว่าแซนกำลังจีบแอลลี่
"กูก็เห็น ไอ้หมอแซนกะหนุงกะหนิงทำตาหวานใส่หมอแอล" โอบกะพริบตาถี่เลียนแบบแซนให้ทุกคนดูซึ่งมันดูเกินจริงจนน่าหมั่นไส้
"มึงว่าไงนะ ไอ้แซนมันกล้ามาจีบเมียกูอย่างงั้นเหรอ" ไต้ฝุ่นลุกขึ้นพรวดจนเพื่อนร่วมโต๊ะตกใจ
"สรุปว่า หมอแอล คือเมียมึง" เป้ที่หงายหลังตกเก้าอี้เพราะไต้ฝุ่นลุกขึ้นพรวดเมื่อสักครู่คลานขึ้นมาจากพื้นอย่างช้าๆ
"เหี้ยมาก แม่งเพื่อนสนิทมึงก็ไม่เว้น" เข้มยกนิ้วให้กับความเหี้ยของเพื่อนพร้อมก้มหัวคารวะ
ไต้ฝุ่นมองตามเข้มตาขวางเป็นการส่งสัญญาณให้เพื่อนหุบปากไป
"ทีนี้พวกมึงก็รู้แล้ว พวกมึงว่ากูควรทำยังไงดี" ไต้ฝุ่นขอความเห็นจากเพื่อนในกลุ่มทั้งที่ก็คาดเดาไว้แล้วว่าจะไม่ได้อะไรที่เป็นสาระจากคนพวกนี้เลย
"มึงถามถูกคนแล้ว" โอบยืดอกเสนอตัวเป็นกูรูเรื่องรัก
"ไปตามเมียมึงกลับมาให้ได้ก่อน" ไต้ฝุ่นพูดสกัดและมันสะกิดใจจนโอบแทบร้องไห้
ทั้งห้าเริ่มสุมหัวกันต่างคนต่างแสดงความคิดเห็น และเสนอแนะวิธีต่างๆ นานา ให้ไต้ฝุ่น แต่ดูเหมือนคำแนะนำพวกนั้นยิ่งฟังยิ่งน่าปวดหัว ไต้ฝุ่นมองหน้าทุกคนในกลุ่มพร้อมทั้งยกมือขึ้นกุมขมับพลางคิดในใจ ไร้ประโยชน์จริงๆ กูมัวมาฟังพวกนี้ทำไมว่ะ
หลังจากที่นั่งฟังเพื่อนๆ มานานจนหัวเริ่มปวดไต้ฝุ่นก็โพล่งขึ้นอย่างเหนื่อยใจ
"กูไม่น่าเสียเวลาฟังพวกมึงเลย"
"กูว่ากูกลับบ้านดีกว่า" ไต้ฝุ่นมองนาฬิกาแล้วเห็นว่าสมควรแก่เวลาที่ต้องกลับแล้ว เขาดันตัวลุกขึ้น แต่เก้าอี้เจ้ากรรมดันไปชนกับโต๊ะข้างๆ เข้า เขาไม่ได้สนใจมันและกำลังเดินออกมา แต่โต๊ะข้างๆ ไม่คิดเหมือนเขา คนพวกนั้นลุกขึ้นพร้อมกันพลางหาเรื่องไต้ฝุ่น
"คิดว่าหาเรื่องพวกกูแล้วจะไปทั้งยังงี้เหรอ" โต๊ะข้างๆ เริ่มโวยวาย
ไต้ฝุ่นมองหน้าคนที่พูดแล้วหันมองซ้ายขวา เพราะเขาไม่รู้ว่าที่พวกนั้นพูดหมายถึงใคร
"มึงกวนตีนเหรอ" คนพวกนั้นหาเรื่องไต้ฝุ่นเพราะมองว่าท่าทางของเขาดูยียวนกวนตีน
"ว่าใครวะ" ไต้ฝุ่นโต้กลับแบบงงๆ
"มึงคิดว่าตัวเองหล่อนักเหรอว่ะ" โต๊ะข้างๆ ยังหาเรื่องเขาไม่หยุด
"พวกมึงเป็นเหี้ยไรว่ะ" ไอ้โอบจอมปากไว้ตะโกนตอบแทนเพื่อนเสียงดัง
"ใจเย็นก่อน พวกกูไม่อยากมีเรื่อง แยกย้ายกันกลับบ้านเถอะกูง่วงนอนแล้ว" ไต้ฝุ่นพยายามดึงโอบกลับมาเพราะตอนนี้โอบเดินเข้าไปประชิดฝ่ายตรงข้ามแล้ว
"แต่พวกกูอยากมี"
พูดไม่ทันจับโต๊ะข้างๆ ก็ออกหมัดใส่โอบจนหงายหลัง ไต้ฝุ่นประคองโอบไว้แล้วมองตาขวางใส่พวกนั้น เขายิ้มออกมาที่มุมปากอย่างท้าทายด้วยความโกรธ
ผลัวะ! ทั้งที่เมื่อกี้ไต้ฝุ่นเป็นคนบอกเองว่าไม่อยากมีเรื่องแต่ตอนนี้เขากลับปล่อยหมัดก่อนเพื่อน เป้ กัส และเข้ม เห็นดังนั้นก็ไม่รีรอ พวกเขารีบกระโดดเข้าไปร่วมวง ต่างฝ่ายต่างออกมัดไม่มีใครยอมใคร
"พอๆ " ไต้ฝุ่นเอ่ยเมื่อเห็นอีกฝ่ายสะบักสะบอมแล้ว
"พวกมึงหาเรื่องผิดคนแล้ว" โอบตะโกนใส่หน้าคนพวกนั้นพร้อมถุยน้ำลายใส่
"มึงก็พอได้แล้วไอ้โอบ แม่งหาตีนให้พวกกูได้ตลอด" เป้เอ่ยขึ้นพร้อมยกมือขึ้นเช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากปาก
"ไปเถอะ กลับได้แล้วกูจะรีบไปหาเมีย" ไต้ฝุ่นยกมือขึ้นเช็ดเลือดที่ซึมออกมาพร้อมจัดผมเผ้าให้เขาที่ เขาเดินออกมาโดยไม่สนใจว่าพวกนั้นจะมองตามอย่างโกรธเคือง
"ไอ้คนหลงเมีย" เป้พูดขึ้นพร้อมทั้งยกมือขึ้นกอดคอไต้ฝุ่น
"ว่าแต่น้องที่หน้าหวานๆ คณะสื่อสารมึงจะเอายังไงวะ" ไอ้โอบจอมปากหมาเอ่ยขึ้น ไต้ฝุ่นถึงกลับชะงักเมื่อนึกถึงน้องหน้าหวานสุดแบ๊ว
"มึงจะพูดทำไมเนี่ย กูยิ่งเครียดๆ อยู่" ไต้ฝุ่นหันไปตะคอกโอบ
"กูไม่รู้โว้ย! ช่วงนี้กูรักเมียกูคนเดียว" ทั้งที่เอ่ยออกมากับเพื่อนอย่างเต็มปากว่าแอลลี่คือเมียของตนเอง แต่เขากลับรู้สึกเศร้าเพราะความจริงเขาไม่ได้เป็นอะไรกับเธอเลย.....
ฝากกดติดตามและกดเข้าชั้นเพื่อจะได้ไม่พลาดตอนต่อไปด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ร่วมแสดงความคิดเห็นและให้กำลังใจนักเขียนได้ที่ด้านล่างค่ะ ⬇️⬇️
- Writer
