ถ้าแม่รู้ว่าลูกสาวเพียงคนเดียวยอมขึ้นรถตามหลังผู้ชายต้อยๆ มีหวังโดนดุไม่ได้ผุดได้เกิดแน่
“ทำไม… กลัวเหรอ” เขาถามยิ้มๆ สอดมือล้วงกระเป๋ากางเกงพลางสำรวจเธอตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า วราลีหวั่นสะท้านต่อสายตาคู่นั้น และเหมือนภูเบศจะรู้ตัวว่าคงเผลอมองแม่นิสิตสาวมากเกินไป เขาจึงหยุดการกระทำดังกล่าวแล้วเชื้อเชิญเจ้าหล่อนเข้าบ้าน
“เข้าข้างในก่อนสิ มีเรื่องจะพูดกับฉันไม่ใช่หรือ”
พูดจบก็สาวเท้าเดินนำหน้าโดยมีสาวใช้คนหนึ่งรีบวิ่งมารับเสื้อสูทราคาแพงไปจากมือหนา วราลียิ่งตื่นตาตื่นใจมากกว่าเก่าเมื่อได้ย่างกรายเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งภายในคฤหาสน์หลังงาม เฟอร์นิเจอร์ทองคำแท้ส่องแสงระยิบระยับ แม้แต่ราวบันไดก็ทำจากทองลาดยาวไปจนสุดลูกหูลูกตา
“นั่งก่อนสิ” ภูเบศเปิดประตูห้องรับแขกต้อนรับเธอ บ้านของเขามีห้องรับแขกทั้งหมดสามห้อง อีกสองห้องจะอยู่ชั้นสอง มีไว้ต้อนรับเฉพาะแขกนักธุรกิจมีระดับ หรือเพื่อนสนิทเท่านั้น
“ค่ะ
