รักล้มโต๊ะ EP.16

1178 Words

Lemon seed :: มีใครสนใจป้ะ เดี๋ยวเราเพิ่มให้อีก มาตอนนี้เลย ขนิษฐา :: เราทำ เงินแค่ห้าพันทำเอาคนฟังหูตาวาว งานอะไรจะได้เงินเยอะแถมเวลางานสั้นๆ แค่นี้ นึกถึงแม่ที่ต้องยืนผัดข้าวทั้งหมดจนเหงื่อโทรมกาย หักทุนในแต่ละวันยังไม่เหลือไม่ถึงครึ่ง และแล้วคนอ่อนต่อโลกก็เดินทางมายังหมุดที่มะนาวส่งโลเคชั่นให้ บ้านหลังใหญ่ในซอยลึกและไม่มีบ้านหลังใดตั้งอยู่เคียงข้าง รั้วประตูสีขาวตั้งตระหง่าน ต้นไม้ครึ้มทึบ มีรถหรูร่วมสิบจอดเรียงราย และเสียงดนตรีEDM (1.Electronic dance music) ดังลอดออกมาแว่วๆ กระทบหูตั้งแต่ยังไม่เข้าเขตบ้านด้วยซ้ำ ‘ไม่เลือกงานไม่ยากจนขิม! ท่องงไว้’ บางครั้งโลกสวยกับคิดน้อยก็ต่างกันแค่เส้นบางๆ แล้วแต่คนมอง แม้ลางสังหรณ์จะบอกว่าไม่ควรเข้าไปก็เถอะ แต่เพราะมะนาวแนะนำมาขิมจึงคิดว่าคงไม่มีอะไรน่ากลัว เธอคิดแต่เพียงว่าหากมีหนทางไหนพอช่วยแฟนหนุ่มได้ก็อยากช่วย แม้ว่าส่วนต่างระหว่างห้าพันกับห้าแสนจะหลายเท่าอยู่มากโขก็ตาม “ไงจ๊ะนางชะนีน้อย” ทันทีที่มาถึงสาวสองใหญ่ร่างกายบึกบึนก็กล่าวทักทายอย่างสนิทสนม “เจ๊ทุเรียนใช่มั้ยค่ะ” “เออสิคะ!!” เจ๊ทุเรียนร่างใหญ่ส่วนสูงไม่น่าต่ำกว่าร้อยเก้าสิบเซ็น อกผายไหลผึ่ง วงกล้ามแขนกล้าขาเป็นมัดๆ อุ้ยน่าจะกัด แซะเล่นเบาๆ “จะยืนจ้องฉันอีกนานมั้ยห้ะ งานเริ่มแล้วไปเปลี่ยนชุดสิอีหนู เดี๋ยวแม่หักค่าตัวซะเลย!” “ค่ะๆ” เจ๊ทุเรียนโยนกระเป๋ามาใบจิ๋วมาให้พร้อมกับดันร่างน้อยนิดที่สูงไม่ถึงอกลุนๆ เข้าห้องน้ำ ขิมเข้าใจว่าเพราะตนมาล่าช้า แต่เมื่อควักเอาผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่อยู่ในกระเป๋าออกมาเท่านั้นแหละ “เร็ว! บิกีนีแค่นั้นมันไม่ได้ใส่ยากนะนังหนู!!!” เสียงแหวดแหวเร่งเร้าหน้าประตูโดยที่ขิมยังอึ้งอยู่กับบิกีนีสองชิ้นในมือเล็กๆ น่าจะถามก่อนว่ารายละเอียดของงานเป็นยังไงบ้างก่อนจะเห็นแก่เงิน ปังๆๆ เสียงทุบประตูก็ยังคงดังอย่างต่อเนื่องเรื่อยๆ “อ้าว...!” “ขิมใส่ไม่ได้ค่ะเจ๊ทุเรียน” “นมก็แค่นี้เองนะไม่ได้ใหญ่โตอะไรทำไมใส่ไม่ได้” “ก็มัน...” ผ้าสามเหลี่ยมชิ้นน้อยที่เอาไว้ปิดแค่ยอดนมใครจะใส่ลงกันเล่า นอกจากนั้นยังมีสาวๆ อีกหลายคนที่ใส่ไอ้ผ้าชิ้นน้อยๆ ทั้งสีเขียว สีแดง สีแสด เต้าทะลัก แก้มก้นเผยอ กำลังเดินถือขวดเครื่องดื่มกันอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรหน้าตาเฉย “อ้าวนี้! รับงานแล้วอย่ามางี่เง่านะ” “ขอโทษจริงๆ ค่ะ แค่ขิมใส่ไม่ได้จริงๆ” เงินอยากได้ก็จริงแต่ถ้าต้องทำอะไรขนาดนี้ขิมก็เลือกไปยืนช่วยแม่ผัดข้าวให้เหงื่อโทรมกายต่อไป เพล้ง ง ง แต่ทันใดนั้นเองก็เกิดเหตุขึ้นทันที พริตตี้สาวเมาแอ๋จนประคองสติไม่ไหว น๊อกกลางวงเหล้า “โอ๊ย! อะไรกันนะนางพวกนี้ ไม่มีความโปรเฟสชั่นแนล” แม่งานถึงกับกลุ้มกับปัญหาตรงหน้า “เดี๋ยว! ถ้าไม่ใช่ชุดนี้คือทำงานได้ใช่มั้ย” “ค่ะ! ขอแค่ไม่ใส่ชุดโป๊ขนาดนี้ก็พอ” แล้วชุดที่เหมาะกับงานและช่วงเวลาอันฉุกละหุกวุ่นวาย ชุดเดียวที่เจ๊ทุเรียนหาได้ก็มีเพียงยีนขาสั้นธรรมดาใส่อยู่บ้านของขิมแต่โดนเจ๊สาวร่างยักษ์ฉีกเสียขาดจนลุ่ยให้ดูสั้นและเซ็กซี่ขึ้น เสื้อกล้ามสีขาวเนื้อเบาบางคลุมด้วยเชิ้ตสีขาวตัวโคร่ง โดยรวมๆ แล้วมีเสน่ห์พอไปวัดไปวาได้ “แต่ว่า...” “โอ๊ยนางชะนี! มีอะไรก็อวดชาวบ้านเขาดูบ้างเถอะ จะเก็บไว้ให้ผัวดูคนเดียวทำไม” “...” “สรุปจะทำไม เจ๊จะโทรไปด่านางมะนาว ส่งใครมาก็ไม่รู้ เรื่องเยอะ” “ค่ะๆ จะให้ขิมทำอะไร” ปล่อยตัวไปตามสถานการณ์บังคับอย่างห้ามไม่ได้ และต่อจากนี้คือประสบการณ์ใหม่ในฐานะเด็กเอ็น “ออนเดอะร็อก,โซดาน้ำ,โค้กเพรียว” บนเคาร์เตอร์ทรงสูงเรียงรายด้วยขวดแก้วบรรจุหลายสไตล์,รสชาติและวิธีการกิน เด็กศิลป์เข้าที่ประจำตำแหน่งชงเหล้าสูตรต่างๆ ให้ลูกค้าแต่ละคน “มาใหม่เหรอน้อง พี่ไม่เคยเห็นหน้าเลย” “ค่ะ” “ชื่ออะไร” “เมื่อกี้บอกว่าผสมอะไรนะคะ” “Jack Apple Fizz (2) ” ... ใครจะรู้ว่าท่าทางไร้เดียงสากับสีหน้างงๆ นั้นจะกลายเป็นสีสันแปลกตาให้ค่ำคืนของเหล่าเด็กรวยที่มีเวลาในชีวิตว่างมากเสียจนไม่รู้จะทำอะไรดี แม้แต่ปาร์ตี้ส่วนตัวที่ขยันจัดกันเกือบทุกสุดสัปดาห์ก็ยังไม่บันเทิงเท่าตอนนี้ที่มีตัวตลกหน้าใหม่หลงเข้ามาในวงอโคจร “แจ็ค แอปเปิล ฟีท?” “อืม...” “แล้วมันต้องชงยังไง...คะ!?” ลูกค้าหนุ่มตรงหน้าจ้องมองเธอ สายตาแพรวพราวแบบที่ผู้ชายดีๆ เข้าไม่ทำกันแน่นอน “เป็นเด็กชงเหล้ามาถามลูกค้าได้ไง” “ขิม...” “ชื่อขิมนี้เอง” เล่นเด็กหน้านี้น่าจะสนุกดี เจ้าพ่อไพรเวทปาร์ตี้กวาดพริตตี้,เอ็มซีมาทั้งวงการ พอเจอขิมน้อยก็รู้สึกถูกใจ “ลองชงมาสิ ถ้าถูกพี่ให้แก้วละพัน” “พัน...” “แต่ถ้าชงผิดขิมต้องดื่มนะ พี่ให้แก้วละสองพัน” “โอ้โห!” แบงก์สีเทามันช่างล่อตาล่อใจ ถ้าชงไอ้แอปเปิลฟีทสูตรนี้ถูกขิมได้ทิปแก้วละตั้งหนึ่งพัน แต่ถ้าเธอชงผิดแล้วดื่มมันซะเองเธอก็จะได้มันอีกหนึ่งเท่าตัว สมองด้านชั่วต่างพากันกาข้ออ้างให้ตัวเอง ขิมคิดว่า หากแกล้งชงผิดสักห้าแก้วแล้วดื่มเองก็ได้ตั้งหนึ่งหมื่น ส่วนลูกค้าหนุ่มก็คิดว่า เอาสิ! ถ้าคิดว่าคอแข็งพอจนสามารถหอบเงินออกจากบ้านเข้าได้ก็เชิญเลย แต่ถ้าไม่ไหว คืนนี้เขาจะพิสูจน์ว่าเสียงขิมตัวนี้จะร้องได้หวานหูหรือซู่ซ่าแค่ไหนกันเชียว แกร๊ก! “ไม่ใช่ ดื่ม!” “ฮะ!?” แต่กฎไม่ได้บอกว่าเด็กชงมีสิทธิ์เลิกเล่นได้ทุกเมื่อตามความพอใจ ถ้าขิมยังชงไม่ตรงใจลูกค้า เธอก็ต้องดื่มต่อไปเรื่อยๆ จนสติเริ่มเลือนหาย ขาแข้งเริ่มอ่อนแรง ความระแวดระวังตัวลดน้อยลง แสง สี เสียง และสิ่งเร้าต่างๆ รอบตัวเริ่มไม่น่ากลัวเท่าตอนก้าวเท้าแรกเข้ามา แต่กลับทำให้เธอสนุกกับบรรยากาศในงาน “แก้วต่อไปจ๊ะน้องขิม” “เมื่อไรจะถูก” “ถ้าไม่ชงไม่ถูกนะน้องขิมก็ได้เงินเพิ่มไงจ๊ะ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more