ฮะอึ้ก...
“อย่ามาเสแสร้งแกล้งบีบน้ำตาให้น่าสงสารเลย ฉันรู้ทันเธอหรอกนะ” ผู้อาวุโสเรียกผู้เกี่ยวข้องมาสอบปากทีละคน
ขณะนี้ขิมรู้แล้วว่าสีหน้าสายตาแบบที่ตัวต้นเรื่องใช้กับเธอบ่อยๆ โซ่ได้มาจากใคร
เขารังแกและทำร้ายเธอจนร้องไห้ฟูมฟาย หายใจไม่ออกนอนไม่ได้จนเกือบเช้า วันต่อมาแม่เขาก็มาทำซ้ำ
“ว่ายังไง ไหนเล่ามาสิ”
“คือว่าขิม...” เจ้าตัวก็ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดี
เริ่มจากที่แฟนติดเสี่ยงโชค ติดหนี้บอลแล้วเอาเธอมาเป็นตัวประกัน หรือตรงที่ตัวเองเมาจนถูกเขาหิ้วขึ้นเตียงดีนะ
“เมื่อประมาณเดือนที่แล้ว เงินจำนวนห้าหมื่นบาทในบัญชีลูกชายฉันโอนเข้าบัญชีเธอ ใส่ข้อความท้ายสลิปว่าจ้างเอ็น...อธิบายตรงนี้มาก่อนแล้วกัน”
...
สาวเจ้าฟังไม่ถนัด ขิมมั่นใจว่าตัวเองไม่รู้ไม่เห็นเงินจำนวนนี้แน่ๆ
“สัปดาห์ต่อมาอีกห้าหมื่น ใส่ข้อความสั้นๆ ว่าค่าตัวขิม...เธอสินะขิม ใช่มั้ย” หญิงร่างท้วมในชุดผ้าไหมวางกระดาษเอสี่บนโต๊ะ
