หลังจากเคลียร์งานที่บริษัทฯ เสร็จสิ้น ภูเบศก็รีบขับรถออกมาสังสรรค์กับเพื่อนพ้องตามประสาชายโสดไร้พันธะ ชายหนุ่มสอดสายตามองหาปริญ ปกติมันจะต้องมาถึงก่อนใคร
“มันไม่มา”
ธนาคิมเอ่ยเสียงทุ้ม ร่างสูงนั่งไขว่ห้างแล้วปล่อยให้แม่ดาวยั่วทั้งหลายเต้นโยกย้ายส่ายสะโพกโดยไม่คิดใยดี พวกหล่อนพยายามปลุกเร้าอารมณ์เต็มที่แต่คนอย่างธนาคิมถ้าไม่ก็คือไม่
แววตาคู่นั้นคล้ายกำลังครุ่นคิดเรื่องบางอย่างอยู่ตลอดเวลา
“เป็นอะไรวะ แล้วทำไมไอ้นัยไม่มา นัดไม่เป็นนัดไอ้เพื่อนเวร”
นัย ในที่นี้หมายถึงปริญนั่นเอง
“จะให้ตอบคำถามไหนก่อนดี” ธนาคิมย้อนถาม ภูเบศถึงกับกุมขมับ
“แล้วแต่มึงเลย อยากตอบคำถามไหนก็ตอบมา”
เขาไม่อยากต่อปากต่อคำกับคนหน้ามึนอย่างไอ้หมอนี่ มันชอบพูดจานิ่งๆ แต่กวนอารมณ์ใช่เล่น
“กูไม่ได้เป็นอะไร แค่เบื่อๆ เซ็งๆ ส่วนไอ้นัยคลุกอยู่กับเมีย ต้องให้กูบอกไหมว่าใครเป็นเมียมัน”
แสร้งถามไปอย่างนั้นเอง มั่นใ
