รักล้มโต๊ะ EP.6
1212 Words
เยส!
เยส!
เยสสส!!
เสียงดังลั่นร้านกู่ร้องบ้าง โห่บ้างแล้วแต่จะเชียร์ทีมที่ตนรักหรือเชียร์เฉพาะกิจ
หนึ่งในนั้นก็มีซิมที่กระโดดดีใจจนจนตัวลอยกับทีมบอลคู่ดึกแมทใหญ่
“ถ้าจะเฮขนาดนี้”
“โทษทีๆ ก็คู่นี้ตั้งแสนหนึ่งนี่หน่า”
“เอาเลขบัญชีมา หรือจะให้โอน”
“โอนแล้วกัน”
ทั้งซิมและยิมพากันเปิดแอปพลิเคชันธนาคาร
อีกคนหนึ่งรับ อีกคนหนึ่งโอน และสายตาหนุ่มหน้าอ่อนก็เผลอมองยอดเงินคงเหลือในบัญชีของยิม ตกใจกับตัวเลขหลายหลักที่นับนิ้วแทบไม่ทัน
“เปิดราคาต่อให้อีกลูก เอาป้ะ!”
“อุ๊ย! ขอให้เงินมันอุ่นกระเป๋าตังค์ก่อน” ยอดเงินกลมๆ หกหลักวิ่งเข้าบัญชีปลายทางหลังตากยิมสแกนคิวอาร์โค้ด
จู่ๆ คำเตือนของขิมก็ลอยขึ้นมาในหัวว่า “อย่าโลภ ให้รู้จักพอ ท่องไว้!!”
“โบราณบอกน้ำขึ้นให้รีบตัก ดวงกำลังมานะ น่าเสียดายออก”
“เหรอ...” เจ้าของโต๊ะเอ่ยชวนไม่หยุดปาก
นิสัยส่วนตัวกล้าได้กล้าเสียด้วยสินะ
เอาวะ! แทงเครดิตได้ จะกลัวอะไรเล่า
“มา! เหลืออีกสิบนาที ต้องมีอีกลูก ชัวร์!”
...
“ทำห่าอะไรของมึงวะ”
“เอาน่ะ! กูรับผิดชอบเอง”
“เดี๋ยวคนอื่นแม่งก็ขอเครดิตบ้าง”
“โซ่! กูขอแค่คนนี้ คนเดียวไง”
หุ้นส่วนคนสำหรับแหกกฎที่ว่าจะไม่ปล่อยเครดิตให้ใครซะเอง
โซ่ไม่รู้จุดประสงค์ที่แน่ชัดของยิมสักเท่าไร และไม่เห็นว่าซิมจะมีผลประโยชน์อะไรให้กอบโกย
การทำธุรกิจสีเทาแบบนี้จำต้องมีกฎเหล็กยิ่งกว่าธุรกิจทั่วๆ ไป เพราะหากินกับความโลภของมนุษย์ที่ถมเท่าไรก็ไม่มีวันเต็ม
เวลาได้ก็ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยไม่รู้จักพอ เวลาเสียก็ยิ่งทุ่มสุดตัวหวังแต่อยากจะได้คืน
...
เยส!!!
เจ้าลูกหนังสีขาวสลับดำพุ่งเข้าประตูทีมรองอีกครั้ง แฟนบอลรอบๆ สนามกระโดดเชียร์สุดตัว ส่วนทางนี้ก็เฮลั่นไม่ต่างกัน
ซิมยื่นขอมือถือที่แสดงคิวอาร์โค้ดรับเงินให้ยิมทันที
ฮาๆๆ
เจ้าของโต๊ะไม่ยี่หระเงินสองแสนที่เสีย เขาดูเต็มใจจ่ายให้ซิมด้วยซ้ำไป แต่ทว่า...
“ผิดบัญชีเปล่าซิม” ชายหนุ่มกำลังจะกดยืนยันเพียงแต่ครั้งนี้ชื่อบัญชีผู้รับมันเปลี่ยนไป
น.ส. ขนิษฐา...
“เออ! นี้บัญชีแฟนเราเอง”
“ทำไมวะ” คนหน้านิ่งเงียบมาตั้งนาน คราวนี้โซ่ถึงได้เปิดปากพูดบ้าง
ถ้ากลัวจะโดนตรวจสอบอันนี้ก็พอเข้าใจ แต่ซิมไม่ได้ทำธุรกิจและไม่ได้ฟอกเงิน
เอาเงินเข้าบัญชีคนอื่นมันก็ดูแปลกๆ นะ
“กูให้แฟนดูแลเงินอะ”
“เหรอ”
“น่าอิจฉาแฟนซิมจัง”
โซ่เบือนหน้าหนีเพราะเหม็นความรักของซิมเต็มทน มีก็แต่ยิมที่สายตาวิบวับอิจฉาแฟนสาวซะเหลือเกิน
“โอนแล้วใช่ป้ะ”
“เข้าบัญชีคุณขนิษฐาไปแล้วครับหนึ่งแสน”
“ขอบคุณมากครับยิม”
“กลับมาใช้บริการอีกนะครับคุณลูกค้า”
“แน่นอน”
ห้างสรรพสินค้า
“สวยป้ะแก”
“ก็ดีแหละ”
“อันนี้ก็ดี อันนี้ก็สวย แกช่วยฉันเลือกสักคู่ได้มั้ยนางขิม สวยทุกคู่ไม่ได้นะแกมันแพงมาก”
“ก็มันสวยอลังทั้งนั้นนะนิว แกชอบอันไหนที่สุดก็อันนั้นเลย”
-_-!
งานรวมญาติสุดสัปดาห์ที่กำลังจะมาถึงทำให้นินิวตื่นตัวจนเนื้อเต้น เพราะเธอเฝ้ารอจะได้พบหน้าใครบางคนมานานเหลือเกิน
“แกลองสวมคู่นี้ทีสิ”
“สูงขนาดนี้ฉันใส่ไม่เป็นหรอกนิว”
“ใส่ให้ฉันดูหน่อยเร็ว”
“อะๆ”
ส้นสูงประดับคริสทัลราคาแพงหูฉีกที่ลูกแม่ค้าตามสั่งไม่เคยได้ใส่สักคราว
มันสูง สวย แต่ไม่เหมาะกับเธอด้วยประกายทั้งปวง
“สวยวะ! คู่นี้ใส่แล้วขับผิวมากๆ แกลองเดินดูหน่อยใส่สบายมั้ย”
“ก็ไม่ค่อยนะ”
“เดินมา! สวมวิญญาณเลดี้กาก้า เชิดๆ เริ่ดๆ แบบนางแบบบนเวที”
“จัดไป”
ฮาๆๆ
และการแหย่เล่นขำๆ ระหว่างเพื่อนซี้สนิทกันก็ดันไปเข้าตาใครบางคน
“หึ! ให้แฟนดูแลเงิน แฟนเก็บเงินเก่ง เก่งจริงซะด้วยนะ”
“บ่นอะไรงึมงำโซ่ ช่วยเลือกสิพี่ใส่คู่ไหนดี”
“มันต่างกันตรงไหนเหรอฮะ สูงฉิบหาย ติดเพชรซะเว่อร์อย่างกับลิเก ผู้ชายเขาไม่ได้มองว่าผู้หญิงใส่รองเท้ายี่ห้ออะไรแพงแค่ไหนว่าสวยหรอกนะ”
“อีน้องเลว ตบปากเดี๋ยวนี้นะ”
รองเท้า,กระเป๋าสวยๆ เป็นอีกหนึ่งตัวเสริมความมั่นใจของผู้หญิง เรื่องนี้ผู้หญิงทั้งโลกรู้
“ไหนบอกว่าชวนมาซื้อของขวัญให้พ่อ”
“ก็เดี๋ยวไปไง”
“เร็วๆ เลย ง่วง” ปากบ่นง่วงแต่สายตาจ้องอยู่ที่สองสาวกำลังซ้อมเดินบน Cat Wall หัวเราะลั่นร้าน
แฟนเพื่อนกับเพื่อนของหล่อนก็ดูร่าเริงดีนะแต่น่าหมั่นไส้
ไหนไอ้ซิมมันโม้นักหนาไว้ว่าแฟนเป็นคนดี ขยัน ประหยัดและเก็บเงินเก่งไงวะ พอได้เงินแสนเมื่อวานก็พากันมาช็อปรองเท้าส้นสูงราคาแพงลิบ
“เห้ยซี!”
