แสงแดดยามเช้าสาดกระทบเปลือกตาคู่งามที่หนักอึ้งให้ต้องลืมตาตื่นท่ามกลางความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศ ศีรษะทุยสะบัดไล่ความมึนงง วราลีค่อยๆ พยุงร่างนั่งพิงหัวเตียงก่อนใช้สองมือนวดคลึงขมับอิ่มทั้งสองข้าง หญิงสาวพยายามเรียบเรียงเหตุการณ์เมื่อคืน หลังจากเธอทานอาหารที่สาวใช้คนหนึ่งนำมาเสิร์ฟสักพักก็ผล็อยหลับไป ในตอนนั้นเธอจำได้ว่ากำลังรอให้ผู้ชายคนนั้นกลับมา
“คุณภูเบศ” วราลีพึมพำเสียงแผ่ว
“น่าชื่นใจจริงๆ ตื่นเช้ามาเมียจ๋าก็ร้องหาผัวเลย” วราลีเงยหน้ามองผู้ชายที่แต่งกายในสภาพล่อแหลม อกกว้างเปลือยโชว์กล้ามท้องแกร่งเป็นรอนเงา ท่อนล่างพันผ้าขนหนูไว้อย่างหมิ่นเหม่
“คุณ!” วราลีตกใจ “ทำไมคุณถึง…”
“ดูตัวเองก่อนสิจ๊ะเมียจ๋า”
ภูเบศยิ้มละไม วราลีได้สติจึงเริ่มสำรวจร่างกายของตัวเอง เนื้อนวลเปลือยเปล่าอยู่ภายใต้ผ้านวมผืนหนา หัวใจดวงน้อยหล่นวูบ
“นะ นี่มันอะไรกัน ทำไมฉัน…”
หญิงสาวพูดไม่ออกได้แต่มองค
