ท่านตัวร้ายหมายตาผิดคนแล้ว

บทที่4ทางรอดของหญิงโง่ 1/2

ห้าวันให้หลังวันที่เฝิงหน่วนรอคอยก็มาถึง นางวาง แท่งถ่านสีเข้มลงหลังจากได้วาดโครงคิ้วให้เรียวโก่งราวกิ่งหลิว

สีชาดถูกแต่งแต้มที่ปากกระจับได้รูปสวยงาม ก่อนจะแต้มขี้ผึ้งให้ปากแดงมันวาวเป็นกระจับน่ามอง ดวงตารูปผลซิ่งที่เมื่อได้มองต้องคล้ายหลุดเข้าไปในห้วงดาราอีกมิติ

เฝิงหน่วนมองตนเองในกระจกอย่างพึงพอใจพลางคิดถึงแผน ที่ตนวางไว้ นางต้องเอาตัวรอดที่นี่มาห้าปีย่อมเข้าใจหลักเกณฑ์ดีว่าลูกอนุที่มารดาตายตกไป บ้านตาไม่สนใจ บิดาไม่แยแสและต้องอยู่ภายใต้การดูแลของสตรีอารมณ์ร้ายขี้ระแวงแบบเจียงซื่อควรทำตัวเช่นไร

หากไม่แสร้งโง่ สมองพิกลพิการ บางคราถูกชี้หน้าด่าซึ่ง ๆ หน้าก็ยังต้องแสร้งหูหนวกตาบอด คล้ายกับเรื่องนี้หาได้เกี่ยวข้องกับตน ยามถามถึงความสามารถทางด้านแตกฉานในด้านตำราอักษรล้วนต้องแสร้งว่าอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ จึงจะไม่ถูกบิดาใช้เป็นเครื่องมือแสวงหาอำนาจ ความสามารถทั้งทางด้านดีดพิณ เดินหมากล้วนย่ำแย่เสียจนไม่อาจเอ่ยถึง

ด้านท่วงท่าอากัปกิริยาทุกอย่างล้วนต้องทำตัวดั่งม้า ดีดกะโหลก ปราศจากอาการสำรวมเพื่อทำให้เหล่าฮูหยินจวนอื่น ดูแคลน จนไม่ถูกคนสกุลใหญ่หมายตาคิดเกี่ยวดองให้มาเป็นสะใภ้ หรือต้องทำให้เหล่าคุณหนูที่วางท่าดีงามแต่ภายนอก ยังนึกเวทนาจนค้านจะวางแผนชั่วร้ายกับตัวไร้ประโยชน์ที่กระทั่งจะหลอกใช้ยังเปลืองแรงเสียเปล่า

โดยทั่วไปสตรีของแคว้นเซิ่งเริ่มถูกทาบทามเรื่องหมั้นหมายจากแม่สื่อตั้งแต่ก่อนวัยปักปิ่น ทว่าเฝิงหน่วนอาศัยอาการป่วยของตนช่วยประวิงเวลาต่อไปจนตนอายุสิบเจ็ดปี

คราแรกนางคิดว่าจะไม่ฝากความหวังไว้กับบุรุษ ทว่าการเกิดเป็นสตรีในยุคโบราณไม่ได้ง่ายดายปานนั้น ไม่ต้องคิดถึงสิทธิสตรีเฉกเช่นในปัจจุบัน

โลกคู่ขนานยุคโบราณแห่งนี้กระทั่งเดินทางยังต้องอาศัยชื่อสามีทำหนังสือผ่านทาง หากเทียบกันแล้วเป็นหญิงหม้ายหรือสตรีที่หย่าร้างยังถูกคุกคามปรามาสน้อยกว่าสตรีโสด

ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลที่นางเกิดใหม่นี้ชั่วดีอย่างไรก็มีบรรดาศักดิ์เป็นถึงจวนกั๋วกงผู้หนึ่ง ย่อมไม่อาจครองตนเป็นหญิงเทื้อคาเรือน

เฝิงหน่วนตระหนักถึงความสามารถของตนดี นางไม่ใช่สตรีเฉลียวฉลาด หนำซ้ำตัวนางในโลกนี้ไร้ผู้มีอำนาจพอที่จะพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินมาหนุนหลัง ทั้งยังปราศจากความทะเยอทะยาน

มีเพียงพละกำลังมากกว่าสตรีทั่วไปเล็กน้อย และความปรารถนาเรียบง่ายที่คิดอยากจะผลักเรือตามน้ำ มีชีวิตราวสตรีทั่วไปของ แคว้นเซิ่งจวบจนแก่เฒ่า

ในเมื่อสวรรค์เมตตาประทานใบหน้างามล้ำ เกิดใหม่ในชาติตระกูลไม่ย่ำแย่เกินไปเช่นนี้มาให้ นางย่อมใช้ให้เป็นประโยชน์นั่นคือเฟ้นหาสามีนั่นเอง!

ความตั้งใจแรกในการหาคู่ครอง คือจะไม่ขอเกี่ยวข้องกับบุรุษจากสกุลใหญ่กว่าบ้านเดิมตน สำหรับนางแล้วอาศัยอยู่ในตระกูลใหญ่ย่อมต้องมากเรื่องราว ความคาดหวังที่พวกเขามีต่อสะใภ้นั้นมากโข ต้องคอยปรนนิบัติสามี เลี้ยงดูบุตร ซ้ำยังต้องเป็นสตรีที่ใจกว้างดุจดั่งแม่น้ำ ยอมให้บุรุษตนมีอนุเพื่อแตกกิ่งก้านสาขาวงศ์ตระกูลทั้งยังต้องคอยดูความเรียบร้อยของสตรีของสามีเพื่อความสุขสงบของจวน

นอกจากต้องอุทิศตนเพื่อสามีและบุตรแล้ว ยังมีพระประธานรูปใหญ่อย่างแม่สามีคอยรอให้ไปปรนนิบัติสักการะทุกเช้าค่ำ อีกทั้งยังเป็นเหมือนกล้องวงจรปิด CCTV คอยสอดส่องพฤติกรรมและจับผิดทุกก้าว

บุรุษที่เป็นขุนนางจากสกุลใหญ่เหล่านั้น มักจะเลี้ยงดูสตรีไว้มาก แต่ใช่ว่าจะมีความสามารถดูแลสาวงามได้ดี ดูจากบิดาของตนที่เป็นถึงกั๋วกงผู้หนึ่ง เขารับสตรีเข้ามามากแต่มิอาจเลี้ยงดูปูเสื่อสตรีของตนได้ดีทั่วถึง ไม่เช่นนั้นอนุและภรรยาเอกในจวนเฝิงกั๋วกงจะมีเรื่องให้ชวนปวดหัวเพราะสตรีเหล่านั้นแย่งชิงความโปรดปรานจากสามีและทรัพย์สินกันหรือ

อีกประการของการเลือกหาสามี คือต้องไม่เป็นพ่อหม้ายลูกติด แม้เฝิงหน่วนจะไม่ได้รักใคร่ในตัวของเจียงซื่อนัก แต่ก็ไม่ได้ชิงชังเข้ากระดูก เพราะอีกฝ่ายนอกจากละโมบในสินเดิมของมารดาและเพิกเฉยต่อความเป็นอยู่ของตน ก็ไม่ได้ทำสิ่งใดร้ายแรง อีกทั้งต่อให้เจียงซื่อจะมีฝีมือร้ายกาจในการดูแลจวนเพียงใด แต่ก็ไม่อาจปกปิดความเหนื่อยล้าจากที่ต้องพบเจอเรื่องลำบากไม่เว้นวัน ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้วเรื่องอะไรที่นางจะต้องเจริญรอยตามเจียงซื่อด้วยเล่า

เดิมเฝิงหน่วนชมชอบบุรุษรูปงามเป็นนิตย์ กอปรกับเจ้าของร่างที่นางอาศัยอยู่มีรูปโฉมงดงามล่มเมืองปานนี้ หากตนหน้ามืดตามัวถึงขนาดร่วมหอลงโลงกับบุรุษอัปลักษณ์นับว่าผิดต่อเจ้าของร่างนัก

ถ้านางโชคดีได้พบสามีรูปงามรักใคร่ผูกสมัครเพียงตนไปจนตาย นั่นนับว่าเป็นวาสนาของนาง แต่หากวันหน้าเขาแปรเปลี่ยนไป อย่างน้อยนางยังมีช่วงเวลาได้เสพสุขกับบุรุษหล่อเหลาอยู่ ขอเพียงหลังหมดรักแล้วบุรุษผู้นั้นไม่ทำตัวชาติสุนัขระรานนางก็พอ!

ด้วยเหตุผลเหล่านี้ในวันที่พวกเขาเจรจาเรื่องงานแต่งของตน เฝิงหน่วนได้เลือกบุรุษที่ตนพึงใจไว้แล้ว กระนั้นยังคงลอบไปแอบมองโฉมหน้าว่าที่เจ้าบ่าวที่ตระกูลเฝิงหามาด้วยเช่นกัน แต่เมื่อพอได้เห็นนางก็อยากขย้อนสิ่งที่เพิ่งจะกินไปให้หมดจากท้อง แล้วเอาน้ำมาล้างลูกตาของตนเสียให้รู้แล้วรู้รอดไป เพราะบุรุษผู้นั้นมองแล้วอุจาดตาเหลือทน

พวกเขาคิดจะให้นางแต่งออกให้บุรุษเฒ่าหัวล้านฟันเน่าผุทั้งแผง พุงใหญ่ราวสตรีครรภ์แก่ ยามพูดจาก็โผงผางพ่นน้ำลายกระเซ็นไปทั่ว!

