เจ้าสาวหลงทางรัก

หลังเนียนดีจัง

“ซื้อเอาใหม่ก็ได้ ถือว่าฉันให้เป็นของขวัญที่ช่วยงาน”

“ต้องพูดว่าพี่สิคะ จะได้ชินๆ” ฉันย้อนคำที่เขาเคยพูดกับฉัน

“อืม พี่” ‘มันก็จะมีเขินๆ หน่อยนั่นล่ะ’ หันหน้าหนีออกไปนอกรถ...เขาแพ้ทางเธอแล้ว นั่นคือเรื่องจริงอย่างไม่ต้องสงสัย นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้นนะเจ้าสาวของคนอื่นยังจับเขาให้หลงอยู่ในสนามของเธอ จนหาทางกลับไม่เจอ ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าอยู่ด้วยกันไปอีกสักอาทิตย์แล้วเขาเกิดเผลอหลงเปรมิกาเข้าจริงๆ เขาจะทำยังไงต่อวะน่ะ

&&&&

ร้านชุดราตรี

ฉันมองชุดเกาะอกสีชมพูอ่อน ยาวแค่ครึ่งหน้าขาอย่างลำบากใจ ชุดนี้ราคาเกือบสามหมื่นกับงานเลี้ยงแค่งานเดียวที่ฉันต้องอยู่ที่นี่ชั่วคราว ขนาดว่าฉันก็ไม่ได้จนมากมาย ฉันยังไม่อยากให้คุณคนรวยคนนี้ซื้อมันให้ฉันหรอกนะคะ หรือเขาจำไม่ได้ว่าฉันแค่ผ่านทางมา อีกไม่นานก็ไปแล้ว ‘เขาจะเปย์หนักอย่างนี้ไม่ได้สิคะ’ “พี่เหนือ ปริมไม่เอาได้มั้ย”

“เอาไปลองใส่ก่อน”

ฉันถอนหายใจให้เขาเห็นตรงๆ นั่นล่ะ ก่อนจะเดินตามพนักงานขายที่ดูจะอยากขายชุดนี้มากกกก

ในห้องลองเสื้อ

“ถอดชุดฟุตบอลออกก่อนค่ะ” พนักงานสาวยิ้มกริ่มใส่คนสวยที่คุณเหนือตะวันบอกว่าเธอคนนี้เป็นแฟนเขา ก่อนจะแอบทำตาโตกับรูปร่างในชุดชั้นในลายลูกไม้...หน้าท้องเป็นลอนคลื่นเหมือนคนชอบออกกำลังกาย หน้าอกใหญ่คัพซี สะโพกกลมได้รูป บวกกับจีสตริงสีขาว…เอ่อ “คุณหุ่นดีมาก” รูดซิบชุดที่ตัวเองกำลังจะขายส่งให้อีกฝ่ายสวมมันลงไป ‘สวยมากจริงๆ’

“ขอบคุณค่ะ พอดีฉันชอบว่ายน้ำ ชอบออกกำลังกายน่ะค่ะ” ฉันดึงเกาะอกขึ้นมาจนถึงบนสุดก่อนจะหันหลังให้พนักงานสาวช่วยรูดซิป ดีนะที่ตอนนี้ฉันจับผมเอาไว้แล้ว ไม่งั้นมันคงพันกันยุ่งเหยิงในระหว่างสวมชุดนี่แน่

“อ่า ออกจะคับไปหน่อยนะคะ” พนักงานออกความเห็น

“ถ้าโนบราก็ใส่ได้อยู่ค่ะ” ในตอนนี้ฉันยังใส่ชั้นในครบชุด ซิปด้านหลังจึงรูดขึ้นได้ไม่สุด ตามปกติชุดแบบนี้จะมีโครงเหล็กด้านในส่วนของเต้านมอยู่แล้ว ดังนั้นคนใส่ควรจะโนบราจึงจะสวย คือฉันไม่อยากเสียเวลาถอดชิ้นบนออกให้วุ่นวายและอันที่จริงแล้วอกฉันก็ไม่ได้ใหญ่มากนะคะ แค่สามสิบแปดเอปกติมั้ย “มีแผ่นปิดหัวนมขายมั้ยคะ เดี๋ยวฉันจะซื้อไปด้วยเลย เผื่อจะใช้ในวันงานเลี้ยงจริงๆ” ฉันปล่อยผมให้สยายไปทั่วแผ่นหลังก่อนจะเดินออกจากห้องลองชุดไป ซิปรูดไม่ถึงไม่เป็นไร มีผมยาวๆ บังเอาไว้แล้ว อีกเดี๋ยวค่อยเข้ามาเปลี่ยนกลับเป็นชุดฟุตบอล และที่ออกมาเนี่ยคืออยากให้คนจ่ายเงินเขาดูก่อน พอใส่เข้าจริงๆ คือชุดมันย่นมาถึงครึ่งขาฉันเลยนะคะ ‘จะดีมั้ยน่ะ’

เหนือตะวันมองสาวสวย หุ่นดีมาก ด้วยสายตาพึงพอใจ ผู้หญิงแบบเปรมิกานี่ จะให้เขาควงไปไหนต่อไหน...ต้องบอกเลยว่าไม่ได้อายใครแน่ ‘ถ้าเธอเป็นแฟนเขาจริงๆ ก็คงดี’ ส่ายหัวให้กับความคิดบ้าบอของตัวเองกับสาวสวยที่อยู่ด้วยกันได้ไม่ถึงวันอย่างอ่อนใจ

“พี่เหนือคะ ที่จริงแล้วปริมว่าเราไปหาชุดสวยๆ ราคาถูกกว่านี้ก็ได้นะคะ” เชื่อเถอะว่าพี่เหนือคงไม่ให้ฉันเปลี่ยนแล้วแน่ ก็ดูแววตาเขาสิ มองฉันเหมือนอยากจะกลืนฉันลงท้องซะเอง

“ไม่หรอก เอาชุดนี้ล่ะ” หันไปด้านข้างที่มีพนักงานยืนอยู่ด้วย “นี่ครับการ์ด เดี๋ยวคุณเอาชุดของแฟนผมมานี่เดี๋ยวผมพาเธอไปเปลี่ยนเอง” เหนือตะวันรับชุดฟุตบอลที่เปรมิกาใส่มาถือไว้พร้อมกับโอบคนเอวบางไปทางห้องลองชุด ‘เอวเล็กมาก’ แต่เหมาะมือดีมากกว่า “อยากได้อะไรเพิ่มอีกรึเปล่า” พยายามคุมเสียงตัวเองเหมือนจะระงับอาการสั่น

“อย่ามาพูดเหมือนเป็นอาเสี่ยเปย์สาวนะคะ เรามันแค่แฟนหลอกๆ พี่อย่าลืมสิ” แล้วมือพี่แกอีกนะถนัดกอดกันจังเนอะ

“ไม่พูดเสียงดังครับแฟน” เหนือตะวันดันแผ่นหลังบอบบางนั้นเข้าประตูของห้องลองชุดไป พร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ผู้หญิงอะไร sex appeal (เสน่ห์ดึงดูด) สูงเป็นบ้า ยิ่งหน้าใสเหมือนตุ๊กตานั่นอีก “กูคิดผิดรึคิดถูกวะ” ที่ขอเปรมิกาให้ช่วยมาเป็นแฟนหลอกๆ ของตัวเอง นี่กะว่าจะพามาซื้อชุดสองสามชุด ดูตอนนี้สิบัตรของเขากลับรูดออกไปเกินครึ่งแสนอย่างไม่นึกเสียดาย รูดออกทั้งๆ ที่ฝ่ายหญิงไม่ได้ขอเลยด้วยซ้ำ

“พี่เหนือคะ เข้ามาช่วยรูดซิปให้ปริมหน่อย ซิปมันติดผมอ่ะค่ะ”

คนถูกขอให้ช่วยถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับ หากเปรมิกาไม่ได้ใส่ชุดแต่งงานมาที่บ้านเขาเมื่อเช้า เขาคงคิดว่าหล่อนตั้งใจยั่วเขาแน่ๆ เอาเถอะ ปริมไม่อายแล้วทำไมเขาต้องอายด้วยวะ! พรึ่บ!

“อ้ะ” ฉันรีบหันหลังให้พี่เหนือแล้วกวาดผมที่ยาวของตัวเองมาไว้อีกฝั่ง ถ้าเขามองชัดๆ จะเห็นว่าผมของฉันมันติดอยู่กับซิปแล้วรูดลงไม่ได้ ก็นะ ฉันไม่มีตาข้างหลังแกะยังไงก็แกะไม่ออกหรอก “พี่เห็นมั้ยคะ”

‘เนียนมาก’ “เห็น” แผ่นหลังเล็กขาวเนียนและน่าจะนุ่ม ตะขอชั้นในสีขาวแบบไร้สายเด่นชัดจนต้องลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ให้ลงคอ

“ช่วยหน่อยค่ะ”

เหนือตะวันพยายามตั้งใจมองแค่ซิป แต่ก็ไม่วายเปรยออกมาให้อีกฝ่ายได้ยิน “คนที่เราแต่งงานด้วยคงจะหวงเรามากสินะ” เอื้อมมือไปแกะปอยผมที่ติดอยู่ตรงที่ที่ไม่น่าจะติดให้คนอื่นเขาวุ่นวาย ใจอยากจะบังคับสายตาให้มองแค่แผ่นหลังบอบบางนั้น แต่ที่ไหนได้ตัวเขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่เห็นของสวยๆ งามๆ ตรงหน้าแล้วจะไม่ยอมมองให้มันทั่ว ยิ่งเปรมิกาตัวเตี้ยกว่าเขามากด้วย สุดท้าย...สายตาเขาก็หยุดลงตรงโนมเนื้อด้านหน้าที่มันขยันล้นทะลักเกาะอกนั้น...มันคงอึดอัดแย่นะที่โดนรัดเอาไว้จนเกือบจะหก มือแกร่งรูดซิปลง ตามองต่ำ สะโพกงอนสวยว่ะ ‘กูจะบ้า’

ฉันคิดไปถึงคนที่ฉันต้องแต่งด้วยอย่างอิน ‘มันหวงฉันเหรอคะ?’ “ไม่นะคะ นี่ขนาดปริมหลงขึ้นรถผิดคันมาถึงเชียงใหม่ เขายังไปเที่ยวต่อได้เลย” ไปกับผัวฝรั่งด้วยนะคะ แต่ฉันไม่รู้หรอกว่ามันไปไหน รู้แต่อยู่ในโรงแรมนั่นล่ะ

“งั้นเหรอ” เหนือตะวันหันหน้าไปทางอื่นแล้วถอยห่างออกมา ก่อนจะบอกว่า “พี่ไปรอด้านนอกนะ”

“ค่ะ” ฉันตอบโดยไม่หันกลับไป แล้วจัดการเปลี่ยนชุดตัวเองไปใส่ชุดกีฬาเหมือนขามา อะไรก็แล้วแต่หวังว่าหลังจากนี้ฉันคงไม่หลงหนุ่มเหนือเข้าจริงๆ อย่างที่อินทัชแช่งใช่มั้ย แอบกลัวใจตัวเองเหมือนกันนะคะ...ก็ดูพี่เขาสิ หล่อ ล่ำขนาดนั้น เมื่อครู่ตอนที่เขารูดซิบให้ ไม่ใช่ไม่เห็นนะคะว่าเขาแอบมองไปทั่วทั้งตัวฉัน ถามว่าอายมั้ย...ใครบ้างจะไม่อายล่ะคะ แค่ฉันไม่พูดแค่นั้นล่ะ

