บทที่16.2

1297 Words

เฝิงหน่วนตาตื่นหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง “เด็กโง่ แล้วเจ้าก็ไม่ปลุกข้าหรือไร” “เพราะซื่อจื่อห้ามไว้ต่างหากเจ้าค่ะ คำสั่งของซื่อจื่อพวกบ่าวกล้าขัดได้หรือ ซื่อจื่อจะตามใจฮูหยินเกินไปแล้ว!” เช้านี้เลี่ยวอี้อุตส่าห์สวมบทเป็นสามีผู้แสนดีขึ้นมาบ้างให้ภรรยาตื่นสายโด่งได้ ทว่ากลับผิดยามเกินไปหน่อย กฎของเมิ่งซื่อที่ต้องไปคารวะสัปดาห์ละครั้งไม่เกินต้นยามเฉิน ความปรารถนาดีของสามีจึงกลายเป็นหลุมศพขนาดย่อมรอนางเสียอย่างนั้น! อาจิงไม่พูดพร่ำต่อให้มากความ พาสาวใช้รุ่นน้อยหลายคนแบกเจ้านายสาวแต่งกายให้เรียบร้อยในเวลาไม่ถึงเค่อ เมื่อแต่งกายเสร็จเท้าของเฝิงหน่วนราวกับติดล้อพาสาวใช้วิ่งเป็นกระพรวนไปยังเรือนหลัก แม่สามีหน้าดำทะมึนคล้ำเหมือนก้นหม้อมาแต่ไกล พร้อมเครื่องมือลงทัณฑ์ตามฉบับแม่ผัวใจโฉดวางไว้พร้อมเสร็จสรรพ “ท่านแม่ สะใภ้อกตัญญูนัก ปล่อยให้ท่านแม่ต้องรอนาน” “มิอาจ ๆ หญิงเฒ่าเช่นข้าไม่อาจรับการคารวะจากเ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD