“ถ้าเธอไม่บอกทางกลับบ้าน งั้นไปต่อกันที่โรงแรมแล้วกัน”
สุดท้ายก็ต้องงัดไม้เด็ดขึ้นปราบ
“หมู่บ้านสุขใจ สุขุมวิทซอย 11”
น้ำเสียงกระแทกกระทั้น ภูเบศลอบยิ้มกับท่าทีกระฟัดกระเฟียดของเจ้าหล่อน ชายหนุ่มขับไปตามเส้นทางที่ร่างบางบอกไปเรื่อยๆ จนกระทั่งรถคันหรูเคลื่อนตัวเลี้ยวเข้าสู่หมู่บ้านดังกล่าว
“จอดตรงนี้”
“จะไปส่งหน้าบ้าน” เขาต่อรอง
“ฉันบอกให้จอดตรงนี้!”
วราลีตะโกน สารถีหนุ่มจำต้องยอมเพราะไม่อยากมีปากเสียงด้วย ร่างบางพยายามเปิดประตูรถหลายทีแต่ไม่เป็นผล หล่อนหันมองคนข้างกาย เขาทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ได้น่าหมันไส้
“เปิดประตูรถ” เธอพยายามใจเย็นอย่างที่สุด
“คุยกันก่อน” ภูเบศสบมองคนหน้าหวาน “เรื่องที่เกิดขึ้นฉันยินดีรับผิดชอบ”
“ไม่!” เธอปฏิเสธทันควัน
“นี่แม่คุณ โดนเจาะไข่แดงฟรีๆ ชอบเหรอ อุตส่าห์จะรับผิดชอบแล้วยังเล่นตัวอะไรอีก”
“ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรทั้งนั้น คนสารเลว ฉันไม่น่าไปขอควา