“ฮึ่ม...”
“คู่นั้นเท่าไร”
โซ่พยักพเยิดหน้าไปที่สาวมหา'ลัยสองคนที่ห่างออกไปไม่มากนัก เห็นพวกหล่อนลองกันอยู่นารพร้อมกองรองเท้าจำนวนมาก แต่ดูท่าจะถูกใจคู่ที่ติดเพชรระยิบระยับเป็นลิเกนั่น
“ก็หลักหมื่น...”
“หมื่นเท่าไร”
“ถ้าสีดำนั่นก็หมื่นปลาย”
“ฮะ! คู่แค่นั้นนะ ติดอะไรเยอะแยะขนาดนั้นเนี้ยนะ”
“มันสีลิมิเต็ดจ้ะ ประดับสวารอฟสกี้ แกต่างหากตาถั่วดูของสวยๆ งามๆ ของผู้หญิงไม่เป็น ตบปากเดี๋ยวนี้เลยโซ่”
“ซี! เล่นไรวะ”
“ลามปามนักไอ้เด็กผี ฉันแก่กว่าแกหลายปีอยู่นะ”
ผลัวะ!
“เฮ้ยซี..เจ็บ!!”
“ดื้อนัก! แม่จะตีก้นลาย”
...
กลับกันในเวลานี้
สองสาวหันมองสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีอีกฟากของร้านรองเท้าแบรนด์หรูหราบนห้างดัง
แน่นอนว่าตัวพ่ออย่างโซ่ไม่มีสาวคนไหนไม่รู้จัก และชื่อเสียงของเขาก็ไม่ค่อยดีสักเท่าไร
“แกรู้จักเหรอขิม”
“ก็ไม่เชิงหรอก”
“แบดบอยอย่างตานี้อย่าไปอยู่ใกล้นะแก”
“ที่ห้ามฉันเนี้ยเพราะแกหวงเองรึเปล่านิว” การหยอกล้อเล่นตามประสาสาวๆ เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง พวกเธอไม่ทันสังเกตเห็น
“นั่นน่ะตัวเก็บมหา’ ลัยดาวเลยนะ สงสัยคงกวาดในมอเรียบแล้วเลยมาล่าสาวออฟฟิศแทน”
“บ้าน่ะนิว! เขาอาจจะเป็นพี่น้องกันก็ได้น่ะ แกนี้คิดอกุศลจังนะ”
“เหรอ!? แกมีแฟนแล้วนะขิม ฉันจะฟ้องซิมว่าแกปกป้องผู้ชายอื่น เอ๊ะ! อย่าบอกนะว่าแกแอบชอบโซ่”
สาวๆ ส่วนใหญ่มักหลงในรูปและเงินทองกับข้าวของเครื่องประดับสิ่งฉาบฉวยที่เป็นแค่ภาพลวงตา
แมลงเม่าก็มักบินเข้ากองไฟเพราะหลงคิดว่าแสงสว่างนั้นจะมอบความอบอุ่นให้ หารู้ไม่ว่ามันจะเผาทำร้ายให้มอดไหม้กลายเป็นเถ้าธุลี
- Writer
