“เชิญเลยค่ะนาย ไปเลยค่ะ” ป้านวลรีบสนับสนุน พอนายเดินไปไกลพอสมควรป้าเลยรีบพูดต่อ “เติ้ลเอ๊ย ไม่ตายวันนี้เอ็งจะไปตายวันไหน ริอ่านจีบเมียนาย ไม่อยากอยู่ยันแก่แบบพวกข้ารึไง”
“โธ่ ป้าอย่าซ้ำเติมผมดิ ก็ใครจะไปรู้ว่านั่นเมียนาย วันก่อนก็ไม่ทันมองหน้า มัวแต่ตกใจที่นายหญิงสลบ แถมนายแสนก็ยังกอดเอาไว้แน่นยอมให้คนอื่นเข้าใกล้นายหญิงที่ไหน”... เห็นมั้ย มันใช่ความผิดของเขาซะที่ไหนล่ะ
หมดกัน ! อนาคตที่สดใสของเติ้ล อุตส่าห์ตั้งใจทำงาน เสนอหน้าเจ้านายมิได้ห่าง หวังว่าพอลุงชมปลดเกษียณจะได้เสียบแทนตำแหน่งผู้จัดการไร่... คราวนี้อย่าไปหวังไอ้ตำแหน่งนั่นเลย แม้แต่ชีวิต เขาจะมีกลับบ้านมั้ยยังไม่กล้าฟันธง
“เออๆ พวกเอ็งไม่ต้องตีตนไปก่อนไข้ นายหญิงใจดี ไม่ปล่อยให้พวกเอ็งๆ เดือดร้อนหรอก” ลุงชมปลอบใจด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“แกนั่นแหละไม่ต้องมาพูดเลยตาชม” สมรกับนวลช่วยกันประเคนกำปั้นระดมทุบตาแก่ขี้แกล้ง “รู้ดีแล้วยังมา