หน้าตาอัปลักษณ์ทั้งอายุมากปูนนี้ กลับคิดหมายปองอยากแต่งสาวงามคราวลูกไปเป็นฮูหยิน กระทั่งเห็นสาวใช้ในจวนตระกูลยังไม่ปิดบังความเจ้าชู้กะลิ้มกะเหลี่ย คิดแล้วนางอยากจะถุยน้ำลายใส่หน้าตาเฒ่าบ้าราคะนั่นเหลือเกิน เห็นว่าที่ผ่านมานางแสร้งบ้าใบ้ไม่มีปากมีเสียงมาตลอด คนสกุลเฝิงยังคิดจะให้นางตายทั้งเป็นเพื่อคนในตระกูลด้วยการแต่งออกให้บุรุษเช่นนี้ พวกเขาฝันกลางวันอยู่หรือไร!

ครั้นแต่งตัวเสร็จ อาจิงที่ยืนอยู่ด้านข้างที่ได้มองความงามของเฝิงหน่วนก็ต้องตะลึงงันทุกครา นางคิดด้วยความเสียดายพลางทั้งถอนหายใจแล้วกล่าว “คุณหนู.. ท่านงดงามเพียงนี้เหตุใดจึงยังต้องแสร้งโง่งมต่ออีกเล่า”

ยามเอ่ยถึงเรื่องนี้ดูท่าแล้วคำพูดของนางคงไม่แคล้วเป็นดั่งลมที่ผายออก เฝิงหน่วนไม่แม้แต่คิดเก็บเอามาใส่ใจอีกตามเคย นางถูกย้ายให้มาอยู่รับใช้ที่เรือนของเฝิงหน่วนเมื่อห้าปีก่อน ย่อมรู้ถึงอาการ ‘ป่วย’ ของเฝิงหน่วนดี

เวลานี้เจ้านายหายเป็นปลิดทิ้งทั้งยังมากเล่ห์เปี่ยมด้วยแผนการกว่านางเสียอีก ทุกวันนี้อาจิงยังแค้นใจที่คนในจวนกั๋วกงมาตราหน้าหาว่าเจ้านายของตนเป็นเพียงสวะไร้ประโยชน์ที่ต้องรีบสลัดทิ้งให้โดยเร็ว

“เด็กโง่ เพราะภาพลักษณ์ของข้า ยามนี้ยังต้องเป็นเพียงแค่หญิงโง่ที่งดงามอยู่ รอข้าตกเหยื่อได้เมื่อใด ยามนั้นพวกเราค่อย เฉิดฉายก็แล้วกัน” เฝิงหน่วนตอบพลางโยกหัวของอีกฝ่ายไปมา

อาจิงรู้สึกว่าวันนี้เจ้านายของตนงดงามเป็นพิเศษราวกับบุปผางามชูช่อผลิดอกแล้วกระทั่งพวงแก้มอิ่มยังระเรื่อ นางเห็นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวสัพยอกเฝิงหน่วนต่อ

“คุณชายหลินเพิ่งประสบความสำเร็จจากการติดตามทัพ จากทางใต้ หากได้พบท่านวันนี้ ไม่แน่ว่าอาศัยความดีความชอบ ของเขา เพียงเอ่ยปากถึงท่าน คนในตระกูลของเขาย่อมคิดถึงเรื่องทาบทามท่านเอาใจคุณชายหลินแน่ คราวนี้คุณหนูก็ไม่ต้องแต่งกับปีศาจหมูบ้าราคะที่ท่านกั๋วกงเลือกหาให้แล้ว!”

เฝิงหน่วนไหวไหล่เล็กน้อย นางรู้ทันสาวใช้ว่าอีกฝ่ายกำลังเอ่ยเย้าตนจึงแสร้งเอ็ด “เด็กโง่ หากเจ้ายังพูดไม่หยุด ไม่รีบไปเตรียมการ ข้าจะเอาเข็มมาเย็บปากเจ้าไว้เลยคอยดู!”

สาวใช้หัวทึบแบบอาจิงหน้าตื่นรีบปิดปากตน วิ่งแจ้นไปทำเรื่องโปร่งใส อย่างเช่นการติดสินบนผู้คุมประตูตามคำสั่งเจ้านายทันที