&&&&

เหนือตะวันนั่งลงด้านข้างแคชเชียร์ รอทั้งบัตรเครดิต รอทั้งสาวสวยผู้มาในนามของแฟนเขา นี่แค่วันเดียว ทั้งเงิน ทั้งใจ...ไปหมด ไปแบบที่น้องปริมไม่ได้ร้องขอเลยสักนิด ‘หรือว่าเขาควรเว้นระยะห่างไว้หน่อย มันถึงจะดี’

“นี่ค่ะคุณเหนือตะวัน” พนักงานยื่นบัตรเครดิตสีดำให้หนุ่มหล่อสุดรวยพร้อมกับเอ่ยชม “แฟนคุณสวยมากเลยค่ะ ตัวเล็กแต่หุ่นดีมาก คุณคงทั้งรักทั้งหวงเธอมากสินะคะ” เห็นได้ชัดว่าฝ่ายชายถือแต่ของใช้ของผู้หญิงเต็มไปหมด ไม่เอาใจหนักก็ไม่รู้จะว่าอะไรได้แล้ว ไหนจะชุดสวยราคาเกือบสามหมื่นกว่านี่อีก

“ก็ ครับ” เขาตอบตัดบท จนเห็นคนที่เขาทั้งรักทั้งหวง? เดินมาพร้อมกับพนักงานอีกคนที่ถือถุงใส่ชุดสวยตัวนั้นมาส่งให้ “กลับเถอะ”

^^ “ค่ะ” ฉันจับมือของพี่เหนือแล้วแบ่งเอาถุงเสื้อผ้าของฉันมาถือไว้ เอาจริงๆ วันนี้มันให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าฉันมาออกเดทกับคนที่รู้จักกันแค่วันเดียวมากกว่า เอาเถอะค่ะ แค่ทำตัวให้เหมือนแฟนแถมฉันยังถนัดในการตามน้ำ...ก็ตามนั้นละกัน

&&&&

โรงแรมเวสสัน

เหนือตะวันเดินจับมือนุ่มของแฟนหมาดๆ ไปจนถึงห้องจัดเลี้ยงที่มีน้องสาวของเขายืนคุยกับผู้จัดการอยู่ อันที่จริงแล้วงานแต่งแบบเรียบง่ายนั้นผ่านไปเมื่ออาทิตย์ก่อนตอนที่พ่อกับแม่ของเขายังไม่ได้พากันออกไปเที่ยว แต่งานเลี้ยงใหญ่แบบนี้เพิ่งจะถูกจัดตามหลังมาแบบชวนแขกที่รู้จักกันเกือบทั้งอำเภอ ไม่ว่าจะเป็นลูกค้าของครอบครัวเขาหรือครอบครัวน้องเขยล้วนมากันในงานครั้งนี้ทั้งหมด เรื่องงบประมาณก็อย่าไปสนใจ มันเหมือนตำน้ำพริกละลายแม่น้ำนั่นล่ะ ไม่ได้กำไร จะได้ก็แค่ความรู้สึกทางใจล้วนๆ “ลักษณ์”

“อ้าว พี่เหนือ” ลักษมีผละจากผู้จัดการโรงแรม มองพี่ชายที่มากับผู้หญิง...สวยมาก ‘หืมม’ ก้มมองมือของทั้งคู่ที่จับกันไว้ “พาใครมาด้วยน่ะ” จำได้ว่าเมื่อวานหรือวันอื่นๆ ยังไม่เคยเห็นสาวสวยคนนี้ หรือเธอตาฝาด

“นี่ปริม แฟนพี่” หันบอกคนสวยในชุดนักบอลเบอร์แปด “นั่นลักษณ์ น้องสาวพี่อายุยี่สิบหกแล้วล่ะ”

ฉันยิ้มหวานใส่น้องสาวของพี่เหนือก่อนจะปล่อยมือออกจากการจับ แล้วไหว้ “สวัสดีค่ะพี่ลักษณ์”