รักล้มโต๊ะ EP.14

1400 Words

“น้านาสวัสดีค่ะ” “สวัสดีลูก,พี่เพียงสวัสดีค่ะ” กรุณา_มารดาของซิมหุบร่มกันยูวีลง รับไหว้จากแฟนสาวของลูกชายและทักทายมารดาของเธอ “กำลังพูดถึงลูกชายน้าอยู่เหรอ ไอ้เจ้าซิมมันทำอะไรไหนพูดสิ” มาดข้าราชการตำแหน่งใหญ่ กรุณาเป็นถึงรองผู้จัดการกระทรวงมีชื่อที่ใครๆ ต่างก็รู้จัก “เด็กๆ เขางอนกันนิดหน่อยน่ะ” “เหรอ! ไม่เห็นขิมเคยบอกน้า” “ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะน้านา ขิมก็แค่...” สาวเจ้าไม่รู้ว่าจะหาข้ออ้างอะไรด้วยนิสัยก็ไม่ใช่คนขี้ใจน้อย ชอบเรียกร้องอะไรกับแฟนอยู่แล้ว “ซิมติดทำโปรเจคจบอะแม่ก็เลยไม่ค่อยมีเวลาให้ขิมช่วงนี้” เจ้าตัวเดินโผล่มาจากด้านหลังมารดา ซิมยกมือไหว้แม่ขิมตามมารยาทและนั่งลงข้างมารดาพร้อมด้วยใบหน้าทะเล้นแบบที่ชอบทำ “ตอนจะพาลูกสาวเขาไปก็ยังกล้ามาขอ พอเขาไปอยู่ด้วยแล้วจริงๆ เราก็ต้องรับผิดชอบเขาด้วยรู้มั้ยฮะ” “รู้แล้วครับ” “แฟนดีๆ หาไม่ได้ง่ายๆ นะซิม ต้องรักษาขิมไว้ให้ดีๆ นะ” “ไม่ขนาดนั้นหรอกนา” “พี่เพียงค่ะ! นาจองขิมไว้แล้วตั้งหลายปี เราสองบ้านรู้จักกันมาตั้งนาน นาไม่ยอมให้เจ้าลูกชายจอมดื้อนิสัยคนนี้เลิกกับขิมหรอก” “ไม่เลิก! ใครจะยอมเลิกล่ะครับ” ขิมรับรู้ได้ถึงพลังงานบางสิ่งบางอย่างของแฟนตัวเอง น่าแปลกที่จู่ๆ ซิมและน้านามาหาเธอถึงบ้านพร้อมกัน “น้านากับซิมมาทานข้าวเหรอค่ะ วันนี้จะทานอะไร” “ของเราเหมือนเดิม” “น้าขอผัดผักรวมแล้ว ไม่ได้กินข้าวฝีมือขิมนานแล้วเหมือนกันเนาะ” “รอสักครู่นะคะ” หญิงสาวละตัวกลับเข้าไปในครัว ลูกแม้ค้าอาหารตามสั่งหยิบจับตะหลิวกระทะคล่องแคล่วว่องไว เปิดไฟเตาแก๊สรอจนน้ำมันร้อนได้ที่โยนกระเทียมสับลงไปเจียวให้หอมตามด้วยหมูชิ้นหมักด้วยซอสปรุงรสหันพอดีคำ ไม่นานกับข้าวสองสามอย่างตามด้วยข้าวสวยร้อนๆ ก็ยกเสิร์ฟบนโต๊ะภายในร้านอาหารข้างทาง ทาวเฮ้าส์สองชั้นคูหาเล็กๆ ย่านชานเมืองที่สองแม่ลูกใช้อยู่อาศัยและทำมาหากินเลี้ยงชีพ “ขิม! กลับวันนี้เลยได้มั้ย” “อะไร” “ไปธุระกับเราหน่อย” “ฮะ!” วัยรุ่นหนุ่มสาวปล่อยให้คนแก่วัยใกล้เคียงนั่งคุยกัน เมื่อได้จังหวะ ฝ่ายชายก็เอ่ยปากชวนแฟนสาวกลับคอนโดทันที “นะ” “ธุระอะไร” “เออน่ะ” “อย่ามาเออน่ะ บอกมาว่ามีธุระอะไร” ต้องยอมรับว่าขิมยังเคืองเรื่องที่ซิมใส่อารมณ์กับคำเตือนของเธอเมื่อวานจึงพาลใส่ คงไม่มีธุระอะไรนอกจากให้ไปเก็บกวาดบ้านช่องสินะ ตัวทำบ้านรก เพราะเธอไม่มีปัญญาช่วยหารค่าน้ำ,ค่าไฟ,ค่าเช่าคอนโด เต็มที่ก็แค่ของกินของใช้ภายในบ้านและเก็บกวาดเป็นการแบ่งเบา “มีงานให้ช่วยทำ” “งานเหรอ” “ใช่” “งานที่ว่าคือ...” แวบแรกขิมคิดว่างานพิเศษหารายได้แต่ดูจากสีหน้าและนิสัย ซิมไม่ใช่คนประเภทนั้น คนที่ใช้เงินมือเติบหาเงินจากการเล่นพนัน ไม่ใช่คนที่จะหางานพิเศษเพิ่มรายได้ให้ตัวเอง “เดี๋ยวเราบอกป้าเพียงว่าขิมไปช่วยเราทำโปรเจค คืนนี้ขิมจะกลับพร้อมเราเลย” . . . โปรคลับ เวลาสองทุ่ม ณ ทาวโฮมทรงสูงสี่ชั้นติดไฟประดับประดาสวยงามเป็นรูปไม้คิวและลูกสนุกเกอร์ หญิงสาวขมวดคิ้วจนยุ่งมองด้วยความสงสัย “มาที่นี่ทำไม” “ก็ที่นี่แหละ” ซิมก้าวลงจากรถด้วยท่าทีร้อนรน ตรงมาเปิดประตูฝั่งแฟนสาวให้ด้วยและรีบพาตัวขิมเข้าไปด้านในทันที หลังประตูกระจกบานใหญ่สีดำสนิทมีโซฟาให้นั่งพักเรียบรายเต็มไปหมด ถัดเข้าไปอีกหน่อยมีกระจกใสกั้นเป็นอีกห้องหนึ่งที่ด้านในมีตู้เกมรูปแบบต่างๆ นานา “ขิมนั่งรอเราแปบนะ” เธอถูกกดบ่านั่งลงกับโซฟาหน้าประตู ขิมมองบรรยากาศรอบตัว มันเหมือนในหนังเรื่องหนึ่ง แหล่งรวมตัวของนักเสี่ยงโชคและการละเล่นเสี่ยงดวง ตู้บอล แข่งม้า ตกปลา Slot Rulet โจ๊กเกอร์ แบงก์เกอร์ ปาจิงโกะและอื่นๆ เรียงรายเป็นตับ มีลูกค้าหลายวัยตั้งแต่คนทำงานจนถึงเด็กมัธยม แฟนหนุ่มเดินไปหาพนักงานสาวรายหนึ่งแล้วก็กระซิบคุยบางอย่าง ทั้งคู่มองกลับมาที่เธอ “ป้ะ!” “ไปไหน” “ข้างบน” ซิมจูงมือแฟนสาวแต่ขิมขืนตัวเองไว้ ในใจมันมีลางบอกเหตุไม่ดีว่ากำลังจะเกิดขึ้น แต่ท้ายที่สุดคนมาใหม่สองชีวิตก็ลากจูงกันมาถึงชั้นสองของทาวโฮมสี่ชั้น “พามาจนได้นะมึง” ชายหน้านิ่งคนเดิมหันมาทักทาย โซ่มาตรวจเช็กความเรียบร้อยของธุรกิจใหม่ที่ร่วมทำกับยิมเช่นเดิม ส่วนอีกคนกำลังหัวหมุนอยู่ในห้องกระจก แต่ยิมก็ยังไม่วายฉีกยิ้มและโบกมือทักทายคนทั้งสอง “มึงก็พูดไป” “หมายถึงอะไรเหรอซิม” “ที่นี่ไง! งานพิเศษที่เราว่า” อีกครั้งที่ขิมสำรวจสถานที่รอบตัวด้วยสายตา ชั้นหนึ่งเป็นโซนเกมตู้ส่วนชั้นสองเป็นโซนโต๊ะสนุกเกอร์ ถัดไปเป็นห้องกระจกใสมีชายหนุ่มอีกคนนับนั่งเงินเป็นกองอยู่บนโต๊ะ “งานที่ว่าคือที่นี่เหรอ จะให้เราทำอะไร” “ก็เป็นคนดูแลที่นี่” “ฮะ! ทำไมเราต้องทำ” ขิมงงกับคำตอบที่ได้รับ เธอไม่อยากเอาตัวเข้ามาเกี่ยวข้องกับธุรกิจสีเทาหม่นแบบนี้ อาชีพลูกแม่ค้าตามสั่งมันอาจจะลำบากอยู่หน้าเตาร้อนๆ ไม่เหมือนห้องแอร์แต่มันก็ภาคภูมิใจกว่าเยอะ “นะขิม ช่วยเราหน่อย” “อะไรของซิมเราไม่เห็นเข้าใจเลย” ขิมเสียงแหว แฟนหนุ่มพูดอะไรไม่เห็นเข้าใจสักนิด “ไหนมึงบอกคุยกันแล้ว” โซ่เห็นท่าทีของขิมมันไม่ตรงกับที่ซิมเล่าไว้ก่อนหน้านี้ “เออ! คุยกันแล้ว” “เรากลับก่อนนะซิม...!!” ไม่ว่าเหตุการณ์ตรงหน้าจะเป็นเช่นไรขิมไม่ขอยุ่งเกี่ยว เธอสะบัดมือแฟนหนุ่มออกแล้วรีบลงจากชั้นบนของอาคาร “มึงไปตกลงกันมาก่อนเถอะ สรุปว่าไงแล้วค่อยมาบอกกูอีกที” “เออๆ” ย้อนไปวันก่อนที่ซิมจะพาตัวขิมมาร้านของโซ่ “มึง! กูขอยืมเงินสักห้าแสนได้มั้ย” “เดี๋ยวนะ! ช่วงนี้มึงเสียบอลเหรอ” เท่าที่ฟังจากยิมไม่ใช่อย่างนั้น และถ้าเป็นอย่างนั้นจริงโซ่ก็คงปฏิเสธไม่ให้ความช่วยเหลือ “เปล่า...” ไม่ใช่แค่กับโต๊ะของยิมที่เขาแทง ยังมีบ่อนอื่นๆ อีกที่ซิมแวะเวียนไปเสี่ยงโชค “เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา แต่กูจะได้อะไรถ้าให้มึงยืม ห้าแสนไม่ใช่น้อยเลยนะช่วงนี้กูก็ต้องหมุนเหมือนกัน” ชายหนุ่มเตรียมบอกปัด โซ่เป็นคนแยกแย่งออกระหว่างเรื่องส่วนตัวและธุรกิจอย่างชัดเจน “เถอะนะ! เดี๋ยวกูจ่ายดอกให้” “กูไม่ได้จะอะไรนะ! แต่มึงจะหาจากไหนมาคืนกูวะ หลักประกันอะไรก็ไม่มี” ซิมเป็นเด็กมหา'ลัยที่เอาแต่แบมือขอเงินพ่อแม่ไปวันๆ บ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรนัก แค่อาศัยหาเงินได้จากการเสี่ยงดวงก็ยังชะล่าใจ และไอ้รถญี่ปุ่นรุ่นถูกๆ ที่ขับอยู่ ต่อให้ยึดมาขายก็ยังไม่ถึงห้าแสนด้วยซ้ำ หลักประกัน... เหมือนว่าคนฟังจะคิดแผนดีๆ ออกแล้ว “มึงเพิ่งเปิดร้านใหม่ไม่ใช่เหรอ” “แล้ว...” “ต้องการคนเพิ่มเปล่า” “อย่าบอกว่ามึงจะทำงานใช้หนี้” “ไม่ใช่กูแต่เป็นขิม” “เชี่ยอะไรของมึงเนี่ยฮะ” คนฟังถึงกับร้องฮะ แฟนสาวมาเกี่ยวอะไรด้วยกับเรื่องทั้งหมดนี้ “ขิมอยากได้งานพิเศษทำอยู่พอดี และขิมก็จะการันตีว่ากูจะรีบหาเงินมาคืนมึงแน่นอน”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more