“เธอเป็นของฉันวราลี ของฉันคนเดียวเท่านั้น!”
เขาประกาศกร้าวก่อนประกบเรียวปากอวบอิ่ม บดขยี้หนักหน่วงจนวราลีเริ่มพ่ายแพ้ เปิดโอกาสให้เขาสอดลิ้นดื่มชิมความนุ่มละมุนอย่างง่ายดาย เธอหมดแรงจะต่อต้านเพราะเขานั้นมีพละกำลังมากมายเหลือเกิน รสจูบแสนป่าเถื่อนค่อยๆ เปลี่ยนเป็นความอ่อนหวานระคนเรียกร้อง วราลีอ่อนระทวยตามแรงกลไกแห่งธรรมชาติ ดวงตากลมโตหลับพริ้มยามเขาเลาะเล็มกลีบปากนุ่มด้วยความอ่อนโยน เธอเผลอจูบตอบทั้งๆ ที่ไม่ประสา ความเงอะงะไม่ได้ทำให้เสียอรรถรสในการจูบ กลับกลายเป็นความน่ารักน่าทะนุถนอมจนภูเบศหัวใจเต้นแรง
จูบร้อนแรงซาบซ่านพาหญิงสาวหายใจไม่ทั่วท้อง เรียวปากหยักบดเคล้ากลิ่นหวานล้ำจนแทบหลอมละลายเป็นเนื้อเดียว มือหนาค่อยๆ ปลดพันธนาการข้อมือเล็กแล้วเบนเข็มทิศไปลูบไล้สีข้างสวยแทน แม้ร่างบางยังมีเสื้อผ้าปิดกายครบชุด ทว่ากลับไม่ทำให้ความเซ็กซี่ในกายเธอลดลงได้เลย ภูเบศครางฮึมครั้งสุดท้ายก่อนถอดถอน